Η «Οπερα του ζητιάνου» στο Μέγαρο -Επί σκηνής κλεφτρόνια, πόρνες, νταβατζήδες [βίντεο] - iefimerida.gr

Η «Οπερα του ζητιάνου» στο Μέγαρο -Επί σκηνής κλεφτρόνια, πόρνες, νταβατζήδες [βίντεο]

Η «Όπερα του ζητιάνου»
NEWSROOM IEFIMERIDA.GR

Πιο επίκαιρη παρά ποτέ η «Όπερα του ζητιάνου» η παράσταση που μόλις μάγεψε το γαλλικό κοινό έρχεται για δύο βραδιές στην Αθήνα.

Robert Carsen - William Christie - Les Arts Florissants. To κορυφαίο μπαρόκ σύνολο και ο ιδιοφυής εμπνευστής και μαέστρος του επιστρέφουν στο Μέγαρο με την «Όπερα του ζητιάνου».

Μια διεθνή παραγωγή με δεκαέξι ηθοποιούς-τραγουδιστές που υπογράφει ο σύγχρονος μάγος της οπερατικής σκηνής! Η αιχμηρή κωμική όπερα-μπαλάντα του γερμανού συνθέτη Γιόχαν-Κρίστοφ Πέπους και του Άγγλου θεατρικού συγγραφέα και ποιητή Τζον Γκέυ, εμπλουτισμένη και με χορογραφίες, μετά την πρώτη της επιτυχημένη παρουσίαση τον προηγούμενο Απρίλιο στο Théâtre des Bouffes du Nord στο Παρίσι, ταξιδεύει στον κόσμο και παρουσιάζεται στην Αίθουσα Αλεξάνδρα Τριάντη την Πέμπτη 1 και την Παρασκευή 2 Νοεμβρίου στις 8:00 το βράδυ.

Σ’ αυτό το προκλητικό παραμύθι του 1728 μέσα από τη φρέσκια ματιά των Ίαν Μπάρτον και Ρόμπερτ Κάρσεν που προσάρμοσαν το κείμενο του Gay στο σήμερα, ζωντανεύει επί σκηνής ένας σκληρός υπόκοσμος, με πρωταγωνιστές κλεφτρόνια, ζητιάνους, πόρνες και νταβατζήδες του Λονδίνου, ντυμένος μουσικά με γνωστές μπαλάντες και μελωδίες εκείνης της εποχής.

Mία γεύση από τις πρόβες


«H όπερα του ζητιάνου», …
… που γράφτηκε πριν από 300 χρόνια, θεωρείται η πρώτη μουσική κωμωδία της ιστορίας. Ο όρος «όπερα-μπαλάντα» παραπέμπει στο ομώνυμο είδος λυρικού θεάτρου που αναπτύχθηκε στην Αγγλία, στο οποίο τα έργα «ανακύκλωναν» επιτυχημένα τραγούδια (μπαλάντες) με παραλλαγμένους στίχους που εξυπηρετούσαν την πλοκή.
«Η όπερα του ζητιάνου», έργο-ορόσημο στην ιστορία του παγκόσμιου μουσικού θεάτρου, σημείωσε τεράστια επιτυχία όταν πρωτοπαρουσιάστηκε (29 Ιανουαρίου 1728), ενώ τον 18ο αιώνα επαναλαμβανόταν συνεχώς στο Λονδίνο, αναβιώνοντας παράλληλα σε πολλές χώρες. Η επιστροφή της στη βρετανική μουσικοθεατρική σκηνή στα 1920 ήταν μάλιστα τόσο θριαμβευτική, που ενέπνευσε κορυφαίους συγγραφείς και συνθέτες εκείνης της εποχής, όπως τους Μπέρτολτ Μπρεχτ και Κουρτ Βάιλ, οι οποίοι βασίστηκαν στην «Όπερα του ζητιάνου» για να γράψουν τη γνωστή σε όλους μας «Όπερα της πεντάρας» (1928).


Υμνοι από τα διεθνή Μέσα

  • «Ένα λαμπρό επίτευγμα που συνδυάζει το μπαρόκ και τη νεωτερικότητα.»
  • «[Ο Robert Carsen] αφήνει το κοινό έκθαμβο όταν, με το μαγικό του άγγιγμα, […] μετατρέπει μια προκλασική φάρσα σε χολιγουντιανή κωμωδία του 1930 […]. » Libération
  • «Μια σκαμπρόζικη, πικρόχολη και γεμάτη κέφι βλάσφημη παραγωγή που ταλαντεύεται ανάμεσα στο γκροτέσκο χιούμορ και την αυθεντική πρόκληση. » The Telegraph
  • « (…) πραγματεύεται διαφορετικές σφοδρές κρίσεις του καιρού μας με διεθνή απήχηση, καταφέρνοντας να βγάλει το κοινό από τη “βολή” του. » The Guardian
«Μια σκαμπρόζικη, πικρόχολη και γεμάτη κέφι βλάσφημη παραγωγή που ταλαντεύεται ανάμεσα στο γκροτέσκο χιούμορ και την αυθεντική πρόκληση» The Telegraph


«Η όπερα του ζητιάνου» (The Beggar’s Opera)
Όπερα-μπαλάντα σε τρεις πράξεις των John Gay και Johann Christoph Pepusch
Σε νέα προσαρμογή κειμένου των Ian Burton και Robert Carsen
Διάρκεια: 1 ώρα και 50 λεπτά (χωρίς διάλειμμα)

Η παράσταση παρουσιάζεται στα αγγλικά με ελληνικούς υπέρτιτλους

Ακολουθήστε το στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, στο 
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ Όπερα του ζητιάνου Μέγαρο Μουσικής
ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ
Tο iefimerida.gr δημοσιεύει άμεσα κάθε σχόλιο. Ωστόσο δεν υιοθετούμε τις απόψεις αυτές καθώς εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Σχόλια με ύβρεις διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση. Χρήστες που δεν τηρούν τους όρους χρήσης αποκλείονται.

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ