Το 1987 η αμερικανίδα συγγραφέας Φάουστιν Μπρέι διεξήγαγε μία συνέντευξη με έναν από τους πέντε-έξι σπουδαιότερους Αμερικανούς συγγραφείς, τον Ουίλιαμ Μπάροουζ, γνωστό για τη διαμόρφωση της μπίτνικ κουλτούρας τη δεκαετία του 1960, αλλά κυρίως για την ανεπανάληπτη πρόζα του και τη θεματολογία του που τον έχουν καθιερώσει ως μόνιμο σημείο αναφοράς στις συνειδήσεις όλων των προοδευτικών, δημιουργικών ανθρώπων της αμερικανικής επικράτειας.
Μουσικοί, λογοτέχνες, σκηνοθέτες και επιστήμονες εξέφραζαν και εξακολουθούν να εκφράζουν το θαυμασμό τους για την πρωτότυπη σκέψη του που σε ρουφάει σαν τυφώνας.
Η συνέντευξη – ένα μικρό απόσπασμα της οποίας μεταφράζεται και δημοσιεύεται εδώ – είχε γίνει για το τότε περίφημο περιοδικό τεχνολογίας και κουλτούρας High Frontiers και αναδημοσιεύτηκε πριν από μερικές ημέρες από τον πρωτοποριακό transhumanist ιστότοπο Acceler8tor του άλλοτε αρχισυντάκτη του High Frontiers και του Mondo 2000 Κεν Γκόφμαν:
High Frontiers: Προς ποια κατεύθυνση πιστεύετε ότι προσανατολίζονται οι τεχνολογίες ελέγχου του νου και της σκέψης, όσον αφορά τις φαρμακευτικές ουσίες, τις χειρουργικές ενθέσεις εμφυτευμάτων και τις εξωσκελετικές τεχνολογίες;
Ουίλιαμ Μπάροουζ: Δεν υπάρχει όριο στις τεχνικές ελέγχου της σκέψης, του συναισθήματος και του αισθητηριακού αντιληπτικού μηχανισμού. Ο καθηγητής Χοσέ Ντελγάδο κατάφερε να σταματήσει έναν αφιονισμένο ταύρο. Έχοντας εμφυτεύσει ένα ηλεκτρόδιο στον εγκέφαλο του ζώου, πάτησε απλά ένα κουμπί και ο μαινόμενος ταύρος σταμάτησε την εφόρμησή του. Το ίδιο μπορούν να κάνουν και με τους ανθρώπους. Μπορούν να εκμαιεύσουν το θυμό, το φόβο, τη χαρά, τον ενθουσιασμό, απλά και μόνο πατώντας κουμπιά.
High Frontiers:θα μπορούσαν κάποιες από αυτές τις τεχνικές να χρησιμοποιηθούν με θετικό τρόπο, να βοηθήσουν την ανθρωπότητα να λειτουργήσει σε ένα υψηλότερο επίπεδο αυτο-ρύθμισης, αυτο-κυβέρνησης και αυτο-ελέγχου;
Ουίλιαμ Μπάροουζ: Η ανθρωπότητα δεν είναι παρά μία δίχως νόημα αφαίρεση. Όπως συνηθίζει να λέει ο Κορζίμπσκι, σημασία έχει «ποιος κάνει τι, που και πότε». Αναφέρεσαι στους σεισμόπληκτους Κολομβιανούς, στους υποσιτισμένους Αιθίοπες, σε Αμερικανούς που παίζουν γκολφ ή σε γκετοποιημένες εθνικές μειονότητες; Η πουνκτουασιοναλιστική θεωρία της εξέλιξης δείχνει ότι οι αλλαγές συμβαίνουν σε μικρές μεμονωμένες ομάδες και η ότι η γενική τάση είναι αυτή της τυποποίησης και της ομοιομορφοποίησης. Σε κάθε περίπτωση, μόνο ένα μικρό μέρος από ένα είδος θα εμπλακεί στις εξελικτικές αλλοιώσεις. Σαν να λέμε μία στο εκατομμύριο... Και από βιολογική άποψη, πρόκειται για πολύ καλό ποσοστό.
Για περισσότερο υλικό μπορεί ο αναγνώστης να επισκεφτεί την ιστοσελίδα: http://www.acceler8or.com/