Ραγδαίες είναι οι εξελίξεις στην πολύπαθη υπόθεση του Καζίνο Λουτρακίου το οποίο έχει υπαχθεί σε καθεστώς πτώχευσης και προστασίας από τους πιστωτές, ωστόσο δεν κατόρθωσε να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις του προς το Δημόσιο καταβάλλοντας τον φόρο παιγνίων και το πρωί της 6 ης Μαρτίου η ΕΕΕΠ σε εφαρμογή του νόμου σφράγισε το Καζίνο.
Ο λόγος που το Καζίνο αρνείται να πληρώσει είναι η επίκληση μιας περίεργης πρόσφατης απόφασης του Εφετείου Τριπόλεως που δικαίωσε το καζίνο Λουτρακίου σε αγωγή που είχε κάνει, όπου ισχυριζόταν ότι έπρεπε να πληρώνει προς το Ελληνικό Δημόσιο συμμετοχή 20% στον τζίρο και όχι 32% που πλήρωνε. Έτσι, η απόφαση διατάσσει να επιστραφούν στο καζίνο Λουτρακίου €40 εκ για την περίοδο 2008-2011 ενώ εκκρεμεί και άλλη παρόμοια υπόθεση για την περίοδο 2012-2015.
Κατά συνέπεια το Καζίνο αρνείται να πληρώσει τον φόρο παιγνίων ζητώντας συμψηφισμό ενώ η ΕΕΕΠ δηλώνει ότι αρμόδια για τον συμψηφισμό είναι η εφορία και ότι η ίδια οφείλει να εφαρμόσει το νόμο.
Ως γνωστόν, το ποσοστό συμμετοχής στην περίπτωση του Λουτρακίου καθορίστηκε σε 20% και μετά, με συμφωνία Λουτρακίου και Δημοσίου, και όχι ξαφνικά και με μονομερή απόφαση του Κράτους. Το έσοδο του Δημοσίου αυξήθηκε σε 32% δεδομένου ότι το Λουτράκι από την σύμβαση αυτή απέκτησε διάφορα ωφελήματα, όπως η μη λειτουργία καζίνο στον άξονα Αθηνών-Λουτρακίου. Ο Εφέτης, ο οποίος την επόμενη μέρα της εκδόσεως της αποφάσεως έφυγε από την Υπηρεσία, δέχθηκε τον συλλογισμό του ενάγοντος ότι το επιπλέον ποσοστό αποτελεί φόρο και βεβαίως φόρος δεν μπορεί να επιβληθεί με ιδιωτικά συμφωνητικά.
Όμως στην πραγματικότητα το επιπλέον ποσοστό (12%) δεν είναι φόρος αφού στους διαγωνισμούς των καζίνο είχε το δικαίωμα κάποιος να αυξήσει τη minimum συμμετοχή του Δημοσίου που προέβλεπε ο Νόμος και να καταστήσει έτσι την προσφορά του ελκυστικότερη από κάποιο άλλο ή ακόμα και για να αποκτήσει διάφορα ωφελήματα. Το Καζίνο Λουτρακίου επί μία δεκαετία δεν είχε προσβάλλει αυτή τη συμφωνία διότι απολάμβανε το οφέλη από το μονοπώλιο που είχε διασφαλίσει στην ευρύτερη περιοχή της πρωτεύουσας. Εκ των υστέρων το Καζίνο ισχυρίζεται ότι το σύνολο της συμμετοχής του Δημοσίου στα μεικτά κέρδη είναι φόρος.
Το Ελληνικό Δημόσιο έχει δικαίωμα αλλά και υποχρέωση να ασκήσει, αναίρεση κατά της απόφασης αυτής η οποία θα έχει και ανασταλτικό αποτέλεσμα, δηλαδή αποκλείει την άμεση καταβολή του ποσού των €37εκ. Δικαίωμα επίσης να διατάξει τη μη εκτελεστότητα της απόφασης έχει ο Υπουργός των Οικονομικών, ειδικά όταν ο επιζητών την καταβολή δεν είναι φερέγγυος. Υπενθυμίζεται ότι δύο φορές στο πρόσφατο παρελθόν το Καζίνο σφραγίστηκε για τον ίδιο λόγο ενώ η υπαγωγή του σε καθεστώς πτώχευσης καθιστά ακόμη πιο επιτακτική της ανάγκη τήρησης των υποχρεώσεων και διακανονισμών ενώ απολαμβάνει προστασία από τους πιστωτές, έχει κουρέψει ήδη με διάφορους τρόπους χρέη προς το Δημόσιο και το ΙΚΑ επικαλούμενο στα δικαστήρια την οικονομική δυσπραγία και έλλειψη ρευστού. Είναι βέβαιο λοιπόν ότι αν το Δημόσιο επιστρέψει τα χρήματα αυτά θα τα χάσει, αν δικαιωθεί στο ένδικο μέσο που θα ασκήσει.
Όλα αυτά συμβαίνουν τη στιγμή που οι επιχειρήσεις υφίστανται καθυστερήσεις στις νόμιμες επιστροφές φόρων και ΦΠΑ ενώ με την απόφαση αυτή ενθαρρύνεται η άρνηση καταβολή φόρων με την προοπτική συμψηφισμών. Η επιχείρηση του Καζίνου καρκινοβατεί με προβλήματα ρευστότητα εδώ και χρόνια και δεν υπάρχει καμία προοπτική νέα επένδυσης ενώ παράλληλα δυναμιτίζονται οι προοπτικές νέων επενδύσεων με τα κίνητρα του νέου ρυθμιστικού περιβάλλοντος για τα Καζίνο τη στιγμή που μια επιχείρηση μπορεί να επικαλείται φορολογία 20% χωρίς πρόσθετες υποχρεώσεις επένδυσης.