De gustibus: Γιατί όλοι μαγειρεύουν

Τον παλιό καιρό η μεταβίβαση μαγειρικών γνώσεων ήταν προφορική και μητριαρχική, από μάνα σε κόρη. Οι άντρες έμπαιναν στο μαγειρείο μόνο αν ήταν υπηρέτες ή ιδιοκτήτες πανδοχείων. Έπειτα, έγινε γραπτή και ολοένα πιο πατριαρχική. Αξιόλογοι σεφ ήταν μόνο οι κύριοι με τους λευκούς σκούφους. Στις μέρες μας όλοι –ΟΛΟΙ – μαγειρεύουν, δοκιμάζουν, κρίνουν, καμώνονται ότι ασχολούνται με την κουζίνα.

Η μαγειρική τέχνη έγινε νεύρωση. Έγινε τίναγμα της τούφας υστερικής τηλεπερσόνας η οποία, παντελώς άσχετη με τις γεύσεις και τα προϊόντα που σιγοβράζουν μπροστά της, ατενίζει το αντίβ σε σος λεμονιού με άψυχο μάτι. Η τηλεόραση ανέλαβε να ξεκάνει μια τέχνη που παντρεύει μοναδικά τις μυστικές αρμονίες της γεύσης με έναν κόσμο υλικών φτιαγμένο από ιδέες, εικόνες, φαντασία και αισθήσεις.

Το igastronomie θα σας εισάγει σε αυτό τον κόσμο υλικών που μιλάει πολλές γλώσσες : κουζίνα γαλλική, ιταλική, ελληνική, εξωτική θα παρουσιαστούν σε πιάτα πλούσια και θερμά. Όχι για να προσθέσουμε μια σειρά νέων συνταγών στα εκατομμύρια άλλων. Αλλά για να υποδηλώσουμε τρόπους αναζήτησης της ευτυχίας γύρω από το τραπέζι.

Θα αναζητήσουμε τις καλύτερες και πιο αγνές πρώτες ύλες σε αγροκτήματα της ελληνικής επαρχίας, σε γκουρμέ μπουτίκ της πόλης και σε (αληθινά) βιολογικά παντοπωλεία. Λάδια, ζαρζαβατικά, κρασιά, πουλερικά και κρέατα πρέπει να επιλέγονται ευλαβικά αν θέλουμε το γεύμα ή το δείπνο να είναι μια ωδή στην εγκαρδιότητα και τη χαρά. Η άλλη λύση θα ήταν να παραγγείλουμε από το κατάστημα Πίτσα με το μέτρο ή να καταβροχθίσουμε στην κουζίνα όρθιοι, αγχωμένοι και δυστυχείς κατεψυγμένες ψαροκροκέτες με μπόλικη ταγκίλα. Ένας δρόμος που οδηγεί απευθείας στη αισθητική δυστυχία και επιτείνει τη μοναξιά.

Καθώς όμως κάθε πιάτο χρειάζεται και μία ιδιαίτερη τέχνη παρουσίασης και πλαισίωσης που να μαρτυρεί την προσωπική φιλοσοφία και το αισθητικό σύμπαν εκείνου που το φιλοτέχνησε, θα προσπαθήσουμε να εμπλουτίσουμε τις γαστρονομικές αναζητήσεις μας με κείμενα και αναφορές από όλο το εύρος του ανθρώπινου πολιτισμού, από τη λογοτεχνία, την ιστορία και την τέχνη στη σχέση τους με την κουζίνα και τις γεύσεις.

Σκοπός μας η περιήγηση στις ατραπούς του γούστου, αυτής της τόσο παρεξηγημένης και κατ' επανάληψη «βιασμένης» έννοιας που όλοι έχουν «στο στόμα» τους και που τις περισσότερες φορές δύσκολα «χωνεύεται». Λιτά και με συνείδηση του πνεύματος των καιρών, θα θέλαμε να δείξουμε στην πράξη αυτό που διαρκώς λέγεται και διαρκώς λησμονιέται: πως η επιμέλεια εαυτού δεν απαιτεί πάντα χρήματα και πολυτελή εστιατόρια, αλλά διάθεση να δει κανείς τη ζωή του ως ξεχωριστό έργο τέχνης!