Επειδή ακούμε και διαβάζουμε πολλά σχετικά με το ρόλο του ΔΝΤ στο θέμα των συντάξεων, θα ήταν χρήσιμο να ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα, γιατί στο τέλος θα τρελαθούμε.
Πρώτον. Τις περικοπές των συντάξεων και τη μείωση του αφορολογήτου τις επέβαλε το Ταμείο, προκειμένου να «κλειδώσουν» οι δημοσιονομικοί στόχοι και να συμμετάσχει στο ελληνικό Πρόγραμμα. Το Βερολίνο και οι «δορυφόροι» του συνέπλευσαν με τις θέσεις του ΔΝΤ, γιατί ήθελαν το Ταμείο «εγγυητή» του ελληνικού Προγράμματος.
Δεύτερον. Το Ταμείο δεν έχει νέο πρόγραμμα με την Ελλάδα. Κανείς δεν έχει ισχυριστεί κάτι τέτοιο. Παρά ταύτα, συμμετέχει ως τεχνικός σύμβουλος στις αξιολογήσεις των Ευρωπαίων, όπως προβλέπει ρητά η διαδικασία της μεταμνημονιακής ενισχυμένης εποπτείας. Υπενθυμίζεται, επίσης, σε όσους το λησμονούν, ότι αν και το Ταμείο δεν έχει εκταμιεύσει ούτε μισό ευρώ από το καλοκαίρι του 2014, η Ελλάδα χρωστάει στο ΔΝΤ περί τα 10 δις ευρώ, τα οποία προφανώς το Ταμείο δεν πρόκειται να τα χαρίσει.
Τρίτον. Το ΔΝΤ έχει αλλάξει, μεν, την επιχειρηματολογία του για την αναγκαιότητα των περικοπών στις συντάξεις, αλλά επιμένει σε αυτές τις περικοπές. Συγκεκριμένα, θεωρεί ότι πρόκειται για μέτρο, το οποίο θα εξασφαλίσει μόνιμο δημοσιονομικό χώρο, μέσω του οποίου μπορούν να ενισχυθούν οι κοινωνικές δαπάνες σε άλλες ευπαθείς κατηγορίες, όπως επίσης να μοιραστούν δικαιότερα τα φορολογικά βάρη. Οι θέσεις αυτές είναι καταγεγραμμένες στην τελευταία του Έκθεση και δεν έχουν αλλάξει. Οι απαντήσεις του εκπροσώπου του Ταμείου επί του θέματος στις 20 Σεπτεμβρίου και την 1η Νοεμβρίου είναι πεντακάθαρες.
Τέταρτον. Έχει τη δυνατότητα το Ταμείο να επιβάλει τις θέσεις του στους Ευρωπαίους; Τυπικά όχι και κανείς δεν ισχυρίστηκε κάτι τέτοιο. Ποια είναι η δύναμη επηρεασμού του Ταμείου; Και οι πέτρες γνωρίζουν ότι ειδικά οι Βόρειοι «μετράνε» τις θέσεις του Ταμείου. Περιττό είναι, επίσης, να αναφέρει κανείς τη βαρύτητα που έχουν- δικαίως ή αδίκως- οι θέσεις του ΔΝΤ στις αγορές και απλώς υπενθυμίζουμε σε όσους το λησμονούν, πώς περίμενε η Αθήνα και οι Ευρωπαίοι την Ανάλυση Βιωσιμότητας Χρέους του, μπας και είχε καμιά φράση περί μη βιωσιμότητας, που θα άναβε «φωτιές». Πιθανώς γι’ αυτόν το λόγο η Κ. Λαγκάρντ έχει επιλέξει να κρατήσει χαμηλά τους τόνους.
Συμπερασματικά. Το θέμα των συντάξεων είναι τυπικά μια «ενδοοικογενειακή ευρωπαϊκή υπόθεση». Ωστόσο, οι θέσεις του ΔΝΤ, όπως διατυπώνονται γραπτώς και δημοσίως, διαμορφώνουν κλίμα κι ως εκ τούτου μόνο αδιάφορες δεν είναι. Υπενθυμίζεται σε όσους το λησμονούν, ότι στην ενημέρωση που είχε κάνει ο εκπρόσωπος του Ταμείου στις 20 Σεπτεμβρίου, απαντώντας επί του θέματος, είχε αναφέρει πως εκτός του ότι το μέτρο των περικοπών θα βελτιώσει τις μακροπρόθεσμες προοπτικές της Ελλάδας, θα στείλει μήνυμα στους επενδυτές ότι η Ελλάδα μένει όντως στην τροχιά των μεταρρυθμίσεων. Προφανώς γι’ αυτόν το λόγο ο Ε. Τσακαλώτος θεώρησε σκόπιμο να συζητήσει το θέμα με την Κ. Λαγκάρντ και τον Π. Τόμσεν στις 12 Οκτωβρίου.