OPINIONS

Δεν πρόλαβε να απογειωθεί από την Αθήνα το αεροπλάνο του υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ και ο αέρας κοντεύει να πάρει μαζί του τα ωραία λόγια και τις «εγγυήσεις» που είχε εκπέμψει λίγες ώρες νωρίτερα ο Μάικ Πομπέο, κάνοντας τον ελληνικό Τύπο να εκστασιαστεί και να δει «ομπρέλα» και «ασπίδα» προστασίας για την Ελλάδα και την Κύπρο.

Υπάρχουν δύο τρόποι για να αποτιμήσει κανείς τις επισκέψεις υψηλών ξένων αξιωματούχων, κάτι παρόμοιο με το νερό και το ποτήρι: το βλέπεις είτε μισοάδειο είτε μισογεμάτο και τη σειρά την καθορίζει ο βαθμός αισιοδοξίας ή η σκοπιμότητα. Ετσι και με την επίσκεψη του υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ Μάικ Πομπέο.

Ας μην γελιόμαστε: στο προσφυγικό-μεταναστευτικό, η κατάσταση θα γίνεται ή όλο και χειρότερη, ή όλο και πολύ χειρότερη.

Πριν από 33 χρόνια ο Ανδρέας Παπανδρέου, πανίσχυρος πρωθυπουργός, είχε καθιερώσει μια νέα λέξη στο πολιτικό λεξιλόγιο: τα «ρετιρέ». Όχι, δεν εννοούσε τα τελευταία διαμερίσματα των πολυκατοικιών, αλίμονο! Εννοούσε τους υψηλόμισθους υπαλλήλους των περίφημων ΔΕΚΟ και των Τραπεζών, που είχαν ταράξει στις απεργίες την κυβέρνησή του.

Ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης και ο Μάκης Βορίδης έχουν συνυπάρξει ξανά σε κυβέρνηση. Μέχρι το 2012 ήταν στην κυβέρνηση Παπαδήμου.

Ο συνδυασμός εκλογικού αποτελέσματος και θερινής ραστώνης δημιούργησε ένα κλίμα ευφορίας για τη νέα κυβέρνηση.

Στην κριτική προς την κυβέρνηση και τον Κυριάκο Μητσοτάκη προσωπικά, ο Αλέξης Τσίπρας έχει πολλά δίκια. Διότι, πράγματι, πολλά απ’ όσα λέει ο νυν πρωθυπουργός-ιδιαίτερα όταν βρίσκεται στο εξωτερικό- δεν έχουν καμιά σχέση με όσα έλεγε προεκλογικά στην Ελλάδα και κέρδισε τις εκλογές.

Τον Απρίλιο του 2009, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, είχε υιοθετήσει ψήφισμα σχετικά με την Ευρωπαϊκή συνείδηση και τον Ολοκληρωτισμό. Στο ψήφισμα αυτό γινόταν μία προσπάθεια ταύτισης της κομμουνιστικής με τη ναζιστική ιδεολογία.

Στην εξωτερική πολιτική τα πράγματα είναι λίγο-πολύ δεδομένα και δεν υπάρχουν ιδιαίτερα περιθώρια για κινήσεις με άμεσο θετικό αποτέλεσμα.

Η Novartis, ο Ρασπούτιν και οι διάφορες… θεραπαινίδες της Θέμιδος βρίσκονται στο επίκεντρο της επικαιρότητας και του (άμεσου) ενδιαφέροντος στο πολιτικό σκηνικό. Αλλά το ζήτημα που απασχολεί πιεστικά και κυρίαρχα τα κομματικά επιτελεία, είναι ο εκλογικός νόμος και η απόλυτα σχετική και επηρεάζουσα αυτόν συνταγματική αναθεώρηση.

Ο παλιός Γερμανός Καγκελάριος Οτο Φον Μπίσμαρκ έλεγε ότι «οι άνθρωποι λένε τα μεγαλύτερα ψέματα μετά το κυνήγι, στη διάρκεια του πολέμου και πριν από τις εκλογές». Στο μεν κυνήγι τα ψέματα είναι ανώδυνα. Πόλεμο δεν έχουμε-ευτυχώς!- για να ξέρουμε πώς είναι. Επομένως, θα περιοριστούμε στη σχέση ψεμάτων και εκλογών. Και έχουμε ουκ ολίγες αφορμές.

Μπορεί το Κυπριακό πρόβλημα να έπαψε προ πολλού να απασχολεί την ελληνική κοινή γνώμη, όμως 45 χρόνια μετά το χουντικό πραξικόπημα και την τουρκική εισβολή, παραμένει μια ανοικτή πληγή για την ελληνική εξωτερική πολιτική.

Μια «αψιμαχία» μεταξύ του Ευκλείδη Τσακαλώτου και του Παύλου Πολάκη και μάλιστα για ένα μάλλον δευτερεύον θέμα (την ΕΡΤ επί ΣΥΡΙΖΑ) αναδεικνύει ένα σημαντικό πρόβλημα που έχει -και, κατά τα φαινόμενα, θα εξακολουθεί να έχει, όσο ο Αλέξης Τσίπρας ταλαντεύεται- το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης: την άρνηση να παραδεχτεί, επίσημα και καθαρά, ότι η εκλογική του ήττα δεν οφείλεται μόνο στην οικονομική πολιτική, αλλά και σε λάθη σε άλλα πεδία, καθώς και σε ανοίκειες συμπεριφορές στελεχών του.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, το ξεκαθάρισε (μετεκλογικά...) από την αρχή: δεν θέλει να συνεχίσει η παράδοση της ποινικοποίησης της πολιτικής ζωής του τόπου. Είτε για λόγους αρχής και πολιτικής κουλτούρας, είτε επειδή απλά... δεν τον συμφέρει. Ίσως και των δύο μαζί.

Οι πρώτες μέρες της νέας κυβέρνησης φαίνεται πως έχουν επιδράσει θετικά στην εικόνα της Ελλάδας σε οικονομικό και πολιτικό επίπεδο.