Ο Τάσος (ΤΑΖ) Θεοδωρόπουλος επιστρέφει με το CINEΤROLL στον τόπο του εγκλήματος του iefimerida.gr, φτιάχνοντας γαρδουμπάκια από ανθρώπινα εντόσθια, με τις συνταγές ενός διαπρεπή Έλληνα στο Χόλιγουντ, του Αναστάσιου Μίχου.
Ο ΔΟΛΟΦΟΝΟΣ ΜΕ ΤΟ ΠΡΙΟΝΙ / TEXAS CHAINSAW 3D
Βαθμολογία: 1 / 10
*στις αίθουσες από την Πέμπτη 10 Ιανουαρίου
Δεν ξέρω κατά πόσο είναι καλός οιωνός πως η πρώτη μου κριτική κινηματογράφου, επιστρέφοντας στον οικείο και φιλικό χώρο του iefimerida.gr, μετά την πρόσφατη διαδικτυακή μου περιπέτεια, αφορά σε έναν ψυχοπαθή μακελάρη που ονομάζεται «Πετσομούρης», έχει τάσεις τρασβεστισμού, και φοράει μάσκες από το γδαρμένο δέρμα των θυμάτων του, αφού τους καρφώσει στα τσιγκέλια ενός σφαγείου, τους τεμαχίσει με το πριόνι και κάνει άρτε πόβερα αμπαζούρ και διακοσμητικά με τα κόκαλα τους. Μετά από μια δεύτερη, ωριμότερη σκέψη, θα έλεγα πως είναι μια χαρά οιωνός.
Πρώτον, επειδή πρόκειται για μια από τις χειρότερες ταινίες που είδα σε αίθουσα τα τελευταία χρόνια. Την είδα με κοινό που είχε πνιγεί στα γέλια παρά τα εντόσθια που γέμιζαν χορταστικά την οθόνη. Και από το λίγο που ξέρω τον εαυτό μου, δώσε μου κακή ταινία, να σου ζωγραφίσω γράφοντας. Στις καλές ταινίες, όσο απολαμβάνω να τις βλέπω, τόσο βαριέμαι να γράφω γι αυτές.
Δεύτερον, επειδή το saga του «The Texas Chainsaw Massacre», που ξεκίνησε το 1974, με τη θρυλική αριστουργηματική ταινία του Τομπ Χούπερ, είναι μία από τις πιο θρυλικές και κακοποιημένες στη συνέχειά τους, περιπτώσεις ταινιών στην ιστορία του σινεμά του φανταστικού, που μέχρι σήμερα μετράει 7 ολόκληρες ταινίες.
Τρίτον επειδή αυτή εδώ η 3D εκδοχή του «Πριόνια», έσκισε στο αμερικάνικο box οffice, κατακτώντας την πρώτη θέση στο τελευταίο τριήμερο, με 21,7 εκ. δολάρια εισπράξεις. Kαι τέταρτον, γιατί ο κύριος που ευθύνεται για την κινηματογράφηση της ταινίας, ο διευθυντής φωτογραφίας της δηλαδή, δεν είναι απλά ένας συνονόματος μου «Αναστάσιος». Αλλά ένας από τους πιο επιφανείς Αναστάσιους του Χόλιγουντ, ο Αναστάσιος Μίχος, διευθυντής φωτογραφίας ταινιών όπως το «Mona Lisa Smile» με την Τζούλια Ρόμπερτς, ή το βραβευμένο «Man on the Moon» του Μίλος Φόρμαν με τον Τζιμ Κάρεϊ. Και ναι, είναι ένας από τα 6000 εκλεκτά μέλη της Ακαδημίας Κινηματογράφου, των ανθρώπων δηλαδή που ψηφίζουν για τα Όσκαρ.
Το τι του συνέβη και βρέθηκε μπλεγμένος σε αυτή τη φρικαλεότητα στα όρια της αντοχής κάθε νοήμονα λάτρη των ταινιών τρόμου, μάλλον είναι σημάδι των καιρών και απόδειξη του ότι ακόμα και οι Έλληνες του εξωτερικού τραβάνε ζόρια. Θέλω να πω, πως ακόμα και στο «Ο Θεός Αγαπάει το Χαβιάρι» να δούλευε, καλύτερο πράγμα θα ήταν για το cv του.
Με ένα από τα χειρότερα, κι εννοώ χειρότερα post converted 3D που πρόκειται να δεις, ή μάλλον να μη δεις ποτέ στη ζωή σου, το οποίο και αποκτά υπόσταση δυο τρεις φορές όταν ο Πετσομούρης κουνάει το πριόνι στην κάμερα και αυτό σου έρχεται στα μούτρα, αλλά η γενικότερη αίσθηση σου είναι πως βλέπεις κάποια παρανοημένη, ξεμαλλιασμένη μαγείρισσα από τη Σπιναλόγκα σε μεταμεσονύκτιο τηλεμάρκετινγκ να σου κουνάει τα πολυμίξερ που πρέπει να αγοράσεις.
Η αρχή είναι ψαρωτική, εφ' όσον το φιλμ επιλέγει να αγνοήσει όλες τις συνέχειες του πρωτότυπου «Σχιζοφρενή Δολοφόνου με το Πριόνι», σαν να μην υπήρξαν ποτέ και να ξεκινήσει την αφήγηση της ακριβώς από το φινάλε της πρώτης ταινίας. Δεν είναι τυχαίο, πως το μόνο κομμάτι που έχει πραγματικά ενδιαφέρον, είναι το κολάζ σκηνών από εκείνη την πρώτη ταινία του 74, μεταποιημένο σε 3D, (που πλάκα πλάκα, είναι καλύτερο και σαν 3D από ότι θα επακολουθήσει).
Το όλο αρχικά υποσχόμενο σεναριακό εύρημα πάει ως εξής: Λίγο μετά την απόδραση του τελευταίου θύματος του Πετσομούρη από εκείνη την ταινία, η τοπική κοινωνία τεξανών βλάχων, έξαλλη βάζει φωτιά στο σπίτι της παρανοϊκής οικογένειας δολοφόνων σκοτώνοντας όλα τα μέλη της. Με εξαίρεση ένα βρέφος, την μικρή Χίδερ, ξαδέρφη ουσιαστικά του Πετσομούρη, η οποία και υιοθετείται.
Cut και πάμε στο σήμερα. Στο οποίο σήμερα, η Χίδερ δουλεύει κρεατατζού σε ένα σούπερ μάρκετ στο οποίο σκάει με μαλλί και μέικ απ next top model και ηλικιακά είναι γύρω στα 20 με το ζόρι, την ώρα που θα έπρεπε να είναι 40άρα. Επίσης έχει ένα τεκνό γκόμενο που πηδιέται με την καλύτερη της φίλη και στον ελεύθερο της χρόνο κάνει τέχνη με τα κοκαλάκια από τα κρέατα, για να μας δείξει ο σεναριογράφος πως μιλάει το γονίδιο μέσα της.
Μια ωραία μέρα μαθαίνει πως είναι υιοθετημένη και πως έχει κληρονομήσει μια βίλα από τη γιαγιά της (που είναι επίσης και η γιαγιά του Πετσομούρη) αλλά ποτέ δεν καταλαβαίνουμε γιατί η οικογένεια του Πετσομούρη έμενε στο χαμόσπιτο και η γριέντζο στη βιλάρα. Μαζί με τον γκόμενο της, τη σκορδόπιστη κολλητή της, έναν που φτιάχνει ωραίες κρέπες κι έτσι έπεισε την κολλητή της να του κάτσει, συν κάποιον ξέμπαρκο οτοστοπατζή, πάνε να επισκεφτούνε τη βίλα της κληρονομιάς. Στα υπόγεια της οποίας, μένει και ο Πετσομούρης τον οποίο φρόντιζε η γριά, από οικογενειακή αγάπη.
Το τι γίνεται από κει και πέρα, και να στο πω δε θα το πιστέψεις. Εννοείται πως το γυναικείο cast κυκλοφορεί με top και σορτσάκια με τον κώλο έξω πριν σφαγιαστεί, η πρωταγωνίστρια τρώει συνεχείς τούμπες στην προσπάθεια της να γλυτώσει (που έκαναν την ανάλογη διαφήμιση κινητής τηλεφωνίας να φαίνεται αριστούργημα), και οι υπεύθυνοι για το κάψιμο της οικογένειας της Χίδερ θέλουν να της κλείσουν το στόμα. Όπως θέλει και o ξάδερφός της ο Πετσομούρης δηλαδή αλλά αυτός ήταν πάντα ζαβό από τη φύση του.
Χαρακτήρες πάνε, έρχονται, εξαφανίζονται από το πλάνο χωρίς λογική και αντιδρούν με την εγκεφαλική πυκνότητα ενός μόγγολου, σκηνές ηθελημένου γέλιου προκύπτουν γελοίες αφού συνοδεύονται από σκηνές αθέλητου γέλιου, και το σπαραχτικό οικογενειακής τρυφερότητας φινάλε, κάνει τα κωμικά «Scary Movie» να φαίνονται μπροστά του Μπέργκμαν. Όλα αυτά, στημένα και σκηνοθετημένα, σαν fan fiction φόρος τιμής 10χρονου, στην πρωτότυπη ταινία, και φωτογραφημένα από τον Αναστάσιο Μίχο, και καλά μέσα στο σκοτάδι και τον κόκο, και τις δήθεν «τσαλαπατημένες» λήψεις, σαν φόρος τιμής στην πρωτότυπη ταινία αλλά από παραπληγικό.
Μια ταινία, που γνώρισε μια παραγνωρισμένα ιδιοφυώς κωμική και αιματοβαμμένη συνέχεια το 1986 από τον ίδιο σκηνοθέτη του πρωτότυπου, τον Τομπ Χούπερ, άλλη μια συνέχεια το 1990 και ένα reboot το 1994, με τους Ρενέ Ζελβέγκερ και Μάθιου Μακόναχι, σε ρόλους που θα θέλουν πάντα να ξεχάσουν γι αυτό και όταν έγιναν διάσημοι έκαναν τα πάντα, προκειμένου η ταινία τους, το «Texas Chainsaw Massacre: Τhe Next Generation», να εξαφανιστεί από προσώπου γης (αυτό κι αν είναι κάτι που αν δεν το δεις, δεν το πιστεύεις).
Η συνέχεια του saga, γράφτηκε το 2003 με ένα χορταστικό βιντεοκλιπίστικο και μπάνικο στο μάτι ριμέικ της πρώτης ταινίας, από την εταιρεία παραγωγής του Μάικλ Μπέι, ναι του σκηνοθέτη του «Αrmageddon» και των «Transformers», συν ένα πρίκουελ αυτής της ταινίας, το 2006. Αμφότερες οι απόπειρες, είναι μίλια φωτός και σπληνάντερου πιο απολαυστικές από αυτό εδώ το έκτρωμα.
Όταν ο Μπέι και η παρέα του, (που ευθύνονται επίσης για τα remake άλλων κλασσικών ταινιών τρόμου της δεκαετίας του 80, όπως το «Παρασκευή και 13» και το «Εφιάλτης στο Δρόμο με τις Λεύκες» είδαν ότι δεν υπάρχει άλλο ψωμί στην παράγκα, πούλησαν τα δικαιώματα με αποτέλεσμα το συγκεκριμένο κινηματογραφικό 3D τέρας, που μπροστά του ακόμα και ο ίδιος ο «Πετσομούρης» σαν ψυχοσύνθεση, χαρακτήρας και προθέσεις, μοιάζει με λοβοτομημένη καλή πριγκίπισσα.
Το φιλμικό έκτρωμα που προέκυψε, με κόστος μόλις 8 εκ. δολάρια, κατέκτησε την πρώτη θέση στο αμερικάνικο box office, γεγονός που αποδεικνύει ότι πολλές φορές, ο παράγοντας ταμειακή εξαργύρωση της «νοσταλγίας» είναι το απόλυτο σιγουράκι. Ακόμα και αν μοιάζει με θλιβερό μεθυσμένο επαναληπτικό πήδημα που κάνεις με τον πρώην σου. Θλιβερό ξεθλιβερό, δυστυχώς είναι τέτοια η μαζοχιστική μας φύση στα γκομενικά ζητήματα (και ο «Δολοφόνος με το Πριόνι» για τους λάτρεις του τρόμου, είναι ξεκάθαρα γκομενικό ζήτημα) που όταν ξαναμεθύσεις, πάλι θα το ζητήσεις το πήδημα. Γι αυτό και η παραγωγός εταιρεία, πριν από σένα, για σένα, μετά την εισπρακτική επιτυχία της ταινίας, σου ετοιμάζει ήδη και μια συνέχεια. Τουλάχιστον υποσχέσου μου κάτι αναγνώστη: Αυτή τη φορά να έχεις μαζί σου καπότες. Για να τις πετάξεις στην οθόνη.
***ακολουθήστε τον ΤΑΖ στο facebook στο www.facebook.com/tazthebuzz, στο twitter ως klarinabourana, κάντε LIKE στην επίσημη σελίδα του fb SIGAIKA PRODUCTIONS, για να μαθαίνετε όσα χρειάζεστε, προκειμένου να καίτε τον εγκέφαλο (των άλλων) ή επικοινωνήστε με το terra_gelida@hotmail.com για μέιλ και υποθέσεις προσωπικής εκδίκησης