Για την ζωή του μετά την απομάκρυνση από τα ΝΕΑ και τα δύσκολα παιδικά του χρόνια μίλησε -μεταξύ άλλων- ο Λευτέρης Παπαδόπουλος σε τηλεοπτική εκπομπή.
«Από 1η του Γενάρη σταμάτησα να γράφω, αλλά μου φαίνεται καιρός ήταν. Στα ΝΕΑ ήμουν 54 χρόνια. Εκεί άρχισα κι εκεί τελείωσα. Αν και η ζωή έχει απρόοπτα. Υπάρχει ενδεχόμενο κάποια στιγμή να ξαναγράψω. Δεν βλέπεις πια τις «Ματιές», ίσως τις ξαναδείς. Πάντως μου λείπει. Το στιλό ήταν προέκταση του χεριού μου. Τώρα ξυπνάω στις δέκα, διαβάζω τις εφημερίδες στο κρεβάτι και κοροιδεύω τον εαυτό μου ότι η μέρα θα είναι γεμάτη απρόοπτα, που συνήθως δεν είναι». Αυτό δήλωσε ο Λευτέρης Παπαδόπουλος στην εκπομπή «Προσωπικά» της Έλενας Κατρίτση.
Στα πλαίσια της ίδιας συνέντευξης ο Λευτέρης Παπαδόπουλος μίλησε για τα δύσκολα παιδικά του χρόνια («Πέρασα πολλές μέρες της ζωής μου χωρίς να έχω φάει τίποτα. Καθόμασταν με τον πατέρα και τον αδερφό μου σ' ένα παράθυρο, πίναμε μόνο νερό και τραγουδούσαμε») και την μάνα του στην οποία χρωστάει τα πάντα («Όταν έπαθε ο πατέρας μου φυματίωση, εκείνη βγήκε στους δρόμους και δούλευε για να μας φέρει λίγο ψωμί. Θυμάμαι μια μέρα στην κατοχή δεν είχαμε τίποτα να φάμε και βρήκε κάπου μια κονσέρβα με 5-6 φασόλια και ήρθε στο σπίτι ευτυχισμένη. Έκανε το δάχτυλό της σαν φτυαράκι και έπαιρνε ένα φασόλι, χόρευε, έβαζε το δάχτυλο στο στόμα μου και μας τάιζε.Σ' αυτή χρωστάω τα πάντα, ακόμα και τα πρώτα τραγούδια μου από αυτήν τα έγραψα, από δικές της διηγήσεις»).