Για τα χρήματα που έχασε, το τι σημαίνει για αυτόν διασημότητα και τα δωρεάν μαθήματα που κάνει στη σχολή του μίλησε ο Τάσος Χαλκιάς σε εβδομαδιαίο περιοδικό.
«Τα έδωσα όλα στην τέχνη. Γι' αυτό δεν έχω χρήματα. Ό,τι χρήματα έβγαλα από τη δουλειά κατά καιρούς μπήκαν σε δουλειές που ήθελα να έχουν τη δική μου σφραγίδα, την επιλογή μου και να μην είναι μόνο επιλογές των άλλων και συμμετοχές μου σε δουλειές άλλων. Ξεκινώντας από τους "Άθλιους", που έκανα το 1995 και ήταν το πρώτο βαρύ οικονομικό πλήγμα –μπήκαμε πάρα πολύ μέσα με αυτή τη δουλειά, εξαιρετική παράσταση, στολίδι– μέχρι το "Ενυδρείο" που έκανα στο Θέατρο "Σταθμός" και άλλες δικές μου πρωτοβουλίες στις οποίες είχα βάλει χρήματα. Από παντού χάθηκαν χρήματα. Δεν ήμαστε ικανοί εμείς για να γίνουμε επιχειρηματίες. Το αποκορύφωμα ανθρώπου που τα κατάφερε ήταν η Αλίκη Βουγιουκλάκη».
Αυτό δήλωσε στο περιοδικό Λοιπόν ο Τάσος Χαλκιάς, προσθέτοντας -όσον αφορά την θεατρική σχολή που έχει ανοίξει «Την έκλεισα τη σχολή, έφυγα από το κτίριο στο οποίο στεγαζόμουν και για μένα ήταν ιδανικό – γι' αυτό το είχα διαλέξει. Η σχολή μου αυτή τη στιγμή υπολειτουργεί, με την έννοια ότι σε χώρους που φιλοξενούμαι έχω κρατήσει το δεύτερο και το τρίτο έτος. Δεν έβαλα πρώτο έτος γιατί δεν έχω τον ανάλογο χώρο. Δέχθηκα έξωση από το κτίριο, γιατί δεν τα κατάφερα οικονομικά, γι' αυτό έφυγα από κει. (...) Πλέον διδάσκω δωρεάν τα 10 παιδιά που κράτησα για να τελειώσω το τρίτο έτος. Τώρα δεν έχω τα έξοδα που είχα, ούτε τα νοίκια να πληρώνω».
Στα πλαίσια της ίδιας συνέντευξης μίλησε για τα λεφτά που πέρασαν από τα χέρια του («Ναι, πήρα λεφτά, κάποια στιγμή έβγαλα λεφτά από αυτή τη δουλειά. Κυρίως από την τηλεόραση. Δεν κράτησα όμως τα χρήματα που έβγαλα για να ωφεληθώ προσωπικά»), την προσωπική πολυτέλεια που ποτέ δεν επιδίωξε («Τα απαραίτητα είχα πάντα. Σπίτι δικό μου δεν έχω, δεν είχα ποτέ, δεν μπήκα στον κόπο. Έκανα δύο παιδιά, αλλά δεν σκέφτηκα "φεύγοντας" να τους αφήσω κι ένα διαμέρισμα, τώρα που μπορώ. (...) Δεν θα αφήσω πίσω περιουσία σε κανέναν και καλύτερα για να μη φαγωθούνε ποιος θα τα πάρει») και τι σημαίνει για αυτόν ο όρος διασημότητα («Διάσημος όμως είναι εκείνος που ξεπέρασε τα όρια και τα σύνορά του, όπως ο Μπραντ Πιτ. Δεν είμαι εγώ, μην τρελαθούμε τώρα! Βγήκα στη Βουλγαρία και δεν με ξέρει κανένας, να μη σου πω ότι μπορεί να πάω και στο τελευταίο χωριό της Ελλάδας, να μην έχουν τηλεόραση και πάλι να μη με ξέρει κανείς. Δεν είμαστε διάσημοι, αλλά δημοφιλείς στον τόπο μας»).
Τέλος ενδιαφέρον έχει η γνώμη του Τάσου Χαλκιά για το Εθνικό θέατρο «Μου κοκορεύονται τώρα οι διευθυντές του Εθνικού Θεάτρου. Με τα δικά μου τα λεφτά, του φορολογούμενου; Ανεξαρτήτως της πορείας που διαγράφουν οι διευθυντές του Εθνικού, καλοί, κακοί, φέρανε τον κόσμο, κάνουν καλές παραστάσεις, διαχειρίζονται τα λεφτά του κράτους, που είναι αρκετά. Χρησιμότατοι άνθρωποι ήταν, αλλά διαχειρίζονταν κρατικά χρήματα. Αν ψοφήσουν οι παραγωγοί του θεάτρου, ποιος θα κάνει την παραγωγή μετά, εγώ; Εγώ είμαι αποτυχημένος επιχειρηματίας. Έχασα λεφτά».