Η επίσκεψη του Πρωθυπουργού στις ΗΠΑ είναι, εξ’ αντικειμένου, μείζον πολιτικό γεγονός. Είτε το θέλει, είτε όχι, ο Αλέξης Τσίπρας, η αμερικανική πλευρά δεν θα περιορισθεί μόνο στο να συζητήσει την Ελληνική οικονομική κρίση, τη θέση της Ελλάδος στην Ευρωζώνη, το θέμα των σχέσεων με το ΔΝΤ και τις προοπτικές των επενδύσεων στην Ελλάδα.
Θα τεθούν στο τραπέζι όλες οι πτυχές των διμερών σχέσεων, με ιδιαίτερη έμφαση σε γεωστρατηγικά και γεωπολιτικά ζητήματα, που αφορούν στις εξελίξεις στην Ν.Α. Μεσόγειο, στη Μ. Ανατολή, στα Ελληνοτουρκικά, στο Κυπριακό, στους ενεργειακούς αγωγούς και στους υδρογονάνθρακες, στο προσφυγικό-μεταναστευτικό κ.λ.π.
Πόσο έτοιμος είναι ο κ. Τσίπρας να συζητήσει- στο βάθος και στην έκταση, που το εθνικό συμφέρον επιβάλλει- τέτοια βαριά ζητήματα γεωστρατηγικής υφής;
Θα το γράψουμε ξεκάθαρα: Η γεωπολιτική θέση της Ελλάδος είναι το ισχυρότερο χαρτί του Ελληνισμού για τη διασφάλιση της επιβίωσής του και για την κατοχύρωση των προϋποθέσεων της επανεκκίνησης της χώρας προς ένα καλύτερο και ασφαλέστερο μέλλον κοινωνικής και οικονομικής ανασυγκρότησης και ανάκαμψης.
Το χαρτί όμως αυτό λειτουργεί σαν «αμφίστομη μάχαιρα»: Αν το παίξεις σωστά, μπορεί να αποδώσει τα μέγιστα. Αν το παίξεις με λάθος τρόπο, υπάρχει ο κίνδυνος να ανοίξεις μόνος σου την πόρτα της κόλασης. Και τότε, τα οδυνηρά μνημονιακά χρόνια , του «ιδρώτα και του αίματος», θα μοιάζουν με ανοιξιάτικο περίπατο σε ανθισμένο κήπο, μπροστά στα δεινά που θα προκληθούν από μια εμπλοκή της Ελλάδος σε γεωστρατηγική κρίση.
Ο Πρωθυπουργός έχει, λοιπόν, μπροστά του μια ιστορική ευκαιρία. Μέχρι τώρα, σε αντίθεση με τα επικίνδυνα παιχνίδια που έκανε στην Ευρωζώνη- και μας κόστισαν πάνω από 86 δις- ήταν ιδιαίτερα προσεκτικός με τους Αμερικανούς.
Τώρα όμως δεν αρκεί το τσάι και η συμπάθεια...Η κρισιμότητα των διεθνών εξελίξεων απαιτεί να βγεί μπροστά και να πάρει θέση. Στο πεδίο αυτό και στο οριακό στάδιο που βρίσκεται σήμερα η Ελλάδα, δεν χωρούν ούτε τακτικισμοί, ούτε επικοινωνιακά παιχνίδια, με άγνοια ή περιφρόνηση κινδύνου.
Αν θέλει να προσφέρει πραγματικά στη χώρα, όχι μόνο πρέπει να ανοίξει τον δρόμο για να αναδειχθεί η Ελλάδα σε προνομιακό σύμμαχο των ΗΠΑ στην Ν.Α. Μεσόγειο και στα Βαλκάνια (ανεξάρτητα με το ποιος είναι Πρόεδρος στις ΗΠΑ), αλλά ταυτόχρονα πρέπει να κλείσει ο ίδιος προσωπικά το κεφάλαιο του στείρου και άκριτου αντι-Αμερικανισμού, που κυριάρχησε στην Ελλάδα, για πολλές δεκαετίες, με κύρια πηγή του την Αριστερά (η οποία δεν ξέχασε ποτέ τον καθοριστικό ρόλο των Αμερικανών στην διάσωση του αστικού καθεστώτος στην Ελλάδα μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο), σε συνδυασμό με τα πολιτικά και ψυχολογικά πλέγματα που κληροδότησε στην παράταξη αυτή ο Ψυχρός Πόλεμος.
Η υπέρβαση αυτή πρέπει να γίνει τώρα, που η ιστορική συγκυρία δίνει στην Ελλάδα τη δυνατότητα δραστικής αναβάθμισης των σχέσεων της με τις ΗΠΑ, επ’ωφελεία του Ελληνικού λαού.
Τα γεγονότα στην ευρύτερη περιφερειακή ζώνη στην οποία ανήκει η Ελλάδα, είναι καταιγιστικά:
1. Στη Μ. Ανατολή τα σύνορα πολλών κρατών, που χαράχθηκαν στο τέλος της αποικιοκρατίας, ρευστοποιούνται (Συρία, Ιράκ).
2. Αναπτύσσεται μια δυναμική δημιουργίας νέων ανεξαρτήτων κρατών, με κρίσιμη οντότητα τους Κουρδικούς πληθυσμούς.
Το δημοψήφισμα για πλήρη ανεξαρτησία στο –υπό τον Μασούντ Μπαρζανί- αυτόνομο και ομόσπονδο ιρακινό Κουρδιστάν, δρομολογεί ραγδαίες ανατροπές, που επηρεάζουν δραματικά όλα τα κράτη της περιοχής, Τουρκία, Συρία, Ιράν και βεβαίως το Ιράκ.
3. Η στενή συνεργασία των ΗΠΑ με τις Κουρδικές πολιτοφυλακές της Συρίας (YPG), που μάχονται με επιτυχία κατά του ISIS και γενικότερα η Αμερικανική πολιτική στο Κουρδικό, ρίχνει λάδι στη φωτιά που έχει ανάψει στις σχέσεις της Αμερικανικής πλευράς με το καθεστώς Ερντογάν. Το πιο πρόσφατο επεισόδιο είναι η αναστολή εκδόσεων βίζας από τα δύο κράτη για όσους θέλουν να ταξιδέψουν από τη μία χώρα στην άλλη.
Η αγορά από τη Τουρκία του Ρωσικού αντιαεροπορικού συστήματος S-400 ενίσχυσε ακόμη περισσότερο την καχυποψία μεταξύ των δύο κυβερνήσεων.
4. Η λεκάνη της Ν.Α Μεσογείου αναδεικνύεται σε προνομιακό πεδίο άσκησης της γεωστρατηγικής της ενέργειας και της διπλωματίας των αγωγών.
Αμερικανικές εταιρείες- «κολοσσοί» στο χώρο των ερευνών, αλλά και της εξόρυξης υδρογονανθράκων, έχουν ήδη δραστηριοποιηθεί στην Κυπριακή ΑΟΖ (Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη) και δείχνουν ζωηρό ενδιαφέρον για επέκταση των δραστηριοτήτων τους και στα χωρικά ύδατα της Ελλάδος.
Παράλληλα, είναι υπό διαμόρφωση ένας νέος χάρτης ενεργειακών αγωγών στην περιοχή, μέσω των οποίων σχεδιάζεται η αξιοποίηση των πλουσίων υποθαλασσίων κοιτασμάτων, που βρίσκονατι υπο τον έλεγχο του Ισραήλ, με αντίστοιχη προοπτική και για τα πιθανά κοιτάσματα της Κύπρου.
Υπό προϋποθέσεις, ο υποθαλάσσιος αυτός ενεργειακός πλούτος θα μπορούσε, με τη συνεργασία Ισραήλ, Κύπρου και Ελλάδας να μειώσει την ενεργειακή εξάρτηση της Δυτικής Ευρώπης από την Ρωσική Ομοσπονδία.
5. Η ρευστότητα, η αστάθεια, και οι φραστικές επιθέσεις, που χαρακτηρίζουν την συμπεριφορά Ερντογάν έναντι της Δύσης εισάγουν επικίνδυνες παραμέτρους και στου Τουρκικούς χειρισμούς στο Προσφυγικό- Μεταναστευτικό πρόβλημα. Η Τουρκία ανοιγοκλείνει την «στρόφιγγα» των προσφυγικών και μεταναστευτικών ροών προς τα Ελληνικά νησιά, τον τελευταίο καιρό, για να υπενθυμίσει στις Ευρωπαικές κυβερνήσεις- όπως η Γερμανική, η οποία μετά την είσοδο στη Βουλή του ξενοφοβικού ΑfD έχει γίνει πιο ευάλωτη-ότι μπορεί να τις αποσταθεροποιήσει πολιτικά κατά την κρίση και επιλογή του Τούρκου ηγέτη.
6. Η Τουρκία, « προκεχωρημένο φρούριο» των Δυτικών συμφερόντων στο παρελθόν , σήμερα είναι ο απολύτως αστάθμητος παράγοντας. Μάλιστα, με δείγματα γραφής, που πολλαπλασιάζουν τις ανησυχίες για το εγγύτερο και απώτερο μέλλον. Και ναι, μεν, τα μεγάλα κενά που δημιούργησαν οι εκκαθαρίσεις στις Τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις, μετά την απόπειρα πραξικοπήματος, βραχυκυκλώνουν την Τουρκική στρατιωτική ισχύ, αλλά στο μέλλον ο υπερεξοπλισμός της Τουρκίας, που προχωρεί με ταχύτατους ρυθμούς, θα την αναδείξει σε περιφερειακή υπερδύναμη στην ευρύτερη περιφερειακή ζώνη, που περιλαμβάνει την Μ. Ασία, την Ν.Α. Μεσόγειο, την Μ. Ανατολή, αλλά και τα Βαλκάνια.
Υπενθυμίζουμε ότι, μεταξύ των άλλων, η Τουρκία παραλαμβάνει το 2018 τα πρώτα F-35 (Αμερικανικά μαχητικά αεροσκάφη, που θεωρούνται τα τελειότερα στον κόσμο), προχωρεί στη ναυπήγηση μεσαίου αεροπλανοφόρου, ολοκληρώνει την κατασκευή Τουρκικών τεθωρακισμένων αρμάτων νέας γενιάς, εγκαθιστά τα Ρωσικά αντιαεροπορικά συστήματα S-400, ολοκληρώνει την κατασκευή Τουρκικών αμφιβίων οχημάτων για αποβατικές επιχειρήσεις εναντίον νησιών (σ.σ. άραγε, σε ποια νησιά πάει το μυαλό σας;...) και προχωρεί το πρόγραμμα ανάπτυξης βαλλιστικών πυραύλων με δοκιμές που περιλαμβάνουν ήδη τα 150km και προβλέπουν, ως επόμενο βήμα, τα 280km. Το αν, το τελευταίο αυτό πρόγραμμα υποκρύπτει και υστερόβουλες σκέψεις για μελλοντική χρησιμοποίηση πυρηνικής ενέργειας όχι μόνο για ειρηνικούς σκοπούς, μένει να φανεί στο μέλλον.
Υπό αυτές τις συνθήκες η Ελλάδα αναδεικνύεται στον κατεξοχήν πόλο σταθερότητας και ασφάλειας για τα Δυτικά συμφέροντα στην περιοχή. Υπό την προυπόθεση, βεβαίως, ότι η ηγεσία της θα το πιστέψει πρώτα η ίδια και θα το υπηρετήσει με συνέπεια και μεθοδικότητα στο βάθος του χρόνου, χωρίς ιδεολογικές και πολιτικές αγκυλώσεις και εμμονές.
Αν μείνουμε πίσω, τώρα που ο χάρτης και η δυναμική των επιρροών επανασχεδιάζονται, υπάρχει κίνδυνος να βρεθούμε στο μέλλον μπροστά σε Εθνικά αδιέξοδα.
Βεβαίως, αναβαθμίζω την στρατηγική μου σχέση με τις ΗΠΑ δεν σημαίνει ότι γίνομαι υποτελής στα Αμερικανικά συμφέροντα. Ούτε ότι παραιτούμαι του δικαιώματος να ασκώ κριτική και να διαφωνώ με την Αμερικανική πολιτική εκεί που το συμφέρον της Ελλάδος το επιβάλλει. Δεν διαγράφω από την συλλογική μνήμη ούτε την στήριξη των ΗΠΑ προς την Απριλιανή δικτατορία, ούτε την στάση τους, κατά την εισβολή του Αττίλα στην Κύπρο.
Προνομιακοί σύμμαχοι δεν σημαίνει «yes men»!. Σημαίνει συνδιαμορφωτές πολιτικής στην εκρηκτική περιφερειακή ζώνη στην οποία ανήκει η Ελλάδα, κατά τρόπο που υπηρετούνται τα Ελληνικά εθνικά συμφέροντα, που συγκλίνουν με τα συμφέροντα της Δύσης και των ΗΠΑ.
Τώρα θα μου πείτε τι ζητάς από εκείνους που ανδρώθηκαν στην ΚΝΕ και έλιωσαν πολλά ζευγάρια παπούτσια στις πορείες προς την Αμερικανική πρεσβεία ;
Ζητώ το ρεαλιστικό και το αυτονόητο. Αν, και εφόσον, επιθυμούν οι ίδιοι να ανταποκριθούν στα προτάγματα της ιστορικής συγκυρίας και να προστατεύσουν τον Ελληνισμό από επικίνδυνες μελλοντικές περιπέτειες. Αν όχι, ας μείνουν με τους επαίνους του...Καρανίκα και των συντρόφων, που εκπροσωπούν εκείνο το...σφριγηλό εκλογικό ποσοστό του 1,5%!...