Σαν να τρως απανωτά χαστούκια. Κάπως έτσι βιώνουν οι θεατές τη ροή του «Φάρου» που για δεύτερη σεζόν παρουσιάζεται στο θέατρο Αθηνών.
Μία μαύρη κωμωδία για τη φιλία, την εξιλέωση, τις σχέσεις, τη λύτρωση και τις δεύτερες ευκαιρίες που πρέπει ή όχι να δίνουμε. Σημαντικοί πρωταγωνιστές καταφέρνουν από αδύναμα πλάσματα να γίνονται εξαιρετικά αντιπαθείς και ανάμεσά τους ο Νίκος Ψαρράς, ο ζεν πρεμιέ του ελληνικού θεάτρου, χαζούλης, αλκοολικός, βρωμιάρης, κλέβει την παράσταση, υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του συμπρωταγωνιστή του και σκηνοθέτη Κωνσταντίνου Μαρκουλάκη.
Δύσκολη η απόφαση να τσαλακωθείτε; Τον ρωτώ «Καθόλου, μεγάλη χαρά θα έλεγα. Το ωραιότερο δώρο για έναν ηθοποιό είναι να αλλάζει, να μπαίνει σε ρόλους διαφορετικούς και κυρίως να μην επαναλαμβάνει κάτι που έχει κάνει για πολύ καιρό. Ούτως ή άλλως στο θέατρο ούτε όταν ήμουν 25 χρονών έπαιζα ζεν ρόλους…Πιο πολύ ρολίστες μου δίναν και πολύ χαίρομαι που νωρίς ο ζεν πρεμιέ έγινε ζεν ντερνιέ» απαντά ο Νίκος Ψαρράς μιλώντας στο iefimerida.gr.
Aς ξεκινήσουμε από τη μεγάλη επιτυχία του «Φάρου», αλήθεια πού πιστεύετε ότι οφείλεται;
Στη συνάντηση. Όταν άνθρωποι οι οποίοι είναι της ίδιας γενιάς, με ίδιες ανησυχίες και κοινή θεατρικη γλώσσα συναντιούνται επί σκηνής τότε το αποτέλεσμα έχει πάντα ενδιαφέρον. Βεβαίως οφείλεται και στη σκηνοθετική ματιά του Κωνσταντινου Μαρκουλάκη, όπως και στη διανομή που έκανε ο ίδιος.
«Καλέ δεν παίζει ούτε μία γυναίκα» ..έλεγε ένας κύριος τη μέρα που ήρθα. Το σχόλιό σας πάνω σε αυτό;
Για τις γυναίκες μιλάμε στο έργο ούτως ή άλλως και για τα προβλήματα που έχουμε με αυτές. Έχει ενδιαφέρον να βλέπεις άντρες στους θεατές,που προφανώς τους έφερε η κοπέλα τους στην παράσταση, να είναι βαριεστημένοι στην αρχή, θα ήθελαν να έβλεπαν μια γυναίκα στη σκηνή, αλλά στο φινάλε να χειροκροτούν ενθουσιασμένοι.
Άντρες, φίλοι επί σκηνής, αλήθεια είναι τόσο ισχυρή, όσο και ο μύθος της, η ανδρική φιλία;
Είναι όντως πολύ ισχυρή, είναι πολύ ωραία να συνυπάρχεις σε αυτή τη δουλειά με φίλους σου και να ξέρεις πως κάθε βράδυ αυτή η παρέα είναι εκεί για να αφηγηθεί μια ιστορία.
Να μεταναστεύσουν οριστικά και αμετάκλητα όλοι αυτοί οι άχρηστοι που μας κυβερνούν
Ποιος ο μεγαλύτερος φόβος σας, ως γονιός, για το μέλλον;
Ότι δεν βλέπω φως στο τούνελ, ότι βαριέμαι πια και είμαι μεγάλος για να μεταναστεύσω. Ότι ήδη σκέφτομαι τον γιό μου να πρέπει να αλλάξει πατρίδα και ότι θα ήθελα να μεταναστεύσουν οριστικά και αμετάκλητα όλοι αυτοί οι άχρηστοι που μας κυβερνούν.
Ήταν παιδικό όνειρο, του πιτσιρικά από την επαρχία να πρωταγωνιστήσει σε σκηνές της Αθήνας;
Ναι ήταν παιδικό όνειρο και βαθιά επιθυμία. Βέβαια ο πιτσιρικάς ποτέ δεν ήλπιζε ότι θα του δοθούν τόσο απλόχερα ευκαιρίες.
Ως Μακεδόνας από το Σοχό Θεσσαλονίκης είμαι έξαλλος που ο ελληνικός λαός δεν ρωτήθηκε
Τι σας λείπει στην καθημερινότητά σας από τη βόρεια Ελλάδα;
Οι άνθρωποι, η χαλάρωση, οι γεύσεις, οι γονείς μου.. Με δυο λόγια, η ηρεμία.
Πώς βιώνετε, λόγω πατρίδας, τη Συμφωνία των Πρεσπών και το δημοψήφισμα στα Σκόπια;
Ως Μακεδόνας από το Σοχό Θεσσαλονίκης είμαι έξαλλος που ο ελληνικός λαός δεν ρωτήθηκε. Δημοκρατία δεν έχουμε;;
Κάθε φορά που κάποιος Έλληνας αναφέρεται πια στη Μακεδονία θεωρείται φασίστας…. Είναι δυνατόν; Σε ένα κράμα από έναν σλάβικο και αλβανικό λαό κάνουμε δώρο τη Μακεδονική γλώσσα και ιστορία μας και μας την πετούν στα μούτρα.. Τη βιώνω λοιπόν με βαθύτατη ντροπή..
Η «υπόθεση» πολιτική έκλεισε για εσάς μετά την υποψηφιότητά σας στην τοπική αυτοδιοίκηση ή σας προκαλεί να ξαναδοκιμάσετε;
Ευτυχώς δεν άνοιξε ποτέ. Δεν με αφορά γιατί δεν υπάρχει καμία διάθεση ούτε δυνατότητα να αλλάξει κάτι στην Ελλάδα. Έχουν μπει πολύ γερά θεμέλια, τα θωρακίζουν νυχθημερόν και όποιος δεν συμβιβαστεί και δεν παίξει το παιχνίδι είναι απλά ανεπιθύμητος. Η Ελλάδα πάντως δε θα σωθεί από επαγγελματίες πολιτικούς….αυτοί απέτυχαν παταγωδώς.
Υπάρχει ρόλος που αγαπάτε και θέλετε να παίξετε;
Υπάρχουν πολλοί ρόλοι που θα ήθελα να παίξω αλλά το πιο σημαντικό είναι με ποιους θα γίνει. Ποιος σε σκηνοθετεί και ποιους συμπαίκτες έχεις.. Και πάλι λοιπόν οι συναντήσεις κάνουν τη διαφορά.
«Φάρος» στο θέατρο Αθηνών
Παραμονή Χριστουγέννων, στο υπόγειο ενός σπιτιού, σ’ έναν παραθαλάσσιο οικισμό στα βόρεια του Δουβλίνου, ενώ έξω μαίνεται η καταιγίδα, τέσσερεις φίλοι κι ένας μυστηριώδης ξένος θα περάσουν τη νύχτα γιορτάζοντας με τον τρόπο που ξέρουν: παίζοντας χαρτιά και πίνοντας.
Ο Σάρκυ έχει επιστρέψει μετά από καιρό, για να προσέχει τον Ρίτσαρντ, τον μεγαλύτερο αδελφό του, που τυφλώθηκε πρόσφατα. Στη γιορτινή βραδιά είναι μαζί τους ο Ιβάν κι ο Νίκυ, φίλοι αδελφικοί, στο ποτό και τις αποτυχίες της ζωής. Κι ένας ακόμη απρόσκλητος επισκέπτης, ο κύριος Λόκχαρτ, που κανείς δεν τον γνωρίζει, ενώ εκείνος μοιάζει να γνωρίζει πολλά.
Ενώ η νύχτα βαθαίνει κι η καταιγίδα θριαμβεύει, οι πέντε άντρες θα παίξουν μέχρι το τέλος, ποντάροντας όλο και περισσότερα: μια πιθανότητα να ξεφύγουν απ’ το παρελθόν τους. Και μια τελευταία ευκαιρία να σώσουν την ψυχή τους.
Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης
Παίζουν:
Σάρκυ: Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος
Ρίτσαρντ: Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης
Ιβάν: Νίκος Ψαρράς
Νίκυ: Προμηθέας Αλειφερόπουλος
Κύριος Λόκχαρτ: Αιμίλιος Χειλάκης
Πρεμιέρα: Τετάρτη 10 Οκτωβρίου 2018
Θέατρο Αθηνών, Βουκουρεστίου 10, τηλ. 210 3312343