Αρχικά φοβήθηκε. Μετά, ήταν οργισμένος. Και στη συνέχεια σκέφτηκε σαν πρωταθλητής, ακόμη κι αν έχουν περάσει χρόνια από τότε που κρέμασε τα spikes του. Αυτές ήταν οι πρώτες αντιδράσεις του Μάικλ Τζόνσον μετά το εγκεφαλικό.
Ο θρύλος του στίβου μίλησε για την περιπέτεια που ξεκίνησε για εκείνον τον Σεπτέμβριο. Ο Ολυμπιονίκης για χρόνια κατείχε το παγκόσμιο ρεκόρ στα 200 μ., με 19.32, πριν να το καταρρίψει ο Γιουσέιν Μπολτ. Ομως, για να καλύψει την ίδια απόσταση στο νοσοκομείο, χρειάστηκε 15 λεπτά, δήλωσε.
«Είπα στη σύζυγό μου ότι ήμουν σίγουρος ότι θα επανέλθω πλήρως και όχι μόνο θα το πετύχω αυτό, αλλά θα το κάνω πιο γρήγορα από οποιονδήποτε άλλο», είπε ο Τζόνσον, που προφανώς εξακολουθεί να σκέφτεται... κόντρα στον χρόνο, όπως όταν ήταν πρωταθλητής. «Ηξερα ότι η ανάρρωση χρειάζεται σκληρή δουλειά, συγκέντρωση και αφοσίωση. Κάτι με το οποίο είμαι πολύ εξοικειωμένος. Πλέον, έπειτα από τρεις μήνες, έχω σχεδόν επιστρέψει στην κανονική ζωή μου», συμπλήρωσε. «Αισθάνομαι καλά και ήμουν πραγματικά τυχερός», παραδέχεται.
Ομως, πριν από όλα αυτά, ήταν φοβισμένος. Και στη συνέχεια, αισθάνθηκε οργή. Η περιπέτειά του ξεκίνησε τον Σεπτέμβριο, όταν ένιωσε ένα περίεργο τσίμπημα στο χέρι και την αριστερή πλευρά του. Πήγε απευθείας στο νοσοκομείο.
«Μετά τη μαγνητική, σχεδόν έπεσα κάτω. Δεν μπορούσα να περπατήσω ή να κουνήσω το αριστερό μου πόδι. Δεν ένιωθα το χέρι μου και είχα πρόβλημα να κουνήσω τα δάχτυλά μου. Μόλις μου είπαν ότι έπαθα εγκεφαλικό, άρχισα να σκέφτομαι “Ετσι θα είναι η ζωή μου πλέον; Θα μπορώ να ντυθώ μόνος μου; Θα μπορώ να φροντίσω τον εαυτό μου ή θα πρέπει να με φροντίζουν άλλοι;”».
Επειτα από τον φόβο, ήρθε ο θυμός. Αρχισε να αναρωτιέται γιατί να συμβεί αυτό σε εκείνον. «Το πρώτο πράγμα που λένε οι γιατροί είναι να μην καπνίζεις, να αδυνατίσεις, να γυμνάζεσαι και να είσαι σε καλή φυσική κατάσταση. Ολα αυτά έκανα όταν συνέβη αυτό. Εκανα όλα τα σωστά, οπότε ήμουν θυμωμένος!», παραδέχεται.
Μετά τις πρώτες σκέψεις όμως, βρήκε τον κανονικό εαυτό του. Και έφτασε στο σημείο να... βγάλει χρονόμετρο. «Δύο ημέρες μετά το εγκεφαλικό, σηκώθηκα από το κρεβάτι με βοήθεια και περπάτησα στο νοσοκομείο. Το ειρωνικό ήταν πως έκανα περίπου 200 μέτρα. Το χρονομέτρησα και χρειάστηκα περίπου 15 λεπτά για να καλύψω την απόσταση», λέει.
Παρότι θα περίμενε κανείς αυτό να του... κόψει τα πόδια, ο Τζόνσον έκανε ό,τι και όταν ήταν αθλητής. Προσπαθούσε κάθε ημέρα να κάνει την καλύτερη «προπόνηση» που μπορούσε, για να βελτιωθεί. Και σταδιακά, τα κατάφερε, περπάτησε κανονικά και λίγο αργότερα, άρχισε και πάλι να τρέχει.