Ο Τάσος (ΤΑΖ) Θεοδωρόπουλος, βρίσκει καταφύγιο από το αγριεμένο πλήθος, σε χειροποίητο, ευλογημένο σελιλόιντ.
ΧΑΜΕΝΟΣ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ / TABU
Βαθμολογία: 10 / 10
Ένας μεθυστικός πορτογαλικός ύμνος κινηματογραφικής χαρμολύπης, στη σιωπή (ή το επιλεκτικό soundtrack) της μνήμης. Και το ίδιο το σινεμά. Αυτό είναι με πολύ λίγα λόγια (και δεν χρειάζονται περισσότερα για μια ταινία που το δεύτερο μισό της είναι περίπου βωβό) ο «Χαμένος Παράδεισος». Μια από τις πιο συναρπαστικές ανακαλύψεις της φετινής σεζόν σκηνοθετημένο από τον Μιγκέλ Γκομέζ που κέρδισε το βραβείο της κριτικής επιτροπής και το βραβείο τεχνικής καινοτομίας, στο περσινό φεστιβάλ του Βερολίνου μαζί με τις καρδιές των θεατών.
Αναμιγνύοντας, σε άσπρο μαύρο, έναν κομψό, αλληγορικό αλμοδοβαρισμό, με χειροποίητο, αποικιοκρατικό εξωτισμό, ρομαντισμό και δράμα, ο Γκομέζ κλείνει το μάτι στον κλασσικό ασπρόμαυρο κινηματογράφο και την ταινία του 1931 «Tabu» σε σκηνοθεσία του Μορνάου, μέσα από το βλέμμα ενός θλιμμένου κροκοδείλου.
Χωρισμένο σε δύο (μάλλον τρία) μέρη, τον «Παράδεισο» και το «Χαμένο Παράδεισο», το «Tabu» ξεκινάει με μια παραμυθένια εισαγωγή, σαν χαμένο φιλμ από μία μυθική ταινία, συστήνοντας μας τον κροκόδειλο αφηγητή. Για να συνεχίσει με υπέροχα φωτογραφημένο φιλμ 36 χιλιοστών στη σημερινή Λισαβόνα, ακολουθώντας με κομψή κινηματογραφική παραδοξολογία τη σχέση μιας μεσήλικης, της Πιλάρ, με την παρανοϊκή, εθισμένη στον τζόγο και παρηκμασμένα γερασμένη γειτόνισσα της Αουρόρα.
Αφήνοντας σε για το πρώτο μισό της ταινίας, σε μια απολαυστική απορία, όσον αφορά τις προθέσεις της ταινίας. Για να σε αποζημιώσει θριαμβευτικά στο δεύτερο μέρος με την αφήγηση του νεανικού παρελθόντος της Αουρόρα, στην Αφρική, γυρισμένο σε φιλμ 16 χιλιοστών και βωβό. Όχι ακριβώς βωβό, εφ' όσον, αυτό που δεν ακούς είναι οι συνομιλίες των ηρώων. Ακούς όμως τους ήχους , τους ψιθύρους των δέντρων, τον παφλασμό των νερών όταν ένα σώμα πέσει μέσα, το γρατζούνισμα της βελόνας στο πικάπ, έναν πυροβολισμό, την μουσική της ψυχής των ηρώων.
Και το τραγούδι ενός χαμένου έρωτα σε μια ιστορία πάθους, προδοσίας και εγκλήματος. Όπως ακριβώς είναι το μαγικό αποτύπωμα της μνήμης. Σαν χαραγμένο, πολύτιμο σελιλόιντ μέσα από τα βάθη του χρόνου ενός παραμυθένιου σινεμά. Σε μια ταινία, που αποδεικνύει με τον καλύτερο τρόπο μέσα από τη ραφινάτη καλλιτεχνική της ευαισθησία, την υπερεκτιμημένη, μαρκετινίστικη ιλουστρασιόν ανεπάρκεια, του οσκαρικού «The Artist».
Η ταινία προβάλλεται αποκλειστικά στον κινηματογράφο Έλλη (Ακαδημίας 64, Αθήνα)
***ακολουθήστε τον ΤΑΖ στο facebook.com/tazthebuzz, στο twitter.com/klarinabourana, κάντε LIKE στην επίσημη σελίδα του fb SIGAIKA PRODUCTIONS, για να μαθαίνετε όσα χρειάζεστε, προκειμένου να καίτε τον εγκέφαλο (των άλλων) ή επικοινωνήστε με το terra_gelida@hotmail.com για μέιλ και υποθέσεις προσωπικής εκδίκησης