Ήρωας ή ένοχος; Ένας μοναχός που αγαπάει πολύ τα παιδιά ή ένοχος για την απόφασή του να επιτρέψει στα παιδιά να μπουν στο σπήλαιο; Ποιος είναι ο νεαρός προπονητής στον οποίο έχουν βρει στήριγμα τα παιδιά και που βρίσκεται στην χειρότερη κατάσταση από όλους;
Ο προπονητής της ομάδας ποδοσφαίρου της Ταϊλάνδης πέρασε το πρωινό της 23ης Ιουνίου προετοιμάζοντας τον νεαρό βοηθό του για ένα σημαντικό καθήκον: να προσέχει ο ίδιος τα παιδιά.
Ο Νοπαράτ Κανταβόνγκ, ο 37χρονος προπονητής της ποδοσφαιρικής ομάδας Moo Pa, είχε ένα ραντεβού εκείνο το πρωί. Ο Εκαπόλ Τσανταγουόνγκ, ο βοηθός του έπρεπε να μεταφέρει τα νεαρά αγόρια σε ένα γήπεδο ποδοσφαίρου, το οποίο βρισκόταν στην οροσειρά Doi Nang Non, ένα σχηματισμό από πολλούς καταρράκτες και σπηλιές που διασχίζουν τα σύνορα Ταϊλάνδης – Μιανμάρ.
«Να ακολουθείς πάντα με το ποδήλατό σου πίσω από τα παιδιά όταν ταξιδεύετε για να τα προσέχεις» έγραψε σε ένα μήνυμα στο Facebook. Ο Εκαπόλ προπονεί τα νεότερα αγόρια, γι’ αυτό και ο Νοπαράτ του είπε να πάρει μαζί του και μερικά μεγαλύτερα σε ηλικία για να τον βοηθούν στο να τα προσέχει.
Οι ώρες που ακολούθησαν ξεκίνησαν με μια αλυσίδα γεγονότων που έχει συγκλονίσει τον κόσμο όλο: μια δραματική αναζήτηση και διάσωση που κατέληξε στον εντοπισμό των αγοριών ζωντανών εννέα ημέρες μετά, εγκλωβισμένα σε ένα μικρό, λασπώδες σημείο που περιβάλλεται από τα νερά των πλημμυρών. Όπως ήταν αναμενόμενο, η προσοχή επικεντρώθηκε στον μοναδικό ενήλικα, τον 25χρονο πρώην μοναχό Εκαπόλ, και στο ρόλο που διαδραμάτισε τόσο στις δυσκολίες όσο και στην επιβίωσή τους.
Οι προσπάθειες για την απελευθέρωση των αγοριών έχουν εμπλέξει μια ομάδα που μετρά χιλιάδες δύτες, μηχανικούς, στρατιωτικό προσωπικό και εθελοντές από όλο τον κόσμο. Η διαδικασία απεγκλωβισμού απαιτεί από τα παιδιά μια διαδικασία – άθλο, την ώρα που κάποια από αυτά δεν ξέρουν καν κολύμπι και καλούνται τώρα να κολυμπήσουν σε θολά και παγωμένα νερά.
Πολλοί όμως είναι αυτοί που κατηγορούν τον Εκαπόλ που οδήγησε την ομάδα στο σπήλαιο. Μια μεγάλη προειδοποιητική πινακίδα στην είσοδο του σπηλαίου τόνιζε τον κίνδυνο να εισέλθει κανείς, τόσο κοντά στην περίοδο των μουσώνων, και πολλοί είναι αυτοί που λένε ότι θα έπρεπε να το γνωρίζει καλύτερα.
Αλλα για πολλούς στην Ταϊλάνδη, ο Εκαπό, που εγκατέλειψε τη ζωή του ως μοναχός πριν από τρία χρόνια και έγινε μέλος της ομάδας ποδοσφαίρου ως βοηθός προπονητή, είναι μια σχεδόν θεϊκή δύναμη, που απεστάλη για να προστατεύσει τα αγόρια καθώς περνούν από αυτή τη διαδικασία. Ένα ευρέως διαδεδομένο σκίτσο που κάνει το γύρο του διαδικτύου στην Ταϊλάνδη, τον δείχνει να κάθεται σταυροπόδι, όπως ο μοναχός όταν διαλογίζεται, με 12 μικρούς αγριόχοιρους (το όνομα της ομάδας αν μεταφραστεί) στα χέρια του.
Σύμφωνα με τους αξιωματούχους διάσωσης, είναι από τους πιο αδύναμους στην ομάδα, εν μέρει επειδή έχει δώσει στα αγόρια το μερίδιό του από το περιορισμένο φαγητό και το νερό που είχαν μαζί τους τις πρώτες ημέρες. Δίδαξε επίσης στα αγόρια πως να διαλογίζονται και πώς να συντηρούν το μεγαλύτερο μέρος της ενέργειάς τους μέχρι να βρεθούν.
«Αν δεν πήγαινε μαζί τους, τι θα συνέβαινε στο παιδί μου;» λέει η μητέρα του Πορντσάι Καμλουάνγκ, ενός απο τα παιδιά που παραμένει εγκλωβισμένο, σε συνέντευξή της στην τηλεόραση της Ταϊλάνδης. «Όταν βγει, θα πρέπει να θεραπεύσουμε την καρδιά του. Αγαπητέ μου Εκ, ποτέ δε θα σε κατηγορήσουμε ποτέ».
Ο Εκαπόλ ήταν ορφανός και είχε χάσει τους γονείς του σε ηλικία 10 ετών, λένε οι φίλοι του. Στη συνέχεια εκπαιδεύτηκε για να γίνει μοναχός, αλλά άφησε το μοναστήρι για να φροντίσει την γιαγιά του στη βόρεια Ταϊλάνδη. Εκεί, περνούσε το χρόνο του εργαζόμενος σε ένα μοναστήρι και στην εκπαίδευση της νεοσυσταθείσας ομάδας ποδοσφαίρου. Μπόρεσε να έρθει πολύ κοντά με τα παιδιά, πολλά από τα οποία είχαν μεγαλώσει σε φτωχές οικογένειες ή ανήκαν σε εθνικές μειονότητες, κοινές στην παραμεθόρια περιοχή μεταξύ Μιανμάρ και Ταϊλάνδης.
«Τα αγαπούσε περισσότερο και από τον εαυτό του» λέει ο Τζόι Καμπάι, ένας φίλος του Εκαπόλ. «Δεν πίνει, δεν καπνίζει. Ήταν ο τύπος του ανθρώπου που φροντίζει τον εαυτό του και που διδάσκει στα παιδιά να κάνουν το ίδιο».
Βοήθησε τον Νοπαράτ, τον προπονητή, να σχεδιάσει ένα σύστημα όπου το πάθος των παιδιών για το ποδόσφαιρο, θα τα παρακινούσε να πάνε καλά και στο σχολείο. Αν έπαιρναν συγκεκριμένους βαθμούς στο σχολείο, θα μπορούσαν να ανταμειφθούν με ένα παπούτσια ποδοσφαίρου ή και στολές.
«Έκανε τα πάντα για τα παιδιά. Τα μετέφερε από και προς το σπίτι όταν οι γονείς τους δεν μπορούσαν και αναλάμβανε την ευθύνη γι’ αυτά σαν να ήταν η δική του οικογένεια».
Εκείνο το Σάββατο, πριν από δύο εβδομάδες, ο Νοπαράτ δεν ήξερε από που θα έφερνε ο Εκαπόλ τα παιδιά, αλλά πίστευε ότι θα ήταν μια μαθησιακή εμπειρία γι’ αυτόν να τα διαχειριστεί μόνος του.
Τα μεγαλύτερα σε ηλικία παιδιά είχαν έναν αγώνα το απόγευμα, οπότε, όπως είπε, θα άφηνε το τηλέφωνό του στην άκρη. Όταν το κοίταξε στις 7 μ.μ. υπήρχαν πάνω από 20 κλήσεις από γονείς που ανησυχούσαν, γιατί κανένα από τα παιδιά δεν είχε επιστρέψει στο σπίτι. Τηλεφώνησε αμέσως στον Εκαπόλ και σε κάποια παιδιά, αλλά μόνο ο Σονγκπόλ Καταγουόνγκ, ένα 13χρονο μέλος της ομάδας απάντησε γιατί η μητέρα του τον πήρε μετά την προπόνηση. Είπε στον Νοπαράτ πως η ομάδα θα εξερευνούσε τις σπηλιές Τανγκ Λουάνγκ. Ο προπονητής πήγε εκεί και βρήκε τα εγκαταλελειμμένα ποδήλατα και τις τσάντες στην είσοδο και το νερό να ξεχειλίζει από το λασπώδες μονοπάτι.
«Άρχισα να ουρλιάζω» είπε. «Πάγωσα ολόκληρος».
Αμέσως σήμανε συναγερμός και ξεκίνησε η προσπάθεια εντοπισμού τους και στη συνέχεια η επιχείρηση διάσωσής τους.
Οι φίλοι, εντωμεταξύ, ανησυχούν για τον Εκαπόλ. Είχε την πλήρη εμπιστοσύνη των αγοριών και είναι απίθανο να είχαν ξεκινήσει να εξερευνούν τις αίθουσες των σπηλαίων χωρίς αυτόν. «Τον ξέρω και ξέρω πως θα κατηγορήσει τον εαυτό του» δήλωσε ένας φίλος του.
Το Σάββατο το πρωί, το ναυτικό της Ταϊλάνδης δημοσίευσε φωτογραφίες επιστολών που έγραψε η ομάδα στις οικογένειές τους και στον έξω κόσμο.
Το σημείωμα του Εκαπόλ ήταν σύντομο, αλλά περιείχε μια υπόσχεση και μια συγνώμη. «Υπόσχομαι να φροντίσω όσο το δυνατόν καλύτερα τα παιδιά» έγραψε. «Θέλω να ευχαριστήσω τους πάντες για τη υποστήριξη και θέλω να ζητήσω συγνώμη».