Τα ευχολόγια των Ευρωπαίων για την ανεύρεση εναλλακτικών οδών για τα ουκρανικά σιτηρά και η απουσία τολμηρών αποφάσεων για την αντιμετώπιση των επιπτώσεων στην εφοδιαστική αλυσίδα, επέτειναν την ανησυχία για το ενδεχόμενο ελλείψεων (και) στην ευρωπαϊκή αγορά.
Φυσικά κάτι τέτοιο αυξάνει και τον κίνδυνο εκτόξευσης των τιμών σε βασικά είδη διατροφής. Με δεδομένο ότι η Ρωσία δεν είναι ιδιαιτέρως πρόθυμη να ανοίξει τα λιμάνια της Μαύρης Θάλασσας, ειδικά μετά την επέκταση των κυρώσεων στο ρωσικό πετρέλαιο, τα λιμάνια της Βαλτικής και τα σιδηροδρομικά δίκτυα προς τη Ρουμανία φαντάζουν αυτήν τη στιγμή ως η μόνη διέξοδος.
Ωστόσο, μόνο εύκολη δεν θεωρείται η μεταφορά των 20 εκατ παγιδευμένων τόνων σιτηρών μέσω διαλυμένων οδικών ή σιδηροδρομικών δικτύων, ενώ η μεταφορά μέσω ποταμών απαιτεί ένα στόλο φορτηγίδων, που πολύ απλά δεν είναι διαθέσιμος. Το άνοιγμα ενός ακόμα φυλακίου στη συνοριακή γραμμή Ουκρανίας- Πολωνίας σίγουρα δεν μπορεί να αλλάξει τα δεδομένα.
Διαβάστε το αναλυτικό ρεπορτάζ του Γιώργου Παππού στο economistas.gr.