Ο Μπρους Γουίλις τα είχε καταφέρει μεν και είχε σώσει την ανθρωπότητα, στην ταινία «Αρμαγεδδών», αλλά στην πραγματικότητα, δεν θα είναι τόσο εύκολο να ανατιναχθεί ένας αστεροειδής που θα είναι σε τροχιά σύγκρουσης με τη Γη.
Σε αυτό το συμπέρασμα κατέληξαν επιστήμονες, που μελέτησαν αυτή τη «λύση» που πρότεινε το σενάριο της ταινίας του 1998. Και αυτό γιατί τα θραύσματα του αστεροειδή πιθανόν θα ενώνονταν πάλι, εξαιτίας της βαρύτητας.
Οι επιστήμονες στο πανεπιστήμιο John Hopkins, στις ΗΠΑ, ανέπτυξαν ένα νέο μοντέλο σε υπολογιστή, για να εξετάσουν το πώς θα γινόταν μια διάσπαση αστεροειδή, κάνοντας προσομοιώσεις. «Παλιότερα πιστεύαμε ότι όσο μεγαλύτερο ήταν το αντικείμενο, τόσο πιο εύκολα θα έσπαγε», παραδέχθηκε ο δρ. Τσαρλς Ελ Μιρ, μιλώντας στο Sky News. «Τα ευρήματά μας όμως δείχνουν ότι οι αστεροειδείς είναι πιο ισχυροί από ό,τι πιστεύαμε και απαιτούν περισσότερη ενέργεια για να διαλυθούν εντελώς», συμπλήρωσε.
Οι ερευνητές έκαναν προσομοίωση σε δύο φάσεις: του θρυμματισμού και της επανα-συσσώρευσης, στην οποία τα τμήματα του αστεροειδή είχαν βαρυτική επίδραση το ένα στο άλλο. Στην πρώτη φάση, σχηματίστηκαν εκατομμύρια ρωγμές που διαπέρασαν τον αστεροειδή. Ομως, δεν διαλύθηκε ολόκληρος ο αστεροειδής. Ο πυρήνας του άσκησε ισχυρή βαρυτική έλξη στα κομμάτια που εκτοξεύθηκαν, κάτι που σημαίνει ότι χρειάζεται πολύ περισσότερη ενέργεια προκειμένου να καταστραφεί ένας αστεροειδής που κατευθύνεται προς τη Γη.
«Μπορεί να ακούγεται σαν επιστημονική φαντασία, αλλά γίνεται μεγάλη έρευνα για το θέμα. Για παράδειγμα, αν ένας αστεροειδής είναι σε τροχιά σύγκρουσης με τη Γη, είναι καλύτερο να τον σπάσουμε σε μικρότερα κομμάτια ή να τον ωθήσουμε προς διαφορετική κατεύθυνση; Κι αν επιλέξουμε το δεύτερο, με πόση ισχύ πρέπει να χτυπήσουμε, προκειμένου να τον απομακρύνουμε χωρίς να σπάσει; Αυτά είναι πραγματικά ερωτήματα που εξετάζονται», εξήγησε ο δρ. Ελ Μιρ.
«Αρκετά συχνά μας γίνεται πρόσκρουση μικρότερων αστεροειδών. Είναι θέμα χρόνου αυτές οι ερωτήσεις να προχωρήσουν από το ακαδημαϊκό επίπεδο στον καθορισμό της αντίδρασής μας σε περίπτωση μεγάλης απειλής», είπε από την πλευρά του ο δρ. Κ.Τ. Ράμες, συνάδελφος του δρ. Ελ Μιρ. «Πρέπει να έχουμε μια πολύ καλή εικόνα για το τι θα πρέπει να κάνουμε όταν θα έρθει αυτή η ώρα. Και επιστημονικές προσπάθειες όπως αυτή είναι κρίσιμης σημασίας προκειμένου να μας βοηθήσουν να πάρουμε τέτοιες αποφάσεις», συμπλήρωσε.