Η παγκόσμια κριτική χαιρέτησε τη «Γιορτή του Τράγου» ως το «αναμφισβήτητο αριστούργημα» της ώριμης συγγραφικής περιόδου του Μάριο Βάργκας Λιόσα.
Γιατί η Oυρανία Καβράλ επιστρέφει στο νησί της, στις αρχές της δεκαετίας του '90, ενώ είχε ορκιστεί να μην ξαναπατήσει το πόδι της εκεί; Γιατί αισθάνεται τρόμο για τη ζωή από τα δεκατέσσερά της χρόνια; Και γιατί δεν γνώρισε ούτε έναν έρωτα στη ζωή της;
Στη «Γιορτή του Τράγου» των εκδόσεων Κασατνιώτη ο σπουδαίος Περουβιανός συγγραφέας υφαίνει μια μεγάλη τοιχογραφία όπου η Ιστορία μπλέκεται με τις μικρές ανθρώπινες ιστορίες, και όπου γνωστά ιστορικά πρόσωπα –όπως ο στρατηγός Τρουχίλιο που βασάνισε 3.000.000 ανθρώπους χωρίς να υποψιάζεται τη «μακιαβελική» πτώση του– διασταυρώνουν τα πεπρωμένα τους με τους μυθιστορηματικούς ήρωες του βιβλίου.
Ο Βάργκας Λιόσα είναι ένας από τους σημαντικότερους μυθιστοριογράφους και δοκιμιογράφους της Λατινικής Αμερικής, καθώς και ένας από τους πιο διακεκριμένους συγγραφείς της γενιάς του.
Με έναν καταιγιστικό ρυθμό και την αξεπέραστη λογοτεχνική του ικανότητα, ο Βάργκας Λιόσα επιστρέφει στο «πολιτικό» μυθιστόρημα για να συγκινήσει, να προειδοποιήσει και να καταγγείλει όλες εκείνες τις μορφές εξουσίας που επιβιώνουν ανοίγοντας δρόμο μέσα από σωρούς πτωμάτων.
Ο Μάριο Βάργκας Λιόσα γεννήθηκε το 1936 στην Αρεκίπα του Περού.
Πολλά από τα έργα του Βάργκας Λιόσα είναι επηρεασμένα από την αντίληψη του συγγραφέα για την περουβιανή κοινωνία και από τις εμπειρίες του ως Περουβιανού. Ωστόσο, όλο και περισσότερο επεξέτεινε το ρεπερτόριό του και καταπιάστηκε με θέματα από διαφορετικά σημεία του κόσμου.
Όπως και άλλοι Λατινοαμερικάνοι συγγραφείς, ο Βάργκας Λιόσα υπήρξε πολιτικά ενεργός στο μεγαλύτερο μέρος της πορείας του. Ήταν υποψήφιος πρόεδρος του Περού το 1990 με το κεντροδεξιό κόμμα «Δημοκρατικό Μέτωπο» (FREDEMO).
Τον Οκτώβριο του 2010 η Σουηδική Βασιλική Ακαδημία τίμησε τον Λιόσα απονέμοντάς του το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας για το Έτος 2010. Σύμφωνα με το σκεπτικό της, το βραβείο απονέμεται στον Λιόσα «για τη χαρτογράφησή του των δομών της εξουσίας και τις διεισδυτικές του εικόνες της ατομικής αντίστασης, εξέγερσης και ήττας»
Ήδη με το πρώτο του μυθιστόρημα Η πόλη και τα σκυλιά (μτφρ. Αγγελική Αλεξοπούλου, Εκδ. Καστανιώτη, 1999) έγινε γνωστός σε όλο τον κόσμο.
Από τις Εκδόσεις Καστανιώτη κυκλοφορούν τα μυθιστορήματα Μια ιστορία για τον Μάυτα (μτφρ. Αγγελική Αλεξοπούλου, 1997), Τα τετράδια του δον Ριγοβέρτο (μτφρ. Βιβή Φωτοπούλου, 2001), Το Πράσινο Σπίτι (μτφρ. Κατερίνα Τζωρίδου, 2005), Ο Παράδεισος στην άλλη γωνία (μτφρ. Κώστας Αθανασίου, 2006), Το παλιοκόριτσο (μτφρ. Μαργαρίτα Μπονάτσου, 2007), Ο άνθρωπος που έλεγε ιστορίες (μτφρ. Τατιάνα Ραπακούλια, 2010), Το όνειρο του Κέλτη (μτφρ. Μαργαρίτα Μπονάτσου, 2011).
Κυκλοφορούν επίσης τα διηγήματα Οι αρχηγοί/Τα αντράκια (μτφρ. Τατιάνα Ραπακούλια, 2012), η αυτοβιογραφία του Το ψάρι στο νερό (μτφρ. Λήδα Παλλαντίου, 1999), καθώς και το δοκίμιό του Επιστολές σ' ένα νέο συγγραφέα (μτφρ. Μαργαρίτα Μπονάτσου, 2001).