Ανοδική είναι η τάση που καταγράφει η θερμοκρασία των ωκεανών τα τελευταία 135 χρόνια, όπως αποκαλύπτει μια νέα επιστημονική έρευνα, με ότι αυτό μπορεί να συνεπάγεται, καθώς αποτελεί ένας από τους παράγοντες που συμβάλλουν στο λιώσιμο των πάγων και στην άνοδο της στάθμης των θαλασσών.
Μάλιστα, σύμφωνα με τα δεδομένα που προκύπτουν από αυτή, η άνοδος της θερμοκρασίας είναι μεγαλύτερη στο Ατλαντικό από ότι στον Ειρηνικό και σαφώς μεγαλύτερη στην επιφάνεια τους, σε σχέση με τα μεγαλύτερα βάθη αυτών.
Η μελέτη αυτή, που έγινε από ερευνητές του Ινστιτούτου Ωκεανογραφίας Scripps του πανεπιστημίου της Καλιφόρνια και δημοσιεύτηκε στο περιοδικό για την κλιματική αλλαγή "Nature Climate Change", με επικεφαλής τον ωκεανογράφο Ντιν Ρέμιτς, δείχνει ότι από τα τέλη του 19ου αιώνα μέχρι σήμερα υπάρχει μία μέση άνοδος 0,33 βαθμών Κελσίου στα στρώματα των ωκεανών έως βάθος 700 μέτρων και 0,39 βαθμών σε βάθος 366 μέτρων. Η αύξηση της θερμοκρασίας είναι μεγαλύτερη στην επιφάνεια των ωκεανών όπου φθάνει τους 0,59 βαθμούς, ενώ μειώνεται στους 0,12 βαθμούς Κελσίου σε βάθος 900 μέτρων. Η διαχρονική άνοδος της θερμοκρασίας είναι μεγαλύτερη στον Ατλαντικό από ό,τι στον Ειρηνικό ωκεανό.
Ουσιαστικά πρόκειται για την πρώτη παγκόσμια σύγκριση των ωκεάνιων θερμοκρασιών, ενώ ως εναρκτήριο σημείο αναφοράς λαμβάνεται το ιστορικό ταξίδι του βρετανικού πολεμικού πλοίου «Τσάλεντζερ» την περίοδο 1872-76.
H καταγραφή των σύγχρονων θερμοκρασιών στους ωκεανούς έγινε με τη βοήθεια θαλάσσιων ρομπότ, τα οποία συνεχίζουν το έργο της καταγραφής στο πλαίσιο του παγκόσμιου προγράμματος «Αργώ», που ξεκίνησε το 2004. Οι επιστήμονες είχαν στο παρελθόν υπολογίσει ότι σχεδόν το 90% της υπερβάλλουσας θερμότητας, η οποία έχει προστεθεί στο κλιματικό σύστημα της Γης από τη δεκαετία του ΄60 έως σήμερα, έχει αποθηκευθεί στους ωκεανούς.
Η νέα έρευνα, στην οποία συμμετείχε το Εθνικό Κέντρο Ωκεανογραφίας της Βρετανίας, δείχνει ότι η σταδιακή αύξηση της θερμοκρασίας των ωκεανών ξεκίνησε πολύ πριν τη δεκαετία του ΄60, ήδη από τον 19ο αιώνα, ως συνέπεια της κλιματικής αλλαγής και της ανόδου της θερμοκρασίας στον πλανήτη μετά τη βιομηχανική επανάσταση.
Μολονότι τα στοιχεία θερμοκρασίας που είχε καταγράψει το πλοίο "Challenger" στη δεκαετία του 1870, προέρχονταν από 300 μόνο σημεία της υδρογείου, θεωρούνται αρκετά για να αποτελέσουν ένα σημείο αναφοράς και σύγκρισης με τις σημερινές ωκεάνιες θερμοκρασίες, οι οποίες πλέον καταγράφονται από το πρόγραμμα «Αργώ» κάθε δέκα ημέρες μέσω περίπου 3.500 θαλάσσιων αισθητήρων και ρομπότ.
Η άνοδος της θερμοκρασίας αποτελεί έναν από τους παράγοντες που συμβάλλουν στη σταδιακή άνοδο της στάθμης των θαλασσών.