Το Γυμνάσιο με Λ.Τ. Αγκιστρίου, στα πλαίσια του Πολιτιστικού Προγράμματος «Υιοθετώντας ένα θέατρο» της περιόδου 2017-2018, ανεβάζει την παράσταση του έμμετρου ιστορικού χρονικού του Λευτέρη Καβαλιέρου «Ο Ιππότης δε Γοζών και ο Δράκος» στο χώρο του σχολείου το Σάββατο 26 Μαΐου στις 20:30.
Aφηγητής: Νικολίνα Κωστελέτου
Παίζουν κατά σειρά εμφάνισης:
Ιππότης Μπερανζέ δε Λιονσέλ (Berenger de Lioncel): Παναγιώτης Βεζύρης
Χωρικός: Παναγιώτης Βεζύρης
Φρουρός: Κωνσταντίνα Κοντογιαννοπούλου
Κήρυκας: Σταματίνα Αρμάου
Ιππότης Θεόδωτος δε Γοζών (Dieudonné de Gozon): Ανδρέας Τζάνος
Αγνή Μασσαλιώτις (Agnès de Marseille): Στέλλα Φραγκοπούλου
Ακόλουθος Ι: Αντωνία Νικολάου
Ακόλουθος ΙΙ: Ευαγγελία - Μαρία Πάνου
Ο δράκος: Ευάγγελος Κολοκυθάς
Μέγας Μάγιστρος Ελιόν δε Βιλνέβ (Hélion de Villeneuve): Δήμητρα Κοτζιά
Μέγας Κομεντόρης: Νεκταρία Λογοθέτη
Σκηνοθεσία, Διδασκαλία, Οργάνωση Παραγωγής, Κοστούμια: Ευαγγελία Πάλλη
(*) Σκηνικά: Ιωάννα Ομορφοπούλου
Επιμέλεια κειμένων: Νίκος Νικολαίδης
Μουσική επένδυση: Νίκος Νικολαίδης
(Επιλογές από μουσικές συνθέσεις του 15ου και 16ου αιώνα, με αυθεντικά όργανα της εποχής, σε ερμηνείες από τα σύνολα “Le Banquet du Roy”, “L’Arpeggiata” και “Kέλσος”)
Τεχνική Υποστήριξη, κατασκευές: Άγγελος Τζούμπρι
(*) Για την εκτέλεση των σκηνικών βοήθησαν οι μαθητές Α. Τζιούμπρι, Π.Βεζύρης, Στ. Φραγκοπούλου, Α.Νικολάου, Α.Τζάνος & Σ.Αρμάου.
και η κυρία Μαρία Δέδε
Λευτέρη Καβαλιέρου
“ Ο Ιππότης δε Γοζών και ο Δράκος”
Εμμετρο Ιστορικό Χρονικό σε πέντε Πράξεις
Περί το 1330 στην Ρόδο, των Ιωαννιτών ιπποτών ένα μεγάλο ερπετό, που ο λαός ονόμαζε "δράκοντα" ήταν ο φόβος και ο τρόμος του νησιού, γιατί εξαφάνιζε παιδιά, βοσκούς και ζωντανά, αλλά και οι Ιππότες που προσπάθησαν να το αντιμετωπίσουν, είχαν όλοι κακή τύχη. Έτσι ο τότε Μέγας Μάγιστρος του Τάγματος (Hélion de Villeneuve) έβγαλε διαταγή, με ποινή φυλάκισης να μην πλησιάζει κανείς την περιοχή που βρισκόταν το λημέρι του δράκου (σήμερα η περιοχή της Φανερωμένης, στον λόφο Μόντε Σμίθ, λίγο έξω από την πόλη).
Ωστόσο, ένας Ιππότης, ο Dieudonné de Gozon (Θεόδοτος δε Γοζών, όπως αποκαλείτο από τους ντόπιους), παρακούοντας τη διαταγή, αλλά πιστός στον όρκο του προς το Τάγμα, και την συνείδηση του, αποφάσισε το 1342 να εξοντώσει το τέρας, και το κατόρθωσε, με συνέπεια να αποταχθεί από το Τάγμα και να φυλακιστεί, αλλά στη συνέχεια, και υπό την πίεση λαού και Ιπποτών, να αποκατασταθεί, και τέλος, ομόφωνα να εκλεγεί επόμενος Μέγας Μάγιστρος του Τάγματος των Ιωαννιτών Ιπποτών (1346) μέχρι τον θάνατο του (1353). Στον τάφο του Ιππότη, η επιτύμβια πλάκα, που σήμερα βρίσκεται στο Μουσείο Cluny στο Παρίσι, φέρει την λατινική επιγραφή
"DEO DOTUS DE GOZONE-EXTINCTOR DRACONIS".
Το επεισόδιο αυτό είναι πραγματικό, παρά τις υπερβολές που αργότερα το πλαισίωσαν, και ο αποκληθείς “δράκος” ήταν πιθανότατα ένας τεράστιος κροκόδειλος, η κεφαλή του οποίου σωζόταν κρεμασμένη στην Θαλασσινή Πύλη του Κάστρου (Πύλη d’Amboise) μέχρι τα μέσα του 19ου αιώνα, σύμφωνα με γραπτές μαρτυρίες της εποχής.
Το κείμενο είναι σε έμμετρη μορφή, και αρχίζει από την Μάλτα κατά τα μέσα του 16ου αιώνα, με έναν ηλικιωμένο Ιππότη που αγναντεύει προς την Ανατολή, αναλογίζεται τις μέρες δόξας του Τάγματος στο νησί της Ρόδου, που εγκατέλειψε το 1522 (μετά την κατάκτηση του από τους Τούρκους) και αφηγείται το κατόρθωμα του Γοζών. Ακολουθούν διάλογοι που εναλλάσσονται με αφήγηση, πάντα έμμετρα, και περιγράφουν το μικρό αυτό χρονικό, την εντολή του Μ. Μαγίστρου, το δίλημμα του Ιππότη (όπως εκείνο της Αντιγόνης), την απόφαση του, τον αμφίρροπο και τελικά νικηφόρο αγώνα, την τιμωρία και φυλάκιση του, και τέλος την πανηγυρική του αποκατάσταση.
Το έργο του Λευτέρη Καβαλιέρου, με την έμμετρη γραφή του και το έντονα τονισμένο ηθικό του περιεχόμενο (υπακοή στον νόμο ή την συνείδηση ?) “ελαφραίνει”, τόσο με το ύφος των διαλόγων, όσο και την μουσική.
Η μουσική περιλαμβάνει σπάνιες επιλογές αυτόνομων κομματιών (χοροί, τραγούδια, μπατάλιες κ.α.) με όργανα της εποχής, όπως πνευστά (φλάουτα, κορναμούζες, κρομόρνες), έγχορδα και κρουστά, σε μια εξελικτική πορεία που ξεκινάει από τον 14ο, και καταλήγει στον 16ο αιώνα.