Ο Πέτρος Κόκκαλης, υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος στον Πειραιά. έχει μόλις μπει στο γραφείο του στην Ακτή Μιαούλη, επιστρέφοντας από το Μικρολίμανο όπου μιλούσε με πολίτες ενόψει των δημοτικών εκλογών στον Πειραιά. «Δεν πρέπει να έχετε ιδιαιτέρως το άγχος της αναγνωρισιμότητας» του λέω για να μου απαντήσει ακαριαία. «Ναι, με αναγνωρίζουν. Το θέμα είναι όμως να με γνωρίσουν». Οσο η θάλασσα σχεδόν τόσο και ο Ολυμπιακός είναι δομικό στοιχείο της ταυτότητας της πόλης όπου ο Πέτρος Κόκκαλης διεκδικεί τη θέση του δημοτικού συμβούλου με το συνδυασμό Πειραιάς Νικητής του Γιάννη Μόραλη.
Ο Πέτρος Κόκκαλης είναι αντιπρόεδρος του Ιδρύματος Κόκκαλη, που έχει στόχο την προώθηση της Ειρήνης, της Δημοκρατίας και της Ευημερίας στην Νοτιο-ανατολική Ευρώπη, Πρόεδρος του εκπαιδευτικού οργανισμού AthensInformationTechnology, που δραστηριοποιείται στις νέες τεχνολογίες και την ακαδημαϊκή έρευνα και στο Διοικητικό Συμβούλιο του AthensTech που δραστηριοποιείται στην τεχνολογία, την καινοτομία και την νεανική επιχειρηματικότητα. Είναι συνιδρυτής και Γενικός Γραμματέας της Οργανώσης ΓΗ, που προσφέρει μη τυπική εκπαίδευση για την βιώσιμη ανάπτυξη, καθώς και της Aephoria, ενός εκκολαπτήριου βιώσιμης επιχειρηματικότητας.
Τι δουλειά έχει άραγε τώρα, ως υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος στο πρώτο λιμάνι της Ανατολικής Μεσογείου;
Σε πρόσφατο άρθρο του στην Καθημερινή ο Αλέξης Παπαχελάς αναφέρθηκε σε μια «φωτισμένη αστική τάξη που εκσυγχρόνισε την Ελλάδα και τη διπλασίασε επί Ελευθερίου Βενιζέλου» και αναρωτήθηκε «φαίνεται πουθενά στον ορίζοντα μια πιο φωτισμένη, δυναμική τάξη ανθρώπων που μπορούν να βοηθήσουν τη χώρα;», Νιώθετε μέρος αυτής της αστικής τάξης, με δεδομένη και την πολιτική δράση των παππούδων σας;
Νομίζω πως ναι. Ο λόγος που βρίσκομαι εδώ είναι απλά επειδή δεν μπορώ πια να κάθομαι και να βλέπω τα στρεβλά που δεν αφήνουν αυτό τον φανταστικό τόπο να γίνει μια κανονική χώρα. Οπότε ναι, με αφορά αυτό που λέει. Εχω και την παιδεία και την ικανότητα και τη διάθεση να προσφέρω. Πρέπει να το κάνω. Να το κάνω σε μια πόλη σαν τον Πειραιά που τον έχω ζήσει, έχω δουλέψει εδώ, έχω βοηθήσει να αναπτυχθεί και να εκσυγχρονιστεί αυτό που σήμερα είναι το μεγαλύτερο σωματείο και μεγαλύτερη επιχείρηση της πόλης: Ο Ολυμπιακός. Όταν το συζητήσαμε με το Γιάννη [Μώραλη] αισθάνθηκα πως δεν μπορώ να πω όχι. Είπα ναι με μεγάλη χαρά και διάθεση να δημιουργηθεί ένα νέο μοντέλο διοίκησης στον δήμο του Πειραιά. Ένα μοντέλο που δεν θα έχει σχέση μόνο με το μάζεμα των σκουπιδιών και τη δημιουργία παιδικών χαρών, αλλά με τη δημιουργία συνθηκών για την οικονομική ανάπτυξη της πόλης
Η ενασχόληση με την τοπική αυτοδιοίκηση -ως υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος- είναι ένα βήμα που θέλετε να οδηγήσει και στην κεντρική πολιτική σκηνή;
Τα τελευταία χρόνια δίνονται περισσότερες δυνατότητες σε ανθρώπους σαν κι εμένα, ανθρώπους που δυσκολεύονται να «κάνουν πολιτική» μέσα στα πλαίσια ενός κόμματος. Πάρα πολλούς ανθρώπους της δικής μου γενιάς μας απωθούν τα κόμματα, οπότε δεν είχα τη δυνατότητα να το κάνω. Τελευταία αυτό σπάει και άρα δίνεται η ευκαιρία σε ανθρώπους αν κι εμένα να ασχοληθούν με τα κοινά.
Μια γενιά που κάνει εγχειρήματα «απολιτίκ», όπως λένε εκπρόσωποι παραδοσιακών κομμάτων. Το είπαν και για τον Σταύρο Θεοδωράκη.
Δεν καταλαβαίνω τι σημαίνει απολιτίκ. Όπως είπε ο Αριστοτέλης, ο άνθρωπος είναι πολιτικό όν. Εννοούν προφανώς ακομμάτιστος. Στο πεδίο της τοπικής αυτοδιοίκησης δεν υπάρχει λόγος να υπάρχουν κόμματα και να ασκούν εξουσία. Τα κόμματα ασχολούνται με την κεντρική πολιτική σκηνή.
Και εκεί όμως, δεν μπορεί να προκύψει κίνηση εκτός παραδοσιακών κομμάτων; Χωρίς επαγγελματίες πολιτικούς;
Να που προέκυψε. Το Ποτάμι. Τα πως μπορεί να λειτουργήσει θα το δούμε στο μέλλον. Αλλά σίγουρα είναι ένα πάρα πολύ ενδιαφέρον εγχείρημα.
Ποια είναι η στάση σας, απέναντι στο Ποτάμι;
Σε κάθε τι καινούριο είναι θετική η στάση μου γιατί πιστεύω ότι το παλιό κομματικό σύστημα δεν έχει καταφέρει να κάνει το καλύτερο δυνατόν. Εχουν γίνει βέβαια θετικά πράγματα στη μεταπολίτευση. Όμως η κρίση ανέδειξε ένα λάθος μοντέλο και μια τάση υπερβολών και κακοδιαχείρισης. Παρόλα αυτά δεν μπορεί να μην παραδεχθεί κανείς πως η χώρα έχει προοδεύσει.
Θα επιμείνω, προσπαθώ να καταλάβω αν έχετε αποφασίσει να ασχοληθείτε με την κεντρική πολιτική σκηνή;
Όχι. Αυτό που έχω αποφασίσει είναι να συμμετέχω στον συνδυασμό Πειραιάς Νικητής, να γίνει δημοτική αρχή και τότε να εργασθώ για να μπει Πειραιάς στον 21ο αιώνα γιατί αυτό δεν το έχει καταφέρει ακόμα. Είναι μια πόλη ξεχασμένη στο παρελθόν σε πολλούς τομείς. Διοικείται σαν μικρή κωμόπολη, ενώ είναι το μεγαλύτερο λιμάνι της ανατολικής Μεσογείου.
Λέτε πως στόχος είναι να επιστρέψει η επιχειρηματικότητα στον Πειραιά; Πώς θα το καταφέρετε εσείς, δηλαδή αυτό που δεν κατάφεραν άλλοι;
Υπάρχει μεγάλη γνώση και πρόσβαση στον κύκλο των εφοπλιστών που ελέγχουν ένα μεγάλο ποσοστό της παγκόσμιας ναυτιλίας, κάτι που η τοπική αρχή σήμερα δεν έχει καλλιεργήσει. Πιστεύω ότι μια δημοτική αρχή σαν κι αυτή του Πειραιά πρέπει να έχει αντιδημαρχία λιμανιού. Αυτή τη στιγμή, η σχέση του Πειραιά με τη θάλασσα είναι λες και ο Πειραιάς τελειώνει στα κάγκελα της ακτής. Πρέπει να δημιουργηθεί θέση αντιδημάρχου λιμενικών υπηρεσιών, αν δείτε σε μεγάλες πόλεις της Ευρώπης η σχέση του δήμου με τον λειτουργούντα το λιμάνι είναι στενή. Αν ρωτήσετε τον ΟΛΠ θα σας πουν ότι δεν βρίσκουν συνομιλητή στο δήμο Πειραιά.
Πώς θα λειτουργήσει αυτή η επαφή με τους εφοπλιστές;
Εχουμε την απλή λογική να τους μαζέψουμε και να τους ρωτήσουμε τι τους έκανε να φύγουν από τον Πειραιά και τι χρειάζονται για να γυρίσουν. Και θα κάνουμε ότι χρειάζεται για να γυρίσουν. στο βαθμό που περνάει από τα χέρια της τοπικής αυτοδιοίκησης. Υπάρχουν και πράγματα που θέλει ο εφοπλιστικός κόσμος από την κυβέρνηση. Θα σταθούμε δίπλα του. Ο Πειραιάς έχει μεγάλο ποσοστό ανεργίας, σε μία χώρα με μεγάλη ανεργία. Η πρόσβαση στο λιμάνι και στη θάλασσα είναι ο προφανής χώρος για να έρθει η ανάπτυξη.
Το νούμερο ένα θέμα που πρέπει να αντιμετωπίσει ο Πειραιάς;
Η δημοτική αρχή – όχι μόνο η παρούσα αλλά και οι προηγούμενες- έχει μπει σε μια τεράστια εσωστρέφεια, όπου δεν υπάρχει όραμα για την πόλη, όπου μικροκομματικοί παράγοντες νέμονται μικροεξουσίες. Υπάρχει μια αίσθηση εγκατάλειψης, μιζέριας στον Πειραιά. Είναι ευθύνη της δημοτικής αρχής να εμφυσήσει ένα όραμα στον κόσμο. Δεν υπάρχει αυτό σήμερα. Το γεγονός ότι θεωρείται επιτυχία ότι μαζεύτηκαν τα σκουπίδια από το κέντρο του Πειραιά, δείχνει που έχουν βάλει τον πήχη. Εχουν βάλει τον πήχη στα σκουπίδια.
Η ψυχολογία είναι επίσης σημαντική, το να νιώσουν οι Πειραιώτες ξανά περήφανοι.
Ναι, το πιστεύω αυτό, όπως πιστεύω και στο θέμα της ταυτότητας. Η ζωή του Πειραιά ήταν η ανταλλαγή πολιτισμών, εμπορευμάτων, ανθρώπων μέσω θάλασσας. Ηταν μια πόλη τράνζιτ. Τώρα πλέον τα εμπορεύματα διακινούνται μέσω κοντέινερ που μπαίνουν στο λιμάνι και σε έξι ώρες έχουν φύγει, ενώ παλιά έμεναν για μέρες. Αν δεις κάτω από το γραφείο μου (φωτογραφία πάνω), στην είσοδο υπάρχει ένα μαγαζί που προσφέρει 15 υπηρεσίες που πλέον δεν υπάρχουν. Αυτό σε χρόνους πόλης συνέβη στον Πειραιά από το 1987 και μετά, επομένως «προχθές». Είναι η περίοδος που άρχισε να παρακμάζει ο Πειραιάς. Αν θέλουμε να κάνουμε τον Πειραιά μεγάλο ναυτιλιακό κέντρο όπως η Σιγκαπούρη, το Χονγκ Κόνγκ, το Λονδίνο πρέπει να δημιουργήσουμε μια σειρά υπηρεσιών ξηράς και υποδομών.
Ναι αλλά στην πράξη πως μπορεί να γίνει αυτό;
Ο δήμος της Αθήνας έχει συγκροτήσει μια ειδική υπηρεσία που έχει τη γνώση να συγκροτήσει προτάσεις και να διεκδικήσει πόρους από ευρωπαϊκά προγράμματα. Ετσι μπορούμε να κάνουμε και στον Πειραιά δομές για ενίσχυση μικρομεσαίων επιχειρήσεων, δομές για start up εταιρείες, για κοινωνική οικονομία -μια λέξη άγνωστη στον Πειραιά. Να φτιάξουμε ένα hub για ναυτιλιακά θέματα που θα είναι σημαντικός μοχλός ανάπτυξης. Υπάρχει και πανεπιστήμιο στον Πειραιά που έχει ακριβώς τα τμήματα που απαιτούνται: ναυτιλιακά, διοίκηση επιχειρήσεων κ.α.
Αν επικρατήσει στις εκλογές ο Νικητής Πειραιάς, ποιόν τομέα δράσης θα αναλάβετε;
Θα ήθελα να ασχοληθώ με την ανάπτυξη της επιχειρηματικότητας, αλλά όχι μόνο . Δεν έχουμε κάτσει να τα συζητήσουμε αυτά. Ο Πειραιάς Νικητής αποτελείται από ανθρώπους της αγοράς, ανθρώπους που έχουν κολλήσει ένσημα. Όχι από ανθρώπους που επί 35 χρόνια ασχολούνται με το κόμμα και μόνο, γιατί δυστυχώς οι περισσότεροι διεκδικητές της δημοτικής αρχής στον Πειραιά είναι αυτού του είδους.
Ποια είναι τα πρώτα προβλήματα που θα αντιμετωπίσετε αν εκλεγείτε;
Ο Πειραιάς είναι γεμάτος από χρονίζοντα προβλήματα. Θα έρθουν να μας βρουν αυτά τα προβλήματα. Ποια είναι αυτά; Το γεγονός ότι ο ΟΛΠ είναι σε διαδικασία πώλησης από την οποία ο δήμος απουσιάζει. Επίσης από το 1984 υπάρχει το ζήτημα απομάκρυνσης των δικαστηρίων από τη Σκουζέ. Εμείς θα μελετήσουμε και να κυνηγήσουμε τη χρηματοδότηση νέων δομών, τη διατήρηση του επιπέδου καθαριότητας, θα κάνουμε πραγματική καταγραφή των προβλημάτων. Ο Πειραιάς είναι μια πόλη γεμάτη κουφάρια, ο Πύργος είναι παρατημένος εδώ και 40 χρόνια για παράδειγμα. Αυτή η πόλη έχει έναν τεράστιο πλούτο αναξιοποίητο σε κτίρια ανθρώπους και βέβαια έχει τη θάλασσα.
Είστε πρόθυμοι να κάνετε τοπικά δημοψηφίσματα για τις μεγάλες αποφάσεις που αφορούν στην πόλη;
Δεν είμαι αντίθετος, κάθε άλλο. Είναι μια δυνατότητα που μας προσφέρει το πολίτευμα, όμως δεν έχει εφαρμοσθεί στην Ελλάδα, με εξαίρεση στη Θεσσαλονίκη για το θέμα της ιδιωτικοποίησης του νερού, όπου εκεί ο δήμος υποχρεώθηκε μετά από τη συγκέντρωση δύο εκατομμυρίων υπογραφών και τη λειτουργία της άμεσης δημοκρατίας που προσφέρει η Ευρωπαϊκή Ενωση. Όμως το πιο σημαντικό είναι να ενισχυθεί ο θεσμός των διαμερισματικών συμβουλίων που υπολειτουργούν σήμερα, να αποκτήσουν αρμοδιότητα, να συνεδριάζουν.
Στην παρουσίαση του ψηφοδελτίου ΟΛΠ μίλησε και ο κύριος Μαρινάκης, επίσης δημοτικός σύμβουλος.
Ηθελε να μιλήσει και μίλησε. Οποιος ήθελε μπορούσε να μιλήσει. Ο Βαγγέλης έχει μεγάλο πάθος με τον Πειραιά. Μια χαρά τα είπε...
Ο υποψήφιος της ΔΗΜΑΡ που προσχώρησε στο ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ εντέλει, μίλησε για τον κίνδυνο μπερλουσκονοποίησης του Πειραιά.
Τα περί μπερλουσκονοποίησης είναι φαντάσματα του παρελθόντος. Δεν είναι από πίσω κανένας, είναι όλοι μπροστά. Δεν μπορεί κανείς να στερήσει τα πολιτικά δικαιώματα σε κανέναν, ούτε το δικαίωμα στην ευαισθησία, το δικαίωμα να νοιάζεται και να θέλει να βοηθήσει τη πόλη. Δεν είναι κλειστό επάγγελμα η πολιτική. Η συμμετοχή των παραγωγικών τάξεων στα κοινά μόνο καλό μπορεί να κάνει.
Είναι μήπως και ένα κλείσιμο του ματιού αυτό; Ψηφίστε μας γιατί εμείς μπορούμε από δική μας τσέπη να στηρίξουμε τον Πειραιά;
Δε νομίζω ότι ο δήμος έχει ανάγκη οικονομικής πλάτης. Πήγαινε και παρακαλούσε την κεντρική εξουσία και τώρα θα παρακαλάει έναν πλούσιο να του δώσει χρήματα; Δεν είναι αυτό το μοντέλο που έχουμε στο μυαλό μας. Το μοντέλο που έχουμε στο μυαλό μας αφορά στην εγκατάσταση των συνθηκών που θα επιτρέψουν στον Πειραιά να δημιουργήσει μόνος του χρήμα. Εδώ έχεις το λιμάνι, τεράστιο περιουσιακό στοιχείο. Τώρα αν μπορέσουμε να πείσουμε και πέντε ανθρώπους να ευεργετήσουν την πόλη, που είναι το κακό;
*Φωτογραφίες Εurokinissi, και από τη σελίδα Πέτρος Κόκκαλης στο facebook