Αν δεν είχε μεσολαβήσει η κρίση, η Ελλάδα πιθανότατα δεν θα είχε δει ούτε κατ' όψιν τον γενναίο Πολάκη.
Αυτός ο Νεάντερταλ του εξωκοινοβουλευτικού χουλιγκανισμού, καταληψίας από τα γεννοφάσκια, με σωματότυπο Μαδούρο, προφανώς δεν μιλάει καμία άλλη γλώσσα πέραν αυτήν της βίας.
Αν δεν ήταν «πολιτικός», θα μπορούσε εύκολα να είναι εκδοροσφαγέας στα Μάλια ή στον Λαγανά Ζακύνθου.
Κάποτε ρώτησαν τον Ελευθέριο Βενιζέλο γιατί είχε δίπλα του ανθρώπους σαν τον Παύλο (καλή του ώρα) Γύπαρη (που κατηγορήθηκε, μεταξύ άλλων, ως ηθικός αυτουργός για τη δολοφονία του Ίωνος Δραγούμη και για την απόπειρα δολοφονίας του ηθοποιού Βασίλη Αυλωνίτη).
«Κάθε σπίτι έχει τον καμπινέ του», απάντησε ατάραχος ο Εθνάρχης. Μόνο που τότε οι πολιτικές διαφορές λύνονταν με τα κουμπούρια. Τώρα εκτοξεύουν λέξεις σαν μαχαίρια.
Δεν ξέρω αν ο Πολάκης είναι ο καμπινές του Τσίπρα, αλλά ο γενναίος πλην ακατοίκητος πολιτικά Μπρανκαλεόνε τα βάζει τώρα και με γυναίκες.
Στο θολωμένο του μυαλό, ο παππούς της Εύας Καϊλή που δολοφονήθηκε, όπως είπε η ίδια, στον Εμφύλιο από κομμουνιστές ήταν αναγκαστικά δωσίλογος, γερμανοτσολιάς και μαυραγορίτης. Τόσο τζέντλεμαν ο Πολάκης!
Το ενοχλητικό είναι ότι το συνήθως φλύαρο ΠΑΣΟΚ δεν βρήκε ούτε μια λέξη για να υπερασπιστεί όχι μόνο μια ευρωβουλευτή του, αλλά και μια γυναίκα.
Ο αναπληρωτής υπουργός Υγείας, εκτός από τα διπλά βιβλία στον δήμο του, τις μπαλωθιές, τους τραμπουκισμούς, την αριστεία, κατά δήλωσή του, στην Ιατρική, ειδικεύεται τώρα και στις επιθέσεις εναντίον γυναικών.
Αλλά είπαμε, η Ελλάδα ζει στους μετασεισμούς της κρίσης. Και στους υποθαλάσσιους σεισμούς βγαίνουν στην επιφάνεια όλα τα απόβλητα.