Η επιστροφή των Καλλιστείων στην ελληνική τηλεόραση, «γιορτάστηκε» (παραδοσιακά!) με ένα μικρό «σκάνδαλο»: την νίκη της 22χρονης Ιωάννας Μπέλλα, η οποία, λίγο καιρό πριν είχε απορριφθεί από μια επιτροπή reality ως «υπερβολικά πλαστική» για να σηκώσει τον «βαρύ» τίτλο του Νext Top Model.
Kαταγγελίες ακούστηκαν για «στημένο διαγωνισμό», για «βρώμικο παρασκήνιο» και «εύνοια των κριτών» - αλλά ΟΚ, τίποτα απ’όλα αυτά δεν είναι καινούργιο ή πρωτόφαντο για έναν θεσμό που, μέχρι σήμερα, έχει επιβιώσει από κλάματα, αποχωρήσεις, υστερίες υποψηφίων, τα «παπούτσια της οργής» της Βασιλικής Μαστοροπούλου και την επική γκριμάτσα της Τζούλιας Αλεξανδράτου.
Για όποιον/α αγαπά την αρχαία showbiz Ιστορία, θυμίζουμε, απλώς πως το 1978, η εστεμμένη -τότε- Μαρία Σπαντιδάκη είχε κάψει δημοσίως την κορδέλα της, δηλώνοντας πως τα καλλιστεία «είναι μια καλοστημένη φιέστα, που, σαφώς, υποβιβάζει τη γυναίκα». Σημειώστε την ημερομηνία: 1978, Σαράντα. Χρόνια. Πριν.
Από τότε, μεσολάβησαν -μεταξύ άλλων- μόνο κανά δυό τεχνολογικές επαναστάσεις, γυναίκες πρωθυπουργοί, πρόεδροι της Δημοκρατίας κ.λπ, το τηλεοπτικό έπος (και η μίνι επιχειρηματική αυτοκρατορία) των Kardashians, η γέννηση των influencers, και η παντοδύναμη plus size Ashley Graham που κάνει εξώφυλλα στην Vogue, ομιλίες για την «αποδοχή του σώματος» και εκστρατεία υπέρ του «να είσαι υγιής, σε κάθε μέγεθος»...
Διαβάστε όλο το άρθρο της Κάλλιας Καστάνη για τα καλλιστεία στο Bovary.gr