Όταν δραστηριοποιούνταν ως μηχανικός στο τμήμα μικροεπεξεργαστών της Ίντελ και αργότερα ως επενδυτής σε εταιρείες κατασκευής υπολογιστών, διαδικτυακών συστημάτων και υπηρεσιών σχετιζόμενων με το Ίντερνετ, το ενδιαφέρον του Ουίλιαμ Ντάβιντοου ήταν εστιασμένο στην παραγωγή προϊόντων που θα βοηθούσαν τις εταιρείες να λειτουργήσουν αποτελεσματικότερα, αποδίδοντας λίγη σημασία στους τρόπους με τους οποίους αυτά επιδρούν καταλυτικά στη σκέψη και τις εγκεφαλικές λειτουργίες, στο πεδίο της κοινωνικής αλληλεπίδρασης όσο και σε εκείνο της διακυβέρνησης.
Βλέποντας πλέον ορδές ανθρώπων να περιδιαβαίνουν τους δρόμους με τα μάτια καρφωμένα στις οθόνες των κινητών τηλεφώνων τους και τα αυτιά τους συνδεδεμένα με τα ακουστικά του iPod, εμβυθισμένοι σε ένα αυτιστικό περιβάλλον, αποκομμένο από ό,τι συμβαίνει γύρω τους, αποδεικνύεται ότι δεν είναι πλέον οι συσκευές δικτύωσής τους που αποτελούν προεκτάσεις των αισθήσεών τους, αλλά το αντίστροφο: μετατρέπονται οι ίδιοι σε μηχανικές προεκτάσεις των συσκευών τους.
Η ζωή και η ιστορία της μετατίθεται πλέον στο πεδίο της τεχνολογίας – κάτι που ανέκαθεν συνέβαινε – και αυτή η τελευταία είναι που καθορίζει πια τους κανόνες της πρώτης και μάλιστα ριζικότερα από ποτέ άλλοτε.
Έχοντας ξοδέψει τη σταδιοδρομία του αναπτύσσοντας και χρηματοδοτώντας εταιρείες που παρέχουν τέτοια πανίσχυρα εργαλεία, ανέκαθεν πίστευε πως πρόκειται για άκακα μηχανήματα και εφαρμογές, στόχος των οποίων ήταν να κάνουν τον κόσμο ευκολότερο, περισσότερο προσβάσιμο και εντέλει καλύτερο.
Μόλις τα τελευταία χρόνια όμως άρχισε να συνειδητοποιεί τις σοβαρές παρενέργειές τους, πράγμα που τον οδήγησε στην απόφαση να τις μελετήσει και να τις εξηγήσει.
Και ιδού τι έμαθε:
Πρώτα απ' όλα, τα πράγματα δεν ήταν πάντα έτσι. Η σχέση μας με τα εργαλεία μας πηγαίνει εκατομμύρια χρόνια πίσω, με τους ανθρωπολόγους να ερίζουν ακόμη για το αν η νοημοσύνη των ανθρωποπιθήκων ευθύνεται για την ικανότητά τους να επινοούν εργαλεία ή, αντιστρόφως, αν η δημιουργία εργαλείων ήταν αυτή που τους επέτρεψε να αναπτύξουν τέτοια νοημοσύνη.
Σε κάθε περίπτωση, η πλειοψηφία των ειδικών συμφωνεί πως μετά την ανάπτυξη των πρώτων εργαλείων, η νοημοσύνη των προγόνων μας συν-εξελίχθηκε μαζί με τα εργαλεία τους.
Κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας, τα σαγόνια των προγόνων μας έγιναν ασθενέστερα, το πεπτικό τους σύστημα μικρότερο και οι εγκέφαλοί τους βαρύτεροι. Οι χιμπατζήδες, αν και γενετικά συγγενείς προς εμάς, διαθέτουν σώματα τρεις έως πέντε φορές ισχυρότερα από το δικό μας, ενώ ο εγκέφαλός τους είναι περίπου ο ίδιος.
Στους ανθρώπους, η ενέργεια που θα διοχετευόταν σε άλλα όργανα, αντιθέτως χρησιμοποιείται για την τροφοδοσία του ενεργοβόρου εγκεφάλου τους. Και αυτός ο εγκέφαλος, ο οποίος αυξήθηκε με τη βοήθεια των εργαλείων, ενδεχομένως να ευθύνεται για το γεγονός ότι σήμερα υπάρχουν 7 δισεκατομμύρια άνθρωποι και μόλις μερικές εκατοντάδες χιλιάδες χιμπατζήδων.
Στο μακρινό παρελθόν, τα εργαλεία μας βελτιώνονταν με αργό ρυθμό, κάτι που επέτρεψε την παράλληλη εναρμονισμένη ανάπτυξη του εγκεφάλου μας, του σώματός μας, των οικογενειακών δομών μας και των μορφών πολιτικής οργάνωσής μας. Αυτή η διαδικασία προσαρμογής διήρκεσε παραπάνω από εκατό χιλιάδες γενεών.
Πριν από περίπου 10.000 χρόνια, φυλές νομάδων κυνηγών εγκαταστάθηκαν σε ένα τόπο για να καλλιεργήσουν τη γη. Η γεωργία κατέστησε δυνατή την ανάπτυξη πόλεων και με τις πόλεις προέκυψαν οι τέχνες και το εμπόριο, ενώ με την ανάπτυξη των συγκοινωνιών οι πόλεις εξαπλώθηκαν και μαζί με αυτές και η ανάγκη για έλεγχο των μακρινών περιοχών που παρείχαν τρόφιμα και πρώτες ύλες.
Με την εφεύρεση της τυπογραφίας κατά το τέλος του Μεσαίωνα, οι ρυθμοί των τεχνολογικών εξελίξεων υπήρξαν ραγδαίοι, για να φτάσουμε στην εποχή μας, όπου το μόνο μοντέλο, το οποίο είναι σε θέση να εξηγήσει την ακραία επιτάχυνση της τεχνολογίας είναι ο Νόμος του Μουρ, σύμφωνα με τον οποίο η πυκνότητα των τρανζίστορς στα μικροτσιπς διπλασιάζεται κάθε 18 μήνες.
Όσο ταχύτερα αποθηκεύεται η γνώση, άλλο τόσο ταχεία είναι και η παραγωγή νέας γνώσης, σε σημείο ώστε το νέο και το διαρκώς καινούργιο να προκύπτει μέσα από τον άπειρο αριθμό συνδυασμών των ήδη υπαρχόντων αποθηκευμένων στοιχείων γνώσης: με την αύξηση της μνήμης, βελτιστοποιείται και η δημιουργία νέων μορφών. Τα πράγματα έχουν αλλάξει τόσο ριζικά που ακόμη και η ίδια η έννοια της αλλαγής εννοείται και βιώνεται και αυτή με διαφορετικό τρόπο.
Έχουμε φτάσει πλέον στο σημείο όπου οι εγκέφαλοί μας, τα σώματά μας, οι εταιρείες, οι κυβερνήσεις και οι κοινωνικοί θεσμοί μας αδυνατούν να ακολουθήσουν αυτούς τους εξωφρενικούς ρυθμούς αλλαγής.
Και, πράγματι, ίσως το επόμενο βήμα - στην προσπάθειά μας να κρατήσουμε το ρυθμό παρακολούθησης των επινοημάτων μας που διαρκώς μας ξεπερνούν - είναι η μηχανική υποστήριξη του οργανισμού μας, η συνθετικοποίησή του, μέσω τεχνητών προσθέσεων.
Εις το εξής - και ίσως κάτι τέτοιο ίσχυε ανέκαθεν σε μικρότερο βαθμό αλλά με αυξητική τάση - φύση μας θα είναι τα εκάστοτε τεχνολογικά περιβάλλοντα που θα κατασκευάζουμε για να μπορούμε να συμβαδίζουμε με τα ίδια τα τεχνουργήματά μας και, κατά μία έννοια, με τον ίδιο τον εαυτό μας.