Η λιγότερο επώδυνη λύση για την Ελλάδα θα ήταν η έξοδός της από το ευρώ και η υποτίμηση του νομίσματός της υποστηρίζει η βρετανική εφημερίδα The Independent.
Σύμφωνα με το δημοσίευμα ολοένα περισσότεροι επενδυτές αδυνατούν να βρουν τον τρόπο που οι πιο αδύναμες οικονομίες της ευρωζώνης θα μπορούσαν να βγουν από την οικονομική κρίση ενώ ήδη γίνονται αντιληπτά από τις αγορές τα αποτελέσματα των εκλογών τόσο στην Ελλάδα όσο και στη Γαλλία.
«Τί συμβαίνει; Δεν είναι απλά ότι οι χρηματοπιστωτικές αγορές συνειδητοποιούν ότι θα πρέπει να τα βάλουν με έναν Γάλλο πρόεδρο που λέει ότι της απεχθάνεται, ούτε η βεβαιότητα ότι η Ελλάδα δεν θα μπορέσει να εκπληρώσει τους δημοσιονομικούς της στόχους, ούτε η πιθανότητα να φύγει από το ευρώ μάλλον νωρίτερα και όχι αργότερα. Δεν μπορεί να είναι μόνο αυτά. Πρέπει να είναι και κάτι άλλο. Υπάρχουν πιστεύω και άλλα ζητήματα που έχουν βρεθεί στο επίκεντρο της προσοχής από τη συνεχιζόμενη κρίση», γράφει ο οικονομικός ανταποκριτής της εφημερίδας ΜακΡέι.
«Το πρώτο και ίσως το πιο σημαντικό είναι η συνειδητοποίηση ότι η κλίμακα της προσαρμογής που κάθε κράτος μέλος της ευρωζώνης ξεχωριστά θα πρέπει να πραγματοποιήσει είναι αδιανόητα τεράστια και θα είναι σχεδόν αδύνατο να τη διαχειριστούν χωρίς να προχωρήσουν σε υποτίμηση. Το δεύτερο είναι ότι καθώς τα μακροπρόθεσμα επιτόκια θα αρχίσουν να ανεβαίνουν σ όλο τον κόσμο, η πίεση προς τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις θα είναι ιδιαίτερα έντονη» επισημαίνει χαρακτηριστικά.
Ο ίδιος επισημαίνει πως αν εξετάσουμε την αναγκαία μείωση δαπανών για ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας, διαπιστώνουμε ότι σε ακόμη χειρότερη θέση από την Ελλάδα βρίσκεται η Πορτογαλία. Αλλά και χώρες όπως η Ισπανία ή η Γαλλία θα έπρεπε να προχωρήσουν σε περικοπές δαπανών της τάξεως του 20%.
Μάλιστα, υποστηρίζει πως μια έξοδος της Ελλάδας συνοδευόμενη από υποτίμηση κατά 30% του νομίσματος θα ήταν η λιγότερο κακή λύση για την Ελλάδα. Ωστόσο σημειώνει πως η χώρα πρέπει να προβεί σε δομικές αλλαγές στην οικονομία της, αλλά αυτές είναι πολύ πιο εύκολο να γίνουν μέσα σε ένα κλίμα ανάπτυξης παρά σε ένα κλίμα λιτότητας.
«Δεν μπορώ να σκεφτώ καμία άλλη χώρα στην πρόσφατη Ιστορία που έχει προχωρήσει σε παρόμοιες περικοπές δαπανών , ονομάζοντάς τις λιτότητα, μειώνοντας μισθούς και άλλα εισοδήματα. Η Ιρλανδία έφθασε κοντά αλλά ευνοήθηκε από τον εξαγωγικό της τομέα που πάντα ήταν ανταγωνιστικός και αμβλύνοντας το κοινωνικό βάρος από την απώλεια θέσεων εργασίας με τη μετανάστευση», καταλήγει ο αρθρογράφος.