Η γοητευτική αφήγηση της ζωντανής σχέσης της ζωγραφικής, της φωτογραφίας και της τέχνης με την τεχνολογία συνεχίζεται στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Κρήτης.
Οι θεατές καλούνται μέσα από πέντε εκθέσεις που φιλοξενούνται στο μουσείο να ενεργοποιηθούν και να στοχαστούν πάνω σε διαφορετικές φόρμες και εκφράσεις που, ωστόσο καλύπτουν το αίτημα της ατομικής έρευνας στον παρόντα χρόνο.
Στον πρώτο όροφο συναντάμε τη νέα φωτογραφική δουλειά της Πόπης Τσουκάτου που κινείται στις παρυφές του ζητήματος της τυφλότητας και της σιωπής. Βλέπουμε γυναικείες φιγούρες εγκιβωτισμένες στο ρούχο που κάνουν διάλογο με τα εγκαταλελειμμένα σπίτια -κουφάρια του χωριού της Μικράς Ασίας, Λιβίσι.
Στον ισόγειο χώρο, η έκθεση του Γιάννη Τζερμιά, "Οιδίπους. Εικόνες μετά την Τύφλωση", μια δουλειά του γνωστού καλλιτέχνη, μετά την Μήδεια, τον Φιλοκτήτη και τον Αγαμέμνονα. Ο Οιδίπους, βλέπει μετά την ηθελημένη τύφλωσή του, παραπέμποντας τον επισκέπτη στην ουσία των μεγάλων θεμάτων της ζωής.
Η αβάστακτη γοητεία των μεγάλων έργων των Μουσείων, αποτελεί έμπνευση και γεννά διάθεση σχολιασμού στην πρόσφατη δουλειά της Αρτέμιδος Ποταμιάνου η οποία δημιουργεί το προσωπικό της μουσείο σε ένα παιγνίδι που γίνεται στον υπολογιστή.
Οι εκθέσεις συνοδεύονται από δίγλωσσο κατάλογο με κείμενα των: Μαρίας Μαραγκού, Σταύρου Καβαλάρη, Σωτήρη Μπαχτσετζή, Γιάννη Τζερμιά.