Ηταν 5 Μαρτίου στο μακρινό 1922 όταν έκανε την εμφάνισή της στη μεγάλη οθόνη του κινηματογράφου η ταινία «Νοσφεράτου - Η συμφωνία του τρόμου» ξεκινώντας το μακρύ και άκρως επιτυχημένο ταξίδι του μεγαλύτερου, πιο διάσημου και κυρίως «απέθαντου» κακού του παγκόσμιου σινεμά, του Κόμη Δράκουλα.
Παρά τις χιλιάδες παραλλαγές και ταινίες σε άπειρες χώρες ο Δράκουλας παραμένει ο νούμερο 1 κινηματογραφικός κακός, ο οποίος, ωστόσο, δεν παύει να έχει και... τεράστιες συμπάθειες ανάμεσα στους θαυμαστές των ταινιών τρόμου.
Δεν είναι, άλλωστε λίγοι εκείνοι που τον θεωρούν πολύ παρεξηγημένο, καθώς, στις περισσότερες εκδοχές του, παρά το γεγονός ότι δεν πεθαίνει με τίποτα και καταπίνει λίτρα αίματος από τα θύματά του, κατά βάση κυνηγάει τη μοναδική πραγματική του αγάπη.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, όμως, και τις 18 Μαΐου 1897, όταν ο Μπραμ Στόκερ δημοσιεύει το βιβλίο - θρύλος με τον τίτλο Δράκουλας (Dracula) βασισμένο ελαφρώς στην ιστορία ενός πραγματικού κακού της ιστορίας του Ρουμάνου ηγεμόνα Βλαντ Ντράκουλα ή Τέπες, ή αλλιώς Βλαντ ο Παλουκωτής.
Ο Ρουμάνος ευγενής με τους καλούς τρόπους, τα ακριβά γούστα και τη δίψα για αίμα έμελλε να εξελιχθεί σε έναν ήρωα ογκόλιθο για την παγκόσμια λογοτεχνία και αρχική και κορυφαία στιγμή της σκοτεινής γοτθικής λογοτεχνίας, μαζί με τον «Φράνκενστάιν» της Μέρι Σέλλεϋ και το «Βαμπίρ» του Τζον Πολιντόρι που προϋπήρξαν.
Ωστόσο, ο Δράκουλας έμελλε να γνωρίσει την υπέρτατη δόξα του στο πλαίσιο της 7ης τέχνης με το «Νοσφεράτου» το 1922 σε σκηνοθεσία Φρίντριχ Βίλχελμ Μουρνάου με τον ανατριχιαστικό «βουβό» πρωταγωνιστή του, Μαξ Σρεκ να προκαλεί την πρώτη τρομάρα στους θεατές πριν από ακριβώς 91 χρόνια.
Ακολούθησαν χιλιάδες επιτυχημένες και μη παραλλαγές σε όλα σημεία της υφηλίου με σπουδαίους ηθοποιούς να προσωποποιούν με επιτυχία τον «βασιλιά των Απέθαντων» είτε σε ταινίες τρόμου είτε ακόμη και σε κωμωδίες, παρωδίες. Ακόμη και στο μακρινό Χονγκ Κονγκ με την τεράστια κινηματογραφική βιομηχανία ο Δράκουλας μεσουράνησε τη δεκαετία του '70 βάζοντας τις βάσεις για τις ιδιαίτερα ατμοσφαιρικές ταινίες τρόμου που ακολούθησαν βασισμένες στους αμέτρητους ασιατικούς θρύλους.
Οι κορυφαίοι
Μπέλα Λουγκόζι και Κρίστοφερ Λι είναι δύο χαρακτηριστικά παραδείγματα ηθοποιών που ταυτίστηκαν με τον ρόλο και, μάλλον, δεν κατάφεραν ποτέ να τον ξεπεράσουν, ακόμη και ο ιδιότροπος Κλάους Κίνσκι ο οποίος υποδύθηκε τον Δράκουλα σε ένα ριμέικ της ταινίας του 1922.
Στην κορυφή της λίστας τοποθετείται αδιαμφισβήτητα το αριστουργηματικό «Dracula» του Φράνσις Φορντ Κόπολα, που θεωρείται και μια από τις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών, με τον επιβλητικό Γκάρι Ολντμαν να δίνει νέα πνοή στο ρόλο του Βλαντ που αναζητεί στην αιωνιότητα τη χαμένη του αγάπη.
Αποτέλεσε και τη νέα πνοή για τις ταινίες τρόμου που ποτέ δεν έπαψαν να τριγυρίζουν γύρω από βρικόλακες, ζόμπι και ζωντανούς νεκρούς για να φτάσουν στο εισπρακτικό φαινόμενο του Twilight ως μια νέα «απέθαντη» εκδοχή του νέου αμερικανικού προτεσταντικού συντηρητισμού.
Ιδιαίτερη πρόταση ένα διαμάντι τη Νότιο Κορέα το «Thirst» που εντυπωσίασε το 2009 κριτικούς και σινεφίλ.
Μια σύντομη ιστορική αναδρομή
Αλλωστε οι ιστορίες και οι μύθοι για τους βρικόλακες και εκείνους που δεν πεθαίνουν κυριαρχούν στις λαϊκές δοξασίες ανά την υφήλιο σε μια προσπάθεια του ανθρώπου να κατανοήσει και να εξηγήσει τη ματαιότητα του θανάτου, αλλά και μερικές πολύ σπάνιες και περίεργες ασθένειες.
Εδώ και χιλιάδες χρόνια πολλοί έχουν δει, έχουν καταγράψει και έχουν φωτογραφίσει βρικόλακες, χωρίς, ωστόσο, να υπάρχει ακόμη η παραμικρή πραγματική απόδειξη.
Ωστόσο, ο Δράκουλας, μαζί με τον «Αρχοντα του Σκότους», τον μεταφυσικό Σατανά, αποτελούν τους πραγματικούς αιώνιους Κακούς, ως έμπνευση για ολόκληρες κουλτούρες, υποκουλτούρες και αιρέσεις που αριθμούν αρκετά μέλη και συνεχίζουν να απασχολούν τα μέσα ενημέρωσης με τα καμώματά τους που ορισμένες φορές έχουν αποδειχθεί ακόμη και εγκληματικά.
Ο πραγματικός Δράκουλας
Σίγουρα ο σκληρός και αιμοσταγής τύραννος (ηγέτης και λυτρωτής για άλλους) Βλαντ Τέπες δεν θα περίμενε στο μακρινό 15ο αιώνα ότι θα απασχολούσε τόσο πολύ την παγκόσμια κοινή γνώμη, ακόμη και πεντακόσια τριάντα επτά χρόνια μετά το θάνατό του.
Αποτέλεσε ίσως τον πιο σκληρό ηγεμόνα στα Καρπάθια Ορη, στην Τρανσυλβανία της Βλαχίας, καθώς κυβέρνησε με σιδηρά πειθαρχία και... ανασκολοπισμούς, ενώ τα πολλά απομακρυσμένα κάστρα που έχτισε του παρείχαν ιδιαίτερη προστασία και βοήθησαν στη διόγκωση του μύθου.
Γι' αυτό τον τρόπο βασανιστικής εκτέλεσης των αιχμαλώτων και απανταχού αντιπάλων του έμεινε γνωστός στην ιστορία ο Βλαντ Τέπες Ντράκουλα και απέκτησε και το προσωνύμιο «Βλαντ ο Παλουκωτής».
Φημολογείται ότι σκότωσε περίπου 40.000 ανθρώπους κατά τη διάρκεια της ηγεμονίας του στην περιοχή που βρίσκεται ανάμεσα σε Ουγγαρία και Ρουμανία, ωστόσο, στην ιδιαίτερη πατρίδα του τιμάται ως ήρωας για άλλα κατορθώματα.
Είναι εκείνος που ανέκοψε για κάποια χρόνια τουλάχιστον την πορεία των Οθωμανών προς την Κεντρική Ευρώπη παλουκώνοντας περίπου 100.000 Τούρκους και εκδιώκοντάς τους από τα εδάφη του.
Ηταν τόσο περήφανος για τις επιτυχίες του που φρόντιζε να τοποθετεί τα παλουκωμένα πτώματα των Τούρκων στρατιωτών στα πεδία των μαχών και σε κεντρικές οδούς «προς γνώση και συμμόρφωση».
Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο Κόμης Δράκουλας όσων χρονών και να είναι έχει βοηθήσει ιδιαίτερα την παραγωγή σκόρδου, καθρεπτών και... μυτερών παλουκιών για τους απανταχού λάτρεις της περιπέτειας. Και αρκετά παραπάνω χρήματα στους κατοίκους της περιοχής της Τρανσυλβανίας οι οποίοι συνεχίζουν και κρατούν τον μύθο αρκετά ζωντανό.