OPINIONS

Ο Κωνσταντίνος Φρουζής, ο «κύριος Novartis που λάδωνε πολιτικούς», κατά την επίσημη και ανεπίσημη ΣΥΡΙΖΑϊκή προπαγάνδα τα δυο τελευταία χρόνια, αποδείχθηκε χθες πως είναι…υπαρκτό άτομο με σάρκα και οστά και όχι φιγούρα-φάντασμα του «μεγαλύτερου σκανδάλου από της συστάσεως του ελληνικού κράτους…»!

Η Κατερίνα Γκαγκάκη ευτέλισε τον εαυτό της, τις γυναίκες, την τηλεόραση, αλλά και τον Κώστα Μπακογιάννη παρεμβαίνοντας με χυδαία σχόλια στην τηλεοπτική εκπομπή του Γιώργου Λιάγκα στον ΣΚΑΪ.

Εκτός από τους ίδιους τους αναρχο-τρομοκράτες και τον…ΣΥΡΙΖΑ, δεν πρέπει να υπάρχει κανονικός Έλληνας που να μην ένοιωσε ικανοποίηση από τις επιτυχίες της αστυνομίας με την εξάρθρωση της «Επαναστατικής Αυτοάμυνας» και την αποκάλυψη πραγματικού οπλοστασίου στα υπόγεια της ΑΣΟΕΕ.

Από το ισχύον κανονιστικό πλαίσιο (άρθρο 86 Συντ., ν. 3126/2003, άρθρο 156 ΚανΒ, άρθρα 14-15 ΚΠΔ), δεν προκύπτει «μία και μοναδική ορθή λύση» στο ερώτημα αν ο θεσμός της εξαίρεσης δικαστικών προσώπων, κατά τα άρθρα 14-15 ΚΠΔ, βρίσκει εφαρμογή και στην περίπτωση της ειδικής κοινοβουλευτικής επιτροπής του άρθρου 86 § 3 Συντάγματος, της λεγόμενης «προανακριτικής».

Λένε ότι μια καλή ιδέα είναι μόλις το 1% της επιτυχίας. Το υπόλοιπο 99% θα κριθεί από την αποφασιστικότητα σου να ανταπεξέλθεις στις δυσκολίες και να υλοποιήσεις με υπομονή, επιμονή και διορατικότητα, όλα όσα είναι απαραίτητα για την επιτυχία κάθε επιχείρησης.

Την Κυριακή στη Γαλλία γίνεται διαδήλωση κατά της «ισλαμοφοβίας». Την διοργανώνουν αριστερά και νεοκομμουνιστικά κόμματα, τα οποία θέλουν ανοιχτά σύνορα και αγκαλιές σε όλους τους μουσουλμάνους μετανάστες που κατακλύζουν τη Δύση.

Το κυριότερο πρόβλημα, ουσίας αλλά και εντυπώσεων, που αντιμετωπίζει η σημερινή κυβέρνηση, είναι αναμφίβολα το μεταναστευτικό/προσφυγικό.

Ήταν επαρκώς προετοιμασμένη για το τελευταίο τσουνάμι των μεταναστών και προσφύγων η κυβέρνηση;

Είναι σημαδιακό αυτό που θα γίνει στην ΔΕΗ. Ίσως είναι και το πρώτο ουσιαστικό μεταρρυθμιστικό βήμα της κυβέρνησης Μητσοτάκη, σ’ ότι αφορά τον δυσκίνητο δημόσιο τομέα…

Πριν από μια ντουζίνα καλοκαίρια, ο Γιάννης Ραγκούσης έκανε τη γνωριμία της ζωής του. Μια γνωριμία που του έδωσε δημοσιότητα, πολιτική δύναμη και εξουσία αλλά του κόλλησε και ένα παρατσούκλι: «Ο κηπουρός του ΓΑΠ».

Κοινή, και σωστή, η εκτίμηση ότι κοντά τέσσερις μήνες μετά την ήττα του στις εκλογές, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει ακόμη βρει την αντιπολιτευτική περπατησιά του. Θα την βρει, κάποια στιγμή, όποιας κατεύθυνσης κι’ αν είναι αυτή.

Προεκλογικά το χαρτί που έπαιξε το τότε κυβερνητικό κόμμα για να διασωθεί από τη διαγραφόμενη συντριβή του στις εκλογές του Ιουλίου ήταν η απειλή της επανόδου της συντηρητικής και νεοφιλελεύθερης Ν.Δ. που θα μείωνε μισθούς και συντάξεις, θα καταργούσε επιδόματα και θα μας γύριζε πίσω σε παλαιότερες εποχές της δεξιάς και όπως φάνηκε από τα αποτελέσματα σε κάποιες κρίσιμες περιοχές (δυτικός τομέας Β’ Αθηνών, Β’ Πειραιώς) η τακτική αυτή είχε αποτέλεσμα.

Οι «100 πρώτες μέρες» είναι κατ’ έθιμο το χρονικό διάστημα μέσα στο οποίο επιχειρείται ένα πρώτο γραδάρισμα της τόλμης, ετοιμότητας και αποφασιστικότητας μιας νέας κυβέρνηση. Τα πρώτα δείγματα συνέπειας μεταξύ προεκλογικών λόγων και μετεκλογικών πράξεων.

Και να σκεφθεί κανείς ότι για την «Συμφωνία των Πρεσπών», Τσίπρας και Ζάεφ φιλοδοξούσαν να τιμηθούν με το Νόμπελ Ειρήνης!

Η απόφαση του καλλιτεχνικού διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου Δημήτρη Λιγνάδη να αποτίσει φόρο τιμής στην ηθοποιό Ελένη Παπαδάκη, δίνοντας το όνομά της στον ισόγειο χώρο της σκηνής του REX, προκάλεσε αντιδράσεις, που γεννούν σκεπτικισμό και περισσή μελαγχολία.