OPINIONS

Το “πολιτικώς ορθόν” επιβάλλει ν’ ακολουθήσει κανείς τον συρμό και να εξάρει την “εθνική ομοψυχία” που επέδειξαν τα (περισσότερα) κόμματα της αντιπολίτευσης τις τελευταίες κρίσιμες μέρες με τα γεγονότα στον Έβρο- και ιδίως η αξιωματική. Ας συγκατανεύσουμε, λοιπόν, για να μην χαλάσουμε τις εντυπώσεις και… πάμε πιο βαθιά.

Λίγοι θα στοιχημάτιζαν πριν από μερικές εβδομάδες ότι το μεταναστευτικό θα γινόταν το καλό χαρτί του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Η επικαιρότητα δεν ταιριάζει στην κυβέρνηση!

Πέρασαν στο περιθώριο και λαϊκοί ξεσηκωμοί στα νησιά για τα “κλειστά κέντρα”, και κωμωδίες μπουφόνε με τους “προστατευόμενους” που όλοι ξέρουν ποιοι είναι, αλλά το “μυστήριο” και η ίντριγκα, παραδοσιακό καύσιμο για να κινούνται οι κομματικές σακαράκες, καλά κρατούν, και ιδεολογικοπολιτικές κραυγές ένθεν κακείθεν- ελάχιστες μόνο…

Δεν της κακοπέφτει της κυβέρνησης όλη αυτή η αναταραχή για τους περιβόητους προστατευόμενους μάρτυρες στην εξεταστική για την σκευωρία περί το σκάνδαλο Novartis.

Δύσκολο πράγμα να επιχειρείς να εξηγήσεις με βάση τη λογική τις διάφορες παλαβομάρες που σκάνε γύρω σου. Και το ακόμη πιο δύσκολο είναι όταν ξέρεις πως αυτός που κάνει τις παλαβομάρες δεν είναι παλαβός!

Ο Αλέξης Τσίπρας με τη φράση του για τον έλεγχο των «αρμών της εξουσίας» έκανε την πιο ειλικρινή αυτοκριτική της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ.

Στα τηλεοπτικά παιγνίδια παρουσία κοινού, υπάρχει ο animateur που πίσω από τις κάμερες καθοδηγεί τον κόσμο που βρίσκεται στο στούντιο, πότε να χειροκροτήσει, πότε να φωνάξει, πότε να ενθαρρύνει τους παίκτες, πότε ν’ αποθεώσει.

Στην αρχή ήταν ο εορταστικός φωτισμός στη Βασ. Σοφίας που ήρθε στο κέντρο της Αθήνας να ανατρέψει την κυρίαρχη πρόσληψη περί νοσταλγίας και θαλπωρής. Τώρα είναι η Ομόνοια, που καθώς επιστρέφει στρογγυλή και με συντριβάνι εγκαθιδρύει την έννοια του βιώματος και της νοσταλγίας. Προς τα πού κοιτάζει τελικά η Αθήνα του 2020;

Είναι βέβαιο ότι η απόφαση της κυβέρνησης να τρέξει να καλύψει τον χρόνο που έχασε με το μεταναστευτικό-προσφυγικό, θα έχει πολιτικό κόστος.

Είναι τραγικό την στιγμή ακριβώς που η χώρα προσπαθεί να βρει ένα νέο βηματισμό, το ότι το μεταναστευτικό – προσφυγικό την τραβά πίσω.

Κακό μπελά ξεκινήσαμε με τους «προστατευόμενους»! Πρώτα οι «μάρτυρες» της υπόθεσης Novartis, τώρα ο Πάνος Σκουρλέτης της υπόθεσης ΣΥΡΙΖΑ…

Πολλά τα κρίσιμα και έκτακτα γεγονότα που καλείται να αντιμετωπίσει τελευταία η κυβέρνηση και στα οποία αξιολογείται η επάρκεια και η αποτελεσματικότητά της.

Ο πρόεδρος του ΣΑΤΑ, του «κίτρινου στρατού» των ταξιτζήδων, Θύμιος Λυμπερόπουλος, εγκαταλείπει την ηγεσία του συνδικαλιστικού οργάνου τον προσεχή Νοέμβριο. Το ανακοίνωσε ο ίδιος και η μισή Ελλάδα πανηγύρισε.

Ούτε να πρωτοτυπήσει δεν μπορεί ο υπουργός Μετανάστευσης και Ασύλου κ. Νότης Μηταράκης!