Ο Τάσος (ΤΑΖ) Θεοδωρόπουλος, διαβάζει τον Πάολο Κοέλο ανάποδα: «Όταν επιθυμείς κάτι πάρα πολύ, το σύμπαν συνωμοτεί για να φας τα μούτρα σου».
JACK REACHER
Βαθμολογία: 3 / 10
Kι αυτό που επιθυμεί όσο τίποτα άλλο αυτή τη στιγμή ο 51χρονος Τομ Κρουζ, είναι μια μεγάλη επιτυχία μετά το εισπρακτικό φιάσκο του καλοκαιρινού «Ροκ για Πάντα». Μια επιτυχία ισάξια της τελευταίας του «Επικίνδυνης Αποστολής» που θα του εξασφαλίσει το status του σαν μία από τις αρχηγικές φιγούρες του Χολιγουντιανού στόλου, για την κρίσιμη δεκαετία που διανύει. Ειδικά από τη στιγμή που και οι τρεις του φιλόδοξες ταινίες με τον ίδιο σε πρωταγωνιστικό ρόλο πριν από την «Αποστολή», το «Λέοντες Αντί Αμνών», η «Βαλκυρία» και το «Επικίνδυνες Παρέες», προέκυψαν αν όχι ακριβώς φιάσκο, σίγουρα πολύ πιο κάτω των αρχικών εισπρακτικών αλλά και καλλιτεχνικών φιλοδοξιών του. Όπως και αυτή εδώ η ατυχέστατη και βαρετή κινηματογραφική μεταφορά των περιπετειών ενός cult ήρωα της σειράς αστυνομικών best seller του συγγραφέα Λι Τσάιλντ, που δεν φαίνεται να δημιουργεί για τον Κρουζ ένα καινούργιο επιτυχημένο franchise όπως ο ίδιος πιθανότατα επιθυμούσε.
Με κύρια αιτία τον μάλλον υπερεκτιμημένο σεναριογράφο του θρυλικού «Συνήθεις Ύποπτοι», Κρίστοφερ Μακουάρι, που εδώ υπογράφει τόσο το ρουτινιάρικο σενάριο, όσο και την τηλεοπτικής ραφής, σκηνοθεσία. Γιατί υπερεκτιμημένος ο Μακουάρι? Γιατί αυτός είναι ο υπεύθυνος μεταξύ άλλων και για το εκτρωματικό σεναριακό παραλήρημα του «Τουρίστα», μολονότι το Χόλιγουντ που πιθανότατα ξέρει κάτι παραπάνω, συνεχίζει να τον εμπιστεύεται με δύο από τις πιο αναμενόμενες ταινίες της χρονιάς, να έχουν (και) την δική του σεναριακή υπογραφή: ο επόμενος «Γούλβεριν» και το «Jack the giant slayer» από τον κολλητό του και σκηνοθέτη του «Συνήθεις Ύποπτοι», Μπράιαν Σίνγκερ. Κακός σύμβουλος οι φιλίες γιατί κάπως έτσι τακίμιασε και με τον Τομ Κρουζ στα γυρίσματα του «Βαλκυρία» όπου επίσης υπέγραφε το σενάριο. Και ολοκληρωτικά δική του (του Μακουάρι) η ευθύνη για την αποτυχία του «Jack Reacher» γιατί ο Τομ διαθέτει στα 51 του, διαολεμένο χάρισμα σαγήνης του φακού, και δυναμική φυσική παρουσία, λες και δεν τον αγγίζει ο χρόνος. Γι αυτό και είναι το μόνο ενδιαφέρον στοιχείο της ταινίας.
Ένας εκπαιδευμένος στο στρατό και ψυχάκιας ελεύθερος σκοπευτής, πυροβολεί και σκοτώνει εν ψυχρώ πέντε ανθρώπους που δεν γνωρίζει, στο δρόμο. Η αστυνομία και ο σκληρός εισαγγελέας έχουν αδιάσειστα στοιχεία για την ενοχή του, θα σκοντάψουν όμως πάνω στην κόρη του δεύτερου, την Έλεν που βρίσκεται σε κόντρα με τον πατέρα της για τις σκληρές του αποφάσεις. Η Έλεν, αν και δεν αμφισβητεί την ενοχή του σκοπευτή, έχει αναλάβει δικηγόρος, υπερασπιζόμενη το δικαίωμα του κατηγορούμενου για δικαστική αντιπροσώπευση ούσα ενάντια στη θανατική ποινή. Στη διάρκεια της ανάκρισης, ο κατηγορούμενος χωρίς να ανοίξει το στόμα του, θα ζητήσει γράφοντας σε ένα χαρτί, «να έρθει ο Τζακ Ρίτσερ». Και ενώ ο Τζακ Ρίτσερ καταφτάνει μόνος του, έχοντας ενημερωθεί από την τηλεόραση, ο «ένοχος» πέφτει σε κώμα μετά από έναν άγριο ξυλοδαρμό από κρατούμενους, στο αστυνομικό βανάκι.
Δε χρειάζεται πολύ μυαλό για να καταλάβεις ότι κάτι άλλο συμβαίνει, ένα μυστήριο που ο Τζακ Ρίτσερ θα κληθεί να διαλευκάνει με το δικό του ασυμβίβαστο τρόπο. Γιατί ο συγκεκριμένος λογοτεχνικός αντιήρωας είναι παρασημοφορημένος πρώην Στρατονόμος, ειδικευμένος στην επίλυση πολύπλοκων και σημαντικών υποθέσεων, λιγομίλητος, αντικοινωνικός, με αναλυτική αλά Πουαρό σκέψη, αντισυμβατική συμπεριφορά και άκρως αποτελεσματική ικανότητα πάλης και σκοποβολής. Ένας άνθρωπος φάντασμα, χωρίς κινητό, πιστωτική κάρτα, χωρίς καν αποσκευές, που περιπλανιέται στις Η.Π.Α., δεν αφήνει ίχνη και εμφανίζεται κάπου όταν μόνο εκείνος το επιθυμεί. Δηλαδή ένας πολλά υποσχόμενος νέος κινηματογραφικά ήρωας, που χάρη στον Μακουάρι, μένει απλά πολλά υποσχόμενος. Γιατί σε δύο ώρες και δέκα λεπτά διάρκεια, δεν πρόκειται να μάθεις σχεδόν τίποτα για το «γιατί» και το «πως» της συμπεριφοράς του. Δεν πρόκειται καν να απολαύσεις μια περίεργη χημεία ανάμεσα στον ήρωα και την δικηγόρο, πολύ απλά επειδή ο σκηνοθέτης έχει στήσει την Ρόζαμουντ Πάικ σαν το απόλυτο αγγούρι και δεν υπάρχει χημεία. Δεν πρόκειται επίσης να δεις μια ταινία δράσης. Με εξαίρεση τρεις σκηνές κι ένα συμπαθέστατο κυνηγητό αυτοκινήτων (σε όλες με τον Κρουζ να γυρίζει ο ίδιος τα stunts του και να σώζει την κατάσταση με την χαρισματική του παρουσία) η ταινία είναι ένα αστυνομικό θρίλερ εξιχνίασης. Ενός μυστηρίου που έχεις δει δεκάδες καλύτερα στα «Law & Order» και τα CSI.
Τι μένει; Ο σκηνοθετικός θρύλος Βέρνερ Χέρτζογκ στο ρόλο του κακού, ένας υπέργηρος Ρόμπερ Ντιβάλ και το παλιομοδίτικο, 70'ς σαν αίσθηση, βιομηχανικό και ρεαλιστικό σκηνικό του Πίτσμπουργκ που εξελίσσεται η δράση. Με μερικές ατυχέστατες σκηνές εμβόλιμου χιούμορ που δεν θα τις έβλεπες ούτε σε ταινία του Τζέιμς Μποντ με τον Ρότζερ Μουρ, όπως η επίθεση δύο ατσούμπαλων, σχεδόν κλόουν κακών στον ήρωα που βαράνε αστοχώντας ο ένας τον άλλον. Και φυσικά ο ίδιος ο γεννημένος για την οθόνη Κρουζ, χωρίς τον οποίον, δε θα είχε ασχοληθεί κανείς περισσότερο με αυτήν την ταινία.
Ακολουθήστε τον ΤΑΖ στο facebook στο www.facebook.com/tazthebuzz, στο twitter ως klarinabourana, κάντε LIKE στην επίσημη σελίδα του fb SIGAIKA PRODUCTIONS, για να μαθαίνετε όσα χρειάζεστε, προκειμένου να καίτε τον εγκέφαλο (των άλλων) ή επικοινωνήστε με το terra_gelida@hotmail.com για μέιλ και υποθέσεις προσωπικής εκδίκησης.