Δεν ήθελε να περπατήσει στο κόκκινο χαλί, όπως θα κάνει στην τελετή απονομή των Οσκαρ, ούτε να γνωρίσει διάσημους. Το μόνο που ήθελε η Φιλομένα Λι ήταν να βρει το γιο της. Η ιστορία της όμως ενέπνευσε την ομώνυμη ταινία που κέρδισε τρεις υποψηφιότητες στα Οσκαρ.
Η 80χρονη πλέον Ιρλανδή νοσοκόμα έγραψε το βιβλίο στο οποίο βασίστηκε η ταινία Philomena. Είναι η ιστορία της ζωής της, με την Τζούντι Ντεντς να ενσαρκώνει το ρόλο της στη μεγάλη οθόνη. Για την πρωταγωνίστρια της αληθινής ιστορίας όμως, η ταινία είναι σαν επίλογος μίας θλιβερής ιστορίας.
«Του είπαν ότι δεν ήξεραν πού βρίσκομαι. Του είπαν ότι τον εγκατέλειψα έπειτα από δύο εβδομάδες», λέει στο People η Φιλομένα Λι συγκρατώντας με βία τα δάκρυά της. Μιλά για τον γιο της, τον Αντονι, τον οποίο απέκτησε το 1952. Ηταν 18 χρονών, ανύπαντρη και η οικογένειά της την εγκατέλειψε σε ένα μοναστήρι. Υπό αυτές τις συνθήκες, αναγκάστηκε να δώσει το γιο της σε μία οικογένεια Αμερικανών.
Οι μοναχές όμως αρνούνταν να της αποκαλύψουν το όνομα των ανθρώπων που ανέλαβαν να μεγαλώσουν το γιο της. Συντετριμμένη από την απώλεια, δεν μιλούσε καν για το γιο της για πενήντα χρόνια, μέχρι το 2002 όταν αποκάλυψε στα δύο της παιδιά- που απέκτησε έπειτα από το γάμο της- ότι είχαν έναν αδελφό.
Η κόρη της, Τζέιν, την παρακίνησε να ψάξει ξανά να τον βρει, αλλά βίωσε μία ακόμη απώλεια. Εμαθε ότι ο Αντονι είχε πεθάνει το 1995. «Πάγωσα, σοκαρίστηκα... Ημουν συντετριμμένη, ήταν σαν να τον έχανα για δεύτερη φορά», διηγείται η Λι.
Μαζί με την κόρη της άρχισαν να μαζεύουν τα κομμάτια του παζλ που αποτελούσε τη ζωή του. Εμαθαν πως το όνομά του ήταν Μάικλ Χες, υπήρξε επιτυχημένος δικηγόρος στην Ουάσιγκτον, μολύνθηκε από τον ιό του AIDS και πέθανε στα 43 του. Μάλιστα η Λι έμαθε πως και εκείνος προσπαθούσε να εντοπίσει τη βιολογική του μητέρα, αλλά το μοναστήρι στο οποίο γεννήθηκε του είχε κλείσει την πόρτα τρεις φορές.
Η επιθυμία του να ενωθεί με τη γυναίκα που τον έφερε στη ζωή ήταν τέτοια, που πριν πεθάνει ζήτησε από το σύντροφό του να παραδώσει τη στάχτη του στις μοναχές, ώστε κάποια στιγμή να τον βρει η μητέρα του. Η ίδια μπορεί να μην κατάφερε να συναντηθεί με το γιο της, αλλά ξεκίνησε ένα πρότζεκτ με στόχο να βοηθά τα παιδιά να αποκτούν πρόσβαση στα αρχεία υιοθεσίας τους. Και πιστεύει ότι η ταινία θα συνδράμει ώστε να πετύχει το σκοπό της.