Ξεχασμένος απ' τα προγνωστικά των κριτικών, αλλά επιβεβαιώνοντας τις προβλέψεις των bookmakers, o Terrence Malick κέρδισε την κορυφαία βράβευση των Καννών για το The Tree of Life.
Προφανώς άξιζαν τα δέκα χρόνια που αφιέρωσε στην τελευταία ταινία του ο Terrence Malick, αφού το The Tree of Life τον έφτασε στην κορυφή των καλλιτεχνικών διακρίσεων. Το φιλόδοξο δράμα του που προσπαθεί σε δύο ώρες και είκοσι λεπτά να καλύψει τη ζωή μιας οικογένειας και το χαμό του ενός απ' τους τρεις γιους της, έκανε τα παγκόσμια αποκαλυπτήριά του στο φεστιβάλ της Κυανής Ακτής την περασμένη Δευτέρα, προκαλώντας ακραίο διχασμό στους κριτικούς, προφανώς όμως όχι την αμερικανοκρατούμενη επιτροπή της οποίας προέδρευε ο Robert De Niro.
Το ανακουφιστικά ατακαδόρικο κι εξαιρετικά σκηνοθετημένο κι ερμηνευμένο Once Upon a Time in Anatolia του (τρις διακεκριμένου στα δεύτερα βραβεία των Καννών) Τούρκου Nuri Bilge Ceylan, μοιράστηκε το Grand Prix της επιτροπής με το Le Gamin au Velo των (δυο φορές χρυσοφοινικωμένων) Βέλγων αδερφών Dardenne, ενώ το βραβείο σκηνοθεσίας κέρδισε ο Nicolas Winding Refn για το άκρως χαβαλετζίδικο και κομματάκι επιδειξιομανές homage του στις μπιμουβάτες αμαξοπεριπέτειες των '80s, Drive, όπου ο Ryan Gosling παίζει οδηγό κασκαντερικών, που τα βράδια βγάζει μεροκάματο ως οδηγός ληστειών.
Ο Γάλλος Jean Dujardin κόντεψε να γκρεμίσει το Theatre Lumiere με τις θριαμβευτικές ιαχές και τα χειροκροτήματα που συνόδευσαν την ανακοίνωση του ονόματός του για το βραβείο ανδρικής ερμηνείας για το ασπρόμαυρο βουβό The Artist, η Kirsten Dunst αποδείχθηκε μεγάλη οφελημένη από το σκάνδαλο Trier αφού κέρδισε το βραβείο γυναικείας ερμηνείας για το Melancholia, πρωτεύοντας επί της Tilda Swinton, που με τη δουλειά της στο We Need to Talk About Kevin, κρατούσε ψηλά τις μετοχές της ταινίας. Αντίστοιχο όφελος από τη σύγκρουση του Δανού σκηνοθέτη με την εβραϊκή κοινότητα μπορείς να πεις ότι είχε και το Ισραηλινό Footnote που βραβεύθηκε για το σενάριό του, ενώ από τις συμμετοχές που ξεχώρισαν στο φετινό διαγωνιστικό, με άδεια χέρια έμειναν Aki Kaurismaki για το Le Havre και Pedro Almodovar για το La Piel que Habito.