Το BBC τον έχει χαρακτηρίσει ως τον «άνθρωπο ορχήστρα». Καταφέρνει να συνδυάσει την παραδοσιακή μουσική της Κύπρου με τα ηχοχρώματα της Ευρωπαϊκής μουσικής. Οι συνεργασίες του διεθνείς, απλώνονται από το Λος Αντζελες μέχρι το Βιετνάμ.
Ο Κώστας Κακογιάννης, είναι ανιψιός και επί χρόνια μουσικός συνεργάτης του Μιχάλη Κακογιάννη.
Την Τρίτη 12 και Τετάρτη 13 Φεβρουαρίου εμφανίζεται για πρώτη φορά στη σκηνή του Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης με το πολυθέαμα «Εικόνες της Μουσικής» που ήδη παρουσίασε και καταχειροκροτήθηκε στην αίθουσα της UNESCO στο Παρίσι και απέσπασε εγκωμιαστικές κριτικές, τόσο από τα Γαλλικά ΜΜΕ, όσο και από το ενθουσιώδες πολυεθνικό κοινό.
Με αυτή την παράσταση στην Αθήνα μαζί με τη «Διάσταση» και τους πιο στενούς του συνεργάτες εγκαινιάζουν την έναρξη της περιοδείας τους στην Ευρώπη.
«Ετοιμάζω το… πάρτι των γενεθλίων μου! (γέλια)» αναφέρει μιλώντας στο iefimerida o Kώστας Κακογιάννης. «Οι «Εικόνες της Μουσικής» γεννήθηκαν, όταν μου προτάθηκε να ετοιμάσω μια «μεγάλη» παράσταση που θα παρουσιαζόταν στην έδρα της UNESCO στο Παρίσι και που θα σκιαγραφούσε την 30χρονη πορεία μου ως συνθέτη του κινηματογράφου και της τηλεόρασης. Ως συνθέτης «εικόνων» λοιπόν, ετοίμασα ένα έργο με έντονο το συναίσθημα και τις οπτικές εναλλαγές, όπου να ακυρώνεται το αναμενόμενο στερεότυπο της χορωδίας στα βάθρα, της ορχήστρας μπροστά και του μαέστρου που διευθύνει με την πλάτη στο κοινό.
Με τη σκηνοθετική ματιά του Μάριου Παπαδόπουλου, γεννήθηκε ένα «χορογραφημένο» δρώμενο, που υμνεί την κυπριακή διάλεκτο μέσω της ποίησης του Δημήτρη Λιπέρτη και του μόνιμου συνεργάτη μου λογοτέχνη Πάμπου Κουζάλη.
Μια παράσταση που μέσα από τις μελωδίες που έφτιαξα όλα αυτά τα χρόνια, πλέκει τον ευρωπαϊκό ήχο με την παράδοση και τα ηχοχρώματα της Κύπρου. Είμαστε περήφανοι που το απαιτητικό πολυεθνικό κοινό της UNESCO την αποθέωσε και που όλες οι παραστάσεις της Κύπρου ήταν sold out!»
Λίγο πριν την ευρωπαϊκή σας περιοδεία αυτή η στάση στην Αθήνα. Αλήθεια πώς είναι η καθημερινότητα σας;
«Σίγουρα όχι… ‘αθηναϊκή’! Εδώ και 15 χρόνια αποφάσισα να εγκαταλείψω την αστική ζωή και να μετακομίσω στη Λεμύθου. Στα 1200 μέτρα υψόμετρο, το χωριουδάκι αυτό των 50 κατοίκων, περιτριγυρισμένο από τα δάση του Τροόδους, μου προσφέρει την ηρεμία, την ενέργεια και το πλαίσιο για αναστοχασμό ώστε να μπορώ να συνθέτω απερίσκεπτος και ελεύθερος από τους πειρασμούς της πόλης! Όταν δεν συνθέτω, φορτίζω τις μπαταρίες με ποδηλασία στα δάση, μαστορεύοντας ή μαγειρεύοντας».
Ο «άνθρωπος ορχήστρα» κατά το BBC. Πώς ξεκίνησαν όλα, κ. Κακογιάννη, ήταν παιδικό όνειρο η ενασχόληση με τη μουσική;
«Για όλα ευθύνεται η… ζήλια μου! Στα 5 μου χρόνια, ήρθε στο σπίτι ένα πιάνο για την αδελφή μου την Ειρήνη. Ζήλεψα και ζήτησα να κάνω και εγώ μαθήματα. Στα 7 σε μια συναυλία είδα για πρώτη φορά κάποιον να παίζει βιολί από κοντά. Ζήλεψα τόσο που η μόνη θεραπεία ήταν να αρχίσω άμεσα μαθήματα βιολιού. Στα 11, έπαθα «φλαουτίτιδα», μια... ασθένεια που ταλαιπώρησε αφάνταστα τους γονείς μου μέχρι να μου αγοράσουν φλάουτο. Στα 12, ήρθε δώρο από τον θείο το «ηλεκτρονικό» σάουντρακ του «Chariots of fire» και έτσι ξεκίνησε μια σειρά επενδύσεων σε συνθεσάιζερ και υπολογιστές, για τους οποίους έπρεπε να εργάζομαι σκληρά τα καλοκαίρια. Ακολούθησε η… βιολοντσελίτιδα και άλλες σπάνιες «αρρώστιες» του είδους. Το όνειρό μου όμως να καταφέρω να συνεργαστώ με τον μεγάλο θείο τον Μιχάλη Κακογιάννη, καθόρισε το μέλλον μου ως κινηματογραφικό συνθέτη και έτσι κομμάτι-κομμάτι χτίστηκε το παζλ του μουσικού «είναι» μου».
30 χρόνια δημιουργίας, ήταν εύκολη η διαδρομή;
«Εύκολη ίσως, αλλά ευτυχώς και περιπετειώδης αρκετά ώστε να κρατά την αδρεναλίνη ψηλά! Αυτό που με… τσαντίζει όμως, είναι που τα 30 αυτά χρόνια κύλησαν τόσο γρήγορα, που κατά βάθος πιστεύω ότι μόλις τώρα ξεκίνησα.
Μουσικές για κινηματογράφο, θέατρο, τραγούδια. Τι σας μαγεύει περισσότερο ή μήπως είναι θέμα στιγμής;
«Όσο και αν ακούγεται οξύμωρο για έναν μουσικό, είμαι οπτικός τύπος, έτσι οι εικόνες με εμπνέουν. Όταν συνθέτω για την τηλεόραση και τον κινηματογράφο, νιώθω ότι βρίσκομαι σ’ έναν κόσμο πολύ οικείο και οι μουσικές ρέουν. Όταν πρέπει να γράψω έξω από οπτικά πλαίσια, τότε ανοίγω τα παράθυρα του στούντιο μου στο «Παράκεντρο», που αντικρίζουν τα δάση του Τροόδους, και φορτίζομαι από τις εικόνες της φύσης».
Ζείτε και δημιουργείτε στην Κύπρο, θα μας συστήσετε το «Παράκεντρο»;
«Το «Παράκεντρο» ξεκίνησε ως ένας μη κερδοσκοπικός εκδοτικός οργανισμός, μια παρέα καλλιτεχνών με πρωτεργάτες τον ποιητή Πάμπο Κουζάλη και εμένα, με στόχο την απεξάρτηση από τη… μάστιγα των δισκογραφικών και εκδοτικών εταιρειών, που πολλές φορές εκμεταλλεύονται τους δημιουργούς, εγκλωβίζοντας το έργο τους με ρήτρες σε νομικά συμβόλαια.
Όλα τα έσοδα από τις εκδόσεις του «Παράκεντρου» είτε επιστρέφονται 100% στον δημιουργό τους είτε στηρίζουν συνανθρώπους μας που έχουν ανάγκη. Όταν το 2004 εγκαταστάθηκα στη Λεμύθου, αποφασίσαμε το «Παράκεντρο» να μεταφέρει την έδρα του εκεί. Το κτήριο του 19ου αιώνα στο οποίο επένδυσα, ανακαινίστηκε και επεκτάθηκε σε δικά μου αρχιτεκτονικά σχέδια, ηλεκτρολογικές και άλλες εγκαταστάσεις ( Ο Κώστας Κακογιάννης παράλληλα με τη μουσική του εκπαίδευση σπούδασε και ηλεκτρολόγος μηχανικός) και πλέον περιλαμβάνει, εκτός από τα στούντιο ηχογραφήσεων και τα γραφεία του οργανισμού, έναν υπαίθριο χώρο εκδηλώσεων».
Τι θυμάστε από τον θείο σας Μιχάλη Κακογιάννη;
«Ο Μιχάλης ήταν για εμένα, μετά τους γονείς μου, το πιο κοντινό συγγενικό μου πρόσωπο. Ήταν ταυτόχρονα και ο μέντορας και ο πιο καλός μου φίλος, στον οποίο κατέφευγα για κάθε τι που με προβλημάτιζε. Τα καλοκαίρια που ερχόταν στην Κύπρο, τα περνούσαμε παρέα είτε στο σπίτι του στην παραλία του Πισσουρίου είτε σε εκδρομές σε όλο το νησί. Όταν σκηνοθετούσε, στην προσπάθειά του να φτάσει την τελειότητα, κάποιες φορές γινόταν σκληρός με τους συνεργάτες του, μαζί μου όμως ποτέ. Ήταν πάντα τρυφερός και προστατευτικός. Μου λείπει πολύ!».
Μια συμβουλή για νεότερα παιδιά που θα ήθελαν να ακολουθήσουν μία καριέρα στη μουσική;
«Όσες κι αν είναι οι βιοποριστικές ανάγκες, να μην τους καταβάλλουν και να μην τους αφήνουν να προδώσουν τη σχέση τους με τη μουσική, που πρέπει πάντα να παραμείνει ερωτική και φλογερή».
Ο Κώστας Κακογιάννης σήμερα ζει και εργάζεται στα βουνά του Τροόδους της Κύπρου, όπου ίδρυσε μαζί με τον λογοτέχνη Πάμπο Κουζάλη τον μη κερδοσκοπικό πολιτιστικό οργανισμό «Παράκεντρο».
Ο Κώστας Κακογιάννης υπογράφει τη μουσική για πάνω από 50 τηλεοπτικές παραγωγές, 30 θεατρικές παραστάσεις και 15 κινηματογραφικές ταινίες.
Τραγούδια του έχουν ερμηνεύσει κορυφαίοι ερμηνευτές όπως η Άλκηστις Πρωτοψάλτη, ο Γιώργος Νταλάρας, η Ελευθερία Αρβανιτάκη, ο Johnny Logan, ο Γιάννης Κότσιρας, η Αλέξια, ο Μιχάλης Χατζηγιάννης κ.ά.
Μερικά από αυτά τα τραγούδια, σε ποίηση του στενού συνεργάτη του συνθέτη Πάμπου Κουζάλη, του κορυφαίου ποιητή της Κύπρου Δημήτρη Λιπέρτη, αλλά και του Μιχάλη Κακογιάννη, παρουσιάζονται ζωντανά στο ΙΜΚ κάτω από τη σκηνοθετική ματιά και τους φωτισμούς του Μάριου Παπαδόπουλου.
Στη σκηνή η 35μελής χορωδία της «Διάστασης» υπό τη διεύθυνση της Αντριάνας Σεργίδου, το 10μελές μπαλέτο του Ομίλου με τις χορογραφίες των Ναδίνα Λοϊζίδου, Μαρίας Μέση Αγγελίδου και Ελένης O’Κeefe, οι σοπράνο Μαρία Παπαϊωάννου και Ειρήνη Κακογιάννη, η ηθοποιός Μάρα Κωνσταντίνου και ο Κωνσταντίνος Μελίδης. Συμμετέχει επίσης o συνθέτης και τραγουδιστής Νικόλας Μεταξάς. Τον πολύπλοκο ηχητικό σχεδιασμό ανέλαβε ο Αντρέας Γεωργαλλής.
Εκτός από τον Κώστα Κακογιάννη που θα παίξει πιάνο, βιολί, φλάουτο και πιθκιαύλι, την ορχήστρα απαρτίζουν οι εξαίρετοι μουσικοί Κωνσταντίνος Μακαρίτης (φλάουτο και recorder), Μαριλίζα Παπαδούρη (βιολοντσέλο), Γιώργος Σπύρου (μπουζούκι, λαούτο, μαντολίνο) και ο ποιητής Πάμπος Κουζάλης στην απαγγελία και στα κρουστά.
Μουσική παράσταση/ Πολυθέαμα «Εικόνες της Μουσικής» Κώστας Κακογιάννης
12 & 13 Φεβρουαρίου
Είσοδος ελεύθερη / Απαραίτητη η κράτηση θέσεων
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΚΙΚΗ ΧΑΤΖΗΓΕΩΡΓΙΟΥ, ΠΕΤΡΟΣ ΠΕΤΡΙΔΗΣ