Σύμφωνα με τους ερευνητές, ο διάσημος συγγραφέας Ουίλιαμ Σαίξπηρ υπήρξε αυτό ακριβώς που κατέκρινε στα έργα του: «αδίστακτος επιχειρηματίας και φοροφυγάς».
Μπορεί στα θεατρικά του έργα να υπερασπιζόταν τα δικαιώματα των φτωχών και των άπορων όμως ο ίδιος είχε πολλές φορές παρουσιαστεί στα δικαστήρια προκειμένου να υπερασπίσει τον εαυτό του για παραπτώματα φοροδιαφυγής.
Σύμφωνα με έγγραφα που ανακαλύφθηκαν στο πανεπιστήμιο του Αμπεριστουίθ στο Γουέλς, ο Σαίξπηρ δεν δίσταζε να επωφεληθεί από την πείνα και τη φτώχεια, προκειμένου να πλουτίσει παράνομα. «Αποθήκευε σιτηρά και βύνη κριθαριού και τα πουλούσε σε διογκωμένες τιμές σε μια εποχή που η Ευρώπη υπέφερε από λιμό» ισχυρίζονται οι ακαδημαϊκοί του Αμπεριστουίθ, και με τα κέρδη αγόραζε όλο και περισσότερα στρέμματα γης.
Με αυτό τον τρόπο σε πολύ νεαρή ηλικία , ο Σαίξπηρ είχε ήδη καταφέρει να δημιουργήσει τεράστια περιουσία και να θεωρείται βαθύπλουτος γαιοκτήμονας.
Στα θεατρικά του έργα συνήθιζε να κοροϊδεύει τους πλούσιους και τους διεφθαρμένους και πολλοί αναλυτές θεωρούν ότι το έκανε υποσυνείδητα για να κατευνάσει τις τύψεις του ή για να διασκεδάσει τις εντυπώσεις.
Μάλιστα, ο ισχυρισμός ότι εκμεταλλεύτηκε την πείνα έχει οδηγήσει τους αναλυτές στο συμπέρασμα ότι η τραγωδία του Κοριολάνος ήταν στην πραγματικότητα ο τρόπος του Σαίξπηρ να εξαλείψει την ένοχη συνείδησή του.