Η Eurovision, τα τελευταία χρόνια, έχει απαρνηθεί το κιτς που πολλοί αγαπήσαμε και μας έκανε να την παρακολουθούμε και να σχολιάζουμε με μανία τις εμφανίσεις.
Ο ευρωπαϊκός διαγωνισμός τραγουδιού αποτελούσε ένα μουσικό σόου που ο κάθε καλλιτέχνης εκφραζόταν χωρίς περιορισμούς και μακριά από τη σοβαροφάνεια και τις εμπορικές συμβάσεις, ανέβαινε στη σκηνή και έκανε μια μοναδική εμφάνιση, γιορτάζοντας τη μουσική συνάντηση των χωρών.
Ποιος δεν θυμάται τον Ουκρανό τραγουδιστή Andriy Danylko ως Βέρκα Σερντιούτσκα με την ασημένια στολή, το αστέρι στο κεφάλι και το «Sieben, sieben, ai lju-lju», τον Ισπανό Rodolfo Chikilicuatre με το «τσίκι-τσίκι» του ή την Ρουσλάνα που εμφανίστηκε σαν άλλη «Ζήνα» με τα πέτσινα και τους χορευτές της.
Από τη σκηνή τους Eurovision έχουν περάσει μοναδικές περσόνες, τέρατα, γιαγιάδες ακόμη και μια γαλοπούλα. Κοινό χαρακτηριστικό όλων... έμειναν αξέχαστοι στους φανς του διαγωνισμού και όχι μόνο.
Διότι Eurovision χωρίς φτερά, πούπουλα, χρώμα και υπερβολή, δεν είναι... Eurovision.
Dancing Lasha Tumbai, Verka Serduchka, Ουκρανία 2007
Baila el Chiki-chiki, Rodolfo Chikilicuatre, Ισπανία 2008
Party For Everybody, Buranovskiye Babushki, Ρωσία 2012
Dustin the Turkey, Ιρλανδία, 2008
Waterline, Jedward, Ιρλανδία 2012
Wild Dances, Ρουσλάνα, Ουκρανία 2004
Congratulations, Silvia Night, Ισλανδία 2006
Lordi, Hard Rock Hallelujah, Φινλανδία 2006
PingPong, Samiakh, Ισραήλ 2001
Wig Wam, In My Dreams, Νορβηγία 2005