Η «δεξαμενή» των εισπράξιμων φορολογικών οφειλών είναι πολύ μικρότερη από αυτό που θα περίμεναν οι εισπρακτικές υπηρεσίες.
Μπορεί η ΑΑΔΕ να “εξοπλίζεται” με λογισμικά που επιτρέπουν αυτόματες διαδικασίες για το “ξεσκόνισμα” των οφειλετών του Δημοσίου, μπορεί τα νέα ηλεκτρονικά “εργαλεία” να δίνουν τη δυνατότητα κατασχέσεων λογαριασμών και λοιπών περιουσιακών στοιχείων με διαδικασίες- εξπρές, ωστόσο οι αριθμοί δείχνουν πως οι φορολογικές οφειλές που εισπράττονται είναι πολύ μικρότερες.
Με το “έμπα” της νέας χρονιάς, παλιές και νέες οφειλές βρέθηκαν στα δυσθεώρητα ύψη των 113 δισ ευρώ. Είναι, όμως, γνωστό τοις πάσι ότι από αυτό το “βουνό”, τα 25 δισ ευρώ θεωρούνται ανεπίδεκτα είσπραξης, καθώς δεν υπάρχουν περιουσιακά στοιχεία προς κατάσχεση ή άλλα μέτρα αναγκαστικής εκτέλεσης. Το πρόβλημα είναι ότι και τα υπόλοιπα 88 δισ ευρώ είναι “μαγική” εικόνα, συνεπώς οι εισπρακτικοί στόχοι θα πρέπει να αναθεωρηθούν.
Μετά την επεξεργασία που έκανε το Γραφείο Προϋπολογισμού του Κράτους στη Βουλή, στην προέλευση αυτών των οφειλών, το αποτέλεσμα είναι αποκαλυπτικό, συνάμα απογοητευτικό. Εξετάζοντας την ποιοτική διάρθρωση του πραγματικού ληξιπρόθεσμου υπολοίπου διαπιστώνεται ότι μόνο το 51,1% αυτού, που αντιστοιχεί σε 45 δις ευρώ, πηγάζει από φορολογικές οφειλές (άμεσοι και έμμεσοι φόροι, φόροι στην περιουσία, ΦΠΑ, ειδικοί φόροι κατανάλωσης κτλ.).
Το υπόλοιπο των πραγματικών ληξιπρόθεσμων οφειλών προέρχεται από άλλες κατηγορίες οφειλής, οι οποίες παρουσιάζουν χαμηλό ποσοστό είσπραξης.
Διαβάστε αναλυτικά τα στοιχεία στο economistas.gr