Ευλογημένος νιώθει ο Παναγιώτης Ταχτσίδης που είναι 21 ετών και ανήκει στη Ρόμα, τονίζοντας πως δεν θα μπορούσε να ζητήσει κάτι περισσότερο.
Ο νεαρός εξήγησε μιλώντας στην «SportDay» το χρονικό της μετακίνησής του στους Ρωμαίους, ενώ αναφέρθηκε και στην εξέλιξη της καριέρας του στην Ιταλία.
Αποσπάσματα από τις δηλώσεις του Παναγιώτη Ταχτσίδη:
Θέλεις να κάνουμε μία επιστροφή στο transfer story για να μάθει ο κόσμος πώς ένας παίκτης που δεν ίδρωσε λεπτό στην Τζένοα πουλήθηκε (το 50% των δικαιωμάτων του) με 2,5 εκατ. ευρώ στη Ρόμα;
«Ήμουν αραχτός στη Σκιάθο για διακοπές. Ο εκπρόσωπός μου (σ.σ.: Γιάννης Ευαγγελόπουλος) με πήρε στο τηλέφωνο. Νόμιζα ότι ήθελε να με ρωτήσει πώς περνούσα και εκείνος μου είπε πως είχε κλείσει εισιτήρια για τη Ρώμη. "Παναγιώτη, πάμε διακοπές", μου είχε πει χαρακτηριστικά. Κουβέντα παραπάνω...».
Ωραία, μπήκες στο αεροπλάνο και;
«Πατήσαμε το πόδι μας στην ιταλική πόλη και εξαφανιστήκαμε. Μόλις σταμάτησε το αμάξι έξω από τα γραφεία της Ρόμα, η καρδιά μου πήγε να σπάσει. Δεν το πίστευα. Ήθελα να μιλήσω στον μάνατζέρ μου και δεν έβγαινε λέξη από το στόμα. Μπήκαμε μέσα. Ήμουν χαμένος. "Τι κάνουμε εδώ;", ρώτησα και μετά μου πέταξαν ένα συμβόλαιο στο τραπέζι. Τρελάθηκα. Φαντάσου δεν είχα ενημερώσει ούτε τους γονείς μου για τον προορισμό του ταξιδιού. Ένιωθα ότι είχα πάθει... τζετ λαγκ!».
Λέγε, λέγε, έχει νόημα...
«Οι μέρες δεν περνούσαν. Οι ώρες φάνταζαν αμέτρητες. Έπρεπε να φύγει ένας παίκτης (Μπερτολάτσι) για να επισημοποιηθεί η μεταγραφή μου στη Ρόμα. Μόλις έβαλα την υπογραφή μου, μίλησα με τους γονείς και εκείνοι νόμιζαν ότι τους έκανα πλάκα. Μόλις μπήκα στα αποδυτήρια για να συναντήσω τους νέους μου συμπαίκτες, έμεινα με ανοιχτό το στόμα. Ένας ένας με χαιρετούσαν. Από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο. Απίστευτο συναίσθημα».
Ο δρόμος, όμως, μέχρι το σήμερα δεν ήταν στρωμένος με ροδοπέταλα. Τζένοα, Τσεζένα, Γκροσέτο και Hellas Βερόνα πριν το ταξίδι στην «αιώνια» πόλη...
«Πριν δύο καλοκαίρια πήγα στην Τζένοα. Ο προπονητής μου συνέστησε πως θα ήταν καλύτερα να βρω μία ομάδα για να πάω δανεικός και να πάρω παιχνίδια στα πόδια μου. Δεν είχα πρόβλημα, μολονότι στα φιλικά της προετοιμασίας πήγαινα καλά».
Τσεζένα. Μα ούτε μία συμμετοχή; Υπερβολικό δεν είναι;
«Ασ' τα! Δράμα! Από τις πιο δύσκολες εμπειρίες. Έμενα σε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου με ένα κρεβάτι και μία τηλεόραση. Κανείς δεν μου είχε εξηγήσει για ποιο λόγο δεν έπαιζα. Δεν το έβαλα, όμως, κάτω. Ζορίστηκα, αλλά άντεξα. Έλεγα από μέσα μου πως είχα έρθει για έναν σκοπό και θα τον εκπλήρωνα. Πάση θυσία. Μετά το εξάμηνο πήγα στην Γκροσέτο. Εκεί κλότσησα την μπάλα. Είχα περισσότερες ευκαιρίες».
Το καλοκαίρι του 2011 επέστρεψες ξανά στην Τζένοα. Πάλι, όμως, θεωρητικά δεν είχες θέση στην ομάδα. Κάπου εκεί εμφανίστηκε η Hellas Βερόνα και η προσωπική σου δικαίωση. Κοινώς, κάθε εμπόδιο για καλό;
«Δεν το εκλαμβάνω κατ΄ αυτό τον τρόπο. Απλώς τόσο η Βερόνα όσο και ο προπονητής της, ο κ. Μαντορλίνι μου έδωσαν την ευκαιρία να παίξω. Εγώ ποτέ δεν είχα χάσει την πίστη στον εαυτό μου. Η ομάδα, παίζοντας 4-3-3, με έκανε να νιώθω πολύτιμος. Ο κ. Μαντορλίνι με όπλισε με ευθύνες μέσα στο γήπεδο και αυτοπεποίθηση. Πέρυσι η Βερόνα πραγματοποίησε ρεκόρ συνεχόμενων νικών, είχαμε στο γήπεδο πάνω από 15.000 κόσμο και φθάσαμε μία... ανάσα από την άνοδο στο Καμπιονάτο. Το ευχαριστήθηκα και με το παραπάνω».
Επιστρέφουμε στο κεφάλαιο Ρόμα. Αλήθεια έβαλες τα κλάματα την ημέρα της παρουσίασής σου στο «Ολίμπικο»
«Νιώθω ευλογημένος που είμαι 21 ετών και ανήκω στη Ρόμα. Νιώθω απόλυτα γεμάτος που 25.000 κόσμος στην "πρώτη" μας φώναζε ρυθμικά το όνομά μου! Δεν θα μπορούσα να ζητήσω κάτι περισσότερο. Τα υπόλοιπα έρχονται μέσα από την καθημερινή δουλειά».