Ο αγαπημένος «μπάρμπας» του Καραγκιόζη γίνεται 115 ετών παραμένοντας πιο επίκαιρος από ποτέ, αφού εισήχθη στο θέατρο σκιών με σκοπό να ταράξει στις καρπαζιές τόσο τους φουστανελάδες όσο και τους φρακοφορεμένους.
Γεννήθηκε το 1897 σε μια χρονιά δύσκολη. Είναι η χρονιά του «ατυχούς πολέμου» που θα οδηγήσει σε συντριβή των ελληνικών δυνάμεων και στην επιβολή του Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου από τους Ευρωπαίους προκειμένου η χώρα να αποπληρώσει τις υπέρογκες αποζημιώσεις προς την Οθωμανική Αυτοκρατορία.
Η εθνικη έξαρση ένα χρόνο πριν είχε φτάσει στα ύψη, καθώς με την αναβίωση των Ολυμπιακών Αγώνων η χώρα θεωρούσε πως έχει υψηλό διεθνές κύρος και ήταν πλέον έτοιμη για τη μεγάλη εξόρμηση ώστε να απελευθερώσει τον αλύτρωτο Ελληνισμό.
Φυσικά οι λαϊκοί καλλιτέχνες δεν προσπερνούν το γεγονός και καταγράφουν την απότομη αλλαγή εθνικής ψυχολογίας. Μέσα από το θέατρο σκιών γεννιέται ένας νέο λαϊκός ήρωας. Παραδόξως η ταυτότητά του δεν αναζητείται στην κλασσική αρχαιότητα αλλά στο «ρωμαίικο». Ένας τεράστιος Ρουμελιώτης, ο μπαρμπα-Γιώργος παίρνει «σάρκα και οστά» προκειμένου να προστατέψει τους ήρωες του θεάτρου σκιών και να μοιράσει καρπαζιές.
Δημιουργός του μπαρμπα-Γιώργου υπήρξε ο λαϊκός καλλιτέχνης Ιωάννης Ρούλιας ένας από τους σπουδαιότερους καραγκιοζοπαίχτες στο τέλος του 19ου αιώνα.
«Ω ηθογραφία, ω ακρίβεια χαρακτηρισμού, ω δύναμις λαϊκή από πού βγαίνεις;», αναρωτιόταν ο Ζαχαρίας Παπαντωνίου.
Ο Μπαρμπα-Γιώργος θα στηλιτεύσει όλα τα κακώς κείμενα της εποχής του, από τους «ξινογαλάδες» φρακοφορεμένους μέχρι τους φουστανελάδες καi φυσικά τον Βεληγκέκα και τον Χατζηαβάτη για το ραγιαδισμό και την καταπίεση στον αγαπημένο του ανηψιό. Συν τω χρόνω ο Καραγκιόζης και τα κολλητήρια θα σκαρώσουν ένα σωρό πλάκες στον θείο τους ο οποίος δεν θα διστάσει να τους ξυλοφορτώσει!