Η έννοια της αυτοδικίας εμπεριέχει την έμπρακτη αμφισβήτηση των δημοκρατικών κανόνων και συνιστά ευθεία απειλή κατά του κράτους δικαίου.
Παρά την συχνότερη δικαιολογητική βάση την οποία χρησιμοποιούν όσοι καταφεύγουν σε αυτήν, που δεν είναι άλλη από την δήθεν προστασία των αδύναμων και αδικημένων, η αυτοδικία αποτελεί ένα απο τα εγκλήματα τα οποία στρέφονται κατά της προσωπικής ελευθερίας, και σαν τέτοιο αντιμετωπίζεται από τον Ποινικό μας Κώδικα.
Με βάση τα παραπάνω η απάντηση του καρκινοπαθούς συμπολίτη μας, Μιχάλη Μαύρου, ο οποίος έσπευσε να αποκηρύξει την πρόσφατη επίθεση του Ρουβίκωνα στον επίορκο γιατρό του, ο οποίος συναρτούσε την προσφορά των υπηρεσιών του από το γνωστό φακελλάκι, συνιστά παρέμβαση ειδικού βάρους, από έναν ενεργό και σκεπτόμενο πολίτη. Έναν πολίτη που παρ ότι δοκιμάζεται δεν χάνει ούτε προς στιγμή την αυτοκυριαρχία και την δημοκρατική του συνείδηση.
«Δεν είναι λύση ούτε να σπας πράγματα, ούτε να χτυπάς ανθρώπους. Τη λύση θα τη δώσει η Δικαιοσύνη» είπε, παραδίδοντας μαθήματα αγωγής του πολίτη και ατομικής κοινωνικής ευθύνης.
Ο κ. Μαύρος ζητά την αφαίρεση της άδειας ασκήσεως επαγγέλματος από τον γιατρό, καθ' ότι γνωρίζει ότι η αυθαιρεσία και η παράκαμψη της νόμιμης δικαστικής οδού παραπέμπουν σε ζούγκλα και όχι σε σύγχρονη οργανωμένη κοινωνία.
Ο κ. Μαύρος απομονώνει και καταγγέλει εκείνους που προσπαθούν να τον χρησιμοποιήσουν για να νομιμοποιήσουν την παράνομη και αντιδημοκρατική δράση τους. Αφαιρεί με δυναμισμό και αξιοπρέπεια κάθε επιχείρημα από αυτόκλητες ομάδες τραμπούκων οι οποίες επιχειρούν να εθίσουν την κοινωνία στη βία και την εκτροπή.
Με παντιέρα την κοινωνική αδικία, που είναι ασφαλώς υπαρκτή και απάνθρωπη, με άλλοθι την ανεπάρκεια των θεσμών, επίσης συχνά υπαρκτή, και την φαυλότητα ανθρώπων σε θέσεις ευθύνης, οι Ρουβίκωνες ξεδιπλώνουν ανενόχλητοι την φασίζουσα δράση τους,τυλίγοντάς τη σε «επαναστατικό» και «φιλολαϊκό» περιτύλιγμα. Με διόλου επαναστατική αναφορά στην Παλαιά Διαθήκη και τον Μωσαϊκό Νόμο, όλοι αυτοί οι αυτόκλητοι εκδικητές παίρνουν τον νόμο στα χέρια τους μετατρέποντας την κοινωνία σε Άγρια Δύση. Είναι η ίδια κοσμοαντίληψη που στρατεύει και καθοδηγεί τις τρομοκρατικές ομάδες, όλους εκείνους που αναλαμβάνουν να επιβάλλουν το δίκαιο, αφαιρώντας ανθρώπινες ζωές.
Ο κίνδυνος από την ανοχή μας απέναντι σε αυτές τις δράσεις είναι προφανής. Η σκέψη «καλά τους έκαναν», η οποία συχνά τροφοδοτείται από την εγκληματική δράση και την ηθική απαξία των θυμάτων, είναι μια σκέψη ασύμβατη με τον σύγχρονο πολίτη, τον άνθρωπο που προσδιορίζεται από την προσήλωσή του στις δημοκρατικές αρχές και το κράτος δικαίου και που γνωρίζει ότι καμιά δυσλειτουργία και καμιά εγκληματική παρεκροπή δεν μπορεί να χρησιμοποιούνται ως άλλοθι για την παραβίαση των κανόνων της δημοκρατικής οργάνωσης.
ΥΓ: Για κάποιες πολιτικές δυνάμεις αυτά τα επικίνδυνα κρούσματα αυτοδικίας αποτελούσαν «κινηματικές δράσεις από ευαίσθητους προοδευτικούς πολίτες», μέχρι που οι «συλλογικότητες» άρχισαν να εμφανίζονται σε ομιλίες στελεχών τους.