Τη λύση στα χαλασμένα και κιτρινισμένα δόντια βρήκαν Ιάπωνες επιστήμονες, οι οποίοι δημιούργησαν ένα πολύ λεπτό σκληρό και ταυτόχρονα πολύ εύκαμπτο υλικό που επικαλύπτει τα δόντια και τα προστατεύει από τα μικρόβια ενώ παράλληλα τα κάνει να φαίνονται λευκότερα. Το υλικό περιέχει υδροξυαπατίτη, ο οποίος αποτελεί το βασικό συστατικό της αδαμαντίνης (σμάλτου), δηλαδή του εξωτερικού προστατευτικού στρώματος των δοντιών.
Τη λύση στα χαλασμένα και κιτρινισμένα δόντια βρήκαν Ιάπωνες επιστήμονες, οι οποίοι δημιούργησαν ένα πολύ λεπτό σκληρό και ταυτόχρονα πολύ εύκαμπτο υλικό που επικαλύπτει τα δόντια και τα προστατεύει από τα μικρόβια ενώ παράλληλα τα κάνει να φαίνονται λευκότερα. ΤΟ υλικό περιέχει υδροξυαπατίτη, ο οποίος αποτελεί το βασικό συστατικό της αδαμαντίνης (σμάλτου), δηλαδή του εξωτερικού προστατευτικού στρώματος των δοντιών.
Το υλικό αυτό, όπως δήλωσε ο καθηγητής Σιγκέκι Χόντσου της Σχολής Βιολογικά Προσανατολισμένης Επιστήμης και Τεχνολογίας του πανεπιστημίου Κίνκι της δυτικής Ιαπωνίας, «είναι το πρώτο εύκαμπτο φύλο απατίτη στον κόσμο, το οποίο ελπίζουμε να χρησιμοποιήσουμε για την προστασία των δοντιών ή για την αποκατάσταση της κατεστραμμένης αδαμαντίνης. Οι οδοντίατροι θεωρούσαν κάτι τέτοιο απλώς ένα όνειρο, όμως εμείς στοχεύουμε στη δημιουργία τεχνητής αδαμαντίνης».
Οι ταινίες του υλικού είναι μόλις 0,004 χιλιοστά σε πάχος και κατασκευάζονται χτυπώντας συμπιεσμένα τεμάχια υδροξυαπατίτη με λέιζερ σε συνθήκες κενού, έτσι ώστε να εξάγονται τα επιμέρους σωματίδια του υλικού. Αυτά τα σωματίδια, στη συνέχεια, πέφτουν μέσα σε άλατα και θερμαίνονται προκειμένου να κρυσταλλοποιηθούν. Το παραγόμενο υλικό απλώνεται πάνω σε ένα φίλτρο από χαρτί και αποξηραίνεται, ώσπου είναι πλέον αρκετά σκληρό και έτοιμο να χρησιμοποιηθεί από τους οδοντίατρους.
Σύμφωνα με τους επιστήμονες, το υλικό πάνω στα δόντια είναι εντελώς αόρατο, ωστόσο το μο πρόβλημα είναι ότι το φιλμ χρειάζεται σχεδόν μια μέρα για να προσκολληθεί γερά πάνω στην επιφάνεια του δοντιού.
Οι ερευνητές ήδη κάνουν πειράματα με βγαλμένα ανθρώπινα δόντια και σύντομα θα κάνουν δοκιμές σε ζώα, ενώ ο καθηγητής Χόντσου παραδέχτηκε ότι δοκιμάζει το υλικό και στα δικά του δόντια, ενώ υπολογίζεται ότι θα χρειαστούν πέντε περίπου χρόνια μέχρι να χρησιμοποιηθεί από τους οδοντιάτρους ως τεχνητή αδαμαντίνη, ενώ για την απλή λεύκανση των δοντιών θα είναι έτοιμο και νωρίτερα (σε τρία περίπου χρόνια)