Οχι, δεν έγινε ποτέ η κόρη του μπαμπά. Το θυμήθηκε διαβάζοντας την ιστορία της πρωτότοκης κόρης του Στιβ Τζομπς, της Λίζα Μπρέναν-Τζομπς -στο αυτοβιογραφικό «Small fry» που μόλις κυκλοφόρησε.
Ενιωσε μια οικειότητα με αυτή την σαράνταχρορνη γυναίκα στην άλλη άκρη του κόσμου, που έζησε την απόρριψη από τον πατέρα της.
Ηξερε άλλωστε πως δεν αποτελούσε εξαίρεση. Απλώς ήταν συνηθισμένη να ακούει δίπλα της, διαρκώς και από όλους, γι΄αυτή την μοναδική σχέση πατέρα και κόρης: Ηξερε ότι η μάνα της είχε πάντα αδυναμία στον δικό της πατέρα της (τον παππού της). Ακουγε τις φίλες της να θαυμάζουν τον μπαμπά τους και να περιμένουν πότε θα κρυφτούν στην αγκαλιά τους. Εβλεπε όλες εκείνες τις ταινίες, με τους συγκινητικούς πατεράδες που δάκρυζαν και μόνον στην σκέψη της κόρης τους. Δεν μπορούσε να καταλάβει τι είχε πάει λάθος στην δική της περίπτωση. Μήπως έφταιγε εκείνη;
«Οι γονείς ευθύνονται, όχι τα παιδιά», είχε ακούσει κάποτε να λένε οι ειδικοί στην τηλεόραση και μεγαλώνοντας κατάλαβε ότι η αφετηρία στη σχέση γονιών-παιδιών είναι στο γήπεδο του πατέρα και της μητέρας....
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο της Μυρτώς Λοβέρδου στο Bovary.gr