Στα 19 της, η μικρή Claude – κόρη βέρων Σικελών, γεννημένη στην Τυνησία - ήταν κιόλας σταρ και σύμβολο μιας χώρας που καλά καλά δεν μιλούσε τη γλώσσα της.
Σήμερα, στα 80 της πια, η Κλαούντια Καρντινάλε, η γυναίκα για την οποία είπαν πως είναι η «καλύτερη εφεύρεση των Ιταλών μετά το σπαγγέτι», ξέρει πως υπήρξε τυχερή.
Η Κλαούντια θυμάται όλους τους «συνενόχους» της σε ένα σύμπαν όπου τίποτα δεν φάνταζε υπερβολικό: τον Μαστρογιάννι με το βελούδινο βλέμμα, που την φλέρταρε, την κυνήγησε, έγινε δυστυχισμένος για χάρη της.
Τον θλιμμένο Πίτερ Σέλερς που έκανε σινεμά, επειδή δίχως την παρουσία της κάμερας αισθανόταν πως δεν υπήρχε. Την Ρίτα Χέιγουορθ -σχεδόν τσακισμένη από το αλκοόλ - που στάθηκε δίπλα της μια μέρα, δίπλα στον καθρέφτη του μακιγιάζ, της έριξε μια ματιά και της είπε: «Κι εγώ, ξέρεις, υπήρξα κάποτε όμορφη…».
Και βέβαια, τον Aλέν Ντελόν: «Ήταν το όνειρο όλων των γυναικών στο Παλέρμο. Ένας ηθοποιός 26 χρονών, που, όταν είχε εμφανιστεί στο σινεμά – μόλις 4 χρόνια πριν – όλοι είχαν σπεύσει να τον ανακηρύξουν «νέο είδωλο». Κι εκείνος, αίφνης, συνειδητοποιούσε τα όρια της κυριαρχίας του…». Αυτή την κυριαρχία – ευτυχώς ή δυστυχώς - επιχείρησε να την δοκιμάσει και πάνω της.
Διαβάστε πώς ο Αλέν Ντελόν επιχείρησε να ξελογιάσει την Κλαούντια Καρντινάλε, στο bovary.gr