Δύο χρόνια, δύο ολόκληρα χρόνια δούλεψε σκληρά. Ούτε ο ίδιος πίστευε ότι θα είχε καταφέρει να οργανωθεί και να ακολουθήσει ένα πρόγραμμα.
Ο στόχος ήταν σαφής: Να μπει στην Νομική, να γίνει δικηγόρος και μάλιστα τέταρτης γενιάς. Ο προπάππους από την Μικρασία είχε ανοίξει το γραφείο, λίγο μετά την Καταστροφή, και σήμερα, μέσα σε σχεδόν έναν αιώνα, η Νομική Εταιρεία της οικογένειας, είχε γιγαντωθεί, χάρη στον παππού και τον πατέρα του. Πώς να ξεφύγει από τη μοίρα του λοιπόν;
Με ορίζοντα διετίας, στρώθηκε στο διάβασμα από την αρχή της Β΄Λυκείου: φουλ φροντιστήριο, διπλές εξετάσεις για το σχολείο και για το φροντιστήριο, κι όταν κάτι δεν πήγαινε καλά, «χτυπούσε κι ένα έκτακτο ιδιαίτερο». Ετσι πορεύτηκε ο μαθητής που έπρεπε να γίνει δικηγόρος. Διάβασμα, διάβασμα, διάβασμα. Εβγαινε αραιά και που και με το ρολόι φρόντιζε να γυρίζει πίσω νωρίς. Ολη αυτή η κατάσταση του είχε γίνει δεύτερη φύση -δεν μπορούσε να ξεφύγει.
Μπροστά του δεν έβλεπε παρά τις Πανελλαδικές: Την ώρα που θα δώσουν τα θέματα. Να γράψει, να γράψει καλά, και μετά να σηκωθεί και να φύγει...
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο της Μυρτώς Λοβέρδου στο Bovary.gr