Η ξεχωριστή παράσταση της Εύας Σιμάτου ανάμεσα στα εκθέματα του Μουσείου Μπενάκη [εικόνες]

Ταλαντούχα και αέρινη πάνω στο σανίδι, η ηθοποιός Εύα Σιμάτου κλέβει την παράσταση στο Μουσείο Μπενάκη, παρουσιάζοντας ένα θεατρικό έργο, ανάμεσα στα εκθέματα.

Πρωταγωνιστεί στις ευρηματικές παραστάσει του Εθνικού Θεάτρου με τίτλο «Από τη σιωπή της προθήκης στον θεατρικό λόγο» που πραγματοποιούνται σε παραρτήματα του Μουσείου Μπενάκη.

Η σύζυγος του συγγραφέα Αλέξη Σταμάτη μιλά στο iefimerida.gr για αυτή την εμπειρία, για τη ζωή σε ένα σπίτι καλλιτεχνών, αλλά και την σχέση με την πεθερά της Μπέτυ Αρβανίτη.

Την Κυριακή 18 Νοεμβρίου η Εύα Σιμάτου παρουσιάζει την παράσταση «Περί Αλεξάνδρου» στο Μουσείο Ισλαμικής Τέχνης του Μπενάκη, ενώ από την Τρίτη 3 Δεκεμβρίου και κάθε Τρίτη και Κυριακή εως 9 Ιανουαρίου, «μετακομίζει» στο σπίτι του Νίκου Χατζηκυριάκου-Γκίκα, στην Πινακοθήκη Γκίκα του Μουσείου Μπενάκη με την παράσταση «Κριεζώτου 3».

-Πώς προέκυψε η συνεργασία σας με το «Αθέατο μουσείο»;

«Ήταν μια ωραία πρόταση συνεργασίας με τον σκηνοθέτη Στρατή Πανούριο, ο οποίος είναι ο επικεφαλής των παραστάσεων αυτών που πραγματοποιούνται με σύμπραξη του Εθνικού Θεάτρου και του Μουσείου Μπενάκη. Μία συνεργασία που μας βύθισε στην έρευνα του υλικού που είχαμε να αξιοποιήσουμε από ένα εξαιρετικό περσικό έπος του 12ου αιώνα, το «Ισκανταρναμέ» του ποιητή Νιζαμί».

-Μία παράσταση με αφετηρία τον Μέγα Αλέξανδρο, θα μας σκιαγραφήσετε την παράσταση μέσα από τη Ρωξάνη που υποδύεστε;

«Το «Ισκανταρναμέ» μεταφέρει θρύλους γύρω από το πρόσωπο του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Το έπος χωρίζεται σε δύο μέρη, στο βιβλίο των βασιλιάδων και στο βιβλίο της σοφίας. Στην παράστασή μας παρακολουθούμε τον Αλέξανδρο να αναζητά το ανώτερο νόημα της ζωής και της δημιουργίας και να γίνεται βασιλιάς των βασιλέων, αφού νικάει στη μάχη τον Δαρείο. Στη συνέχεια ο Δαρείος ζητάει από τον Αλέξανδρο ως τελευταία επιθυμία να παντρευτεί την κόρη του, Ρωξάνη.
Η Ρωξάνη, πολυπρισματική προσωπικότητα, δυναμική, υπερήφανη πριγκίπισσα και γυναίκα με σπάνια ομορφιά, καλείται να αποδεχτεί τον θάνατο του πατέρα της και να παντρευτεί τον πανίσχυρο στρατηλάτη, αλλά και αντάξιο εχθρό του. Στο πρόσωπό της ο ποιητής θα περιγράψει την εσωτερική πάλη της υποταγής στην εξουσία του δυνατότερου, ενώ ταυτόχρονα θα εξυμνήσει τα ακαταμάχητα θέλγητρα της γυναικείας φύσης».

-Με ποια αντικείμενα «συνομιλεί» η Ρωξάνη;

«Η παράσταση παίζεται στην τελευταία αίθουσα του Μουσείου Ισλαμικής Τέχνης. Τα αντικείμενα της συλλογής αυτής σ’ αυτό το χώρο εκτίθενται πολύ μελετημένα. Μοιάζει σαν μια τεράστια αίθουσα θρόνου η οποία χωρίζεται σε ανδρική και γυναικεία πλευρά. Με την ανδρική πλευρά «συνομιλεί» ο Δαρείος. Εκεί εκτίθενται πανοπλίες, δόρατα, περικεφαλαίες, σπαθιά κλπ. Με τη γυναικεία πλευρά «συνομιλεί» η Ρωξάνη. Εκεί εκτίθενται σπάνια χειροποίητα κοσμήματα, ελεφάντινες χτένες, περίτεχνοι καθρέφτες, πόρπες, γυάλινα μπουκαλάκια, εικονογραφημένα χειρόγραφα κλπ.».

-Για το κοινό είναι σίγουρα εμπειρία, μία παράσταση μέσα σε μουσείο, για τον ηθοποιό πως είναι οι συνθήκες αυτές και η άμεση επαφή με τα πρόσωπα γύρω του;

«Οι συνθήκες είναι ιδιαίτερες. Η τεχνική που πρέπει να επιστρατεύσει κανείς, το εσωτερικό νήμα του ρόλου που πρέπει να κρατήσει καθ’ όλη τη διάρκεια της παράστασης, η ποιότητα της συγκέντρωσης και της ενέργειάς του, είναι ειδική. Η έκθεση του ηθοποιού σε ένα χώρο που δεν είναι αμιγώς σκηνικός, σε απόσταση αναπνοής από το θεατή, χωρίς τα θεατρικά φώτα που μπορούν να επιτύχουν μια «απομόνωση», είναι αυξημένη. Αλλά όσο αυξάνονται οι απαιτήσεις, όσο μεγαλώνει ο βαθμός δυσκολίας, τόσο πιο ερεθιστική μπορεί να γίνει μία τέτοια επαγγελματική συνθήκη για τον ηθοποιό».

«Κριεζώτου 3» Παίζουν: Ανδρομάχη Δαυλού, Αλέξης Κωτσόπουλος, Φώτης Λαζάρου, Έλενα Μαρσίδου, Στρατής Πανούριος, Εύα Σιμάτου, Αμαλία Τσεκούρα

-Από το Μουσείο Μπενάκη, στο Σπίτι του Νίκου Χατζηκυριάκου-Γκίκα. Θα μας ξεναγήσετε στη στέγη που φιλοξενεί την επόμενη παράστασή σας;

«Το κτήριο της οδού Κριεζώτου 3 ανήκε εξ ολοκλήρου στον αείμνηστο ζωγράφο Νίκο Χατζηκυριάκο-Γκίκα και περιήλθε στο Μουσείο Μπενάκη από δωρεά του καλλιτέχνη, ενόσω αυτός ακόμη ζούσε. Το αρχικό κτήριο – ισόγειο και πέντε όροφοι – κτίστηκε με εντολή του Αλέξανδρου Χατζηκυριάκου γύρω στο 1932 από τον Κωνσταντίνο Κιτσίκη, αρχιτέκτονα και καθηγητή στο Πολυτεχνείο, και αποτελεί τυπικό δείγμα αρχιτεκτονικής πολυκατοικίας του Μεσοπολέμου.
Πρόκειται για ένα μουσείο-οικία, με εκθέματα της εποχής που έζησε ο Γκίκας. Καλλιτέχνες, άνθρωποι των γραμμάτων και των τεχνών, που συνεισέφεραν στην ανάδειξη της Ελλάδας, παρουσιάζονται μέσα από έργα τους και προσωπικά τους αντικείμενα. Ζωγράφοι, γλύπτες, τα πινέλα της δουλειάς, παράσημα, χειρόγραφα, μικροέπιπλα συνθέτουν το κλίμα της εποχής και οδηγούν τον επισκέπτη προς τον τελευταίο όροφο, το χώρο που ζούσε και δημιουργούσε ο καλλιτέχνης».

-Τι πραγματεύεται η παράσταση;

«Στην παράσταση αυτή θα μας απασχολήσει η περίφημη γενιά του 30, με αφορμή μια σελίδα υπογραφών των εκπροσώπων της και τη φωτογραφία που έβγαλαν την ίδια βραδιά των υπογραφών και θεωρήθηκε ως «η ταυτότητά τους».
Η φωτογραφία τραβήχτηκε στο σαλόνι της οικίας του Θεοτοκά το 1963, εκεί όπου υπέγραψαν τη σελίδα. Η παράσταση θα παιχτεί σε μια αίθουσα της οικίας του Νίκου Χατζηκυριάκου-Γκίκα στην οδό Κριεζώτου 3.
Είναι μία απόπειρα διερεύνησης των προσωπικοτήτων αυτών μέσα από τη δραματοποίηση των έργων τους –ποιητικών ή πεζών- ή ακόμα και των επιστολών τους».

-Από το Θέατρο Τέχνης στο Εθνικό, τελικά αυτοί οι κόσμοι είναι αντίπαλοι ή «συμπλέουν»;

«Από το Θέατρο Τέχνης στο Εθνικό με ενδιάμεσο σταθμό την Royal Academy of Dramatic Art. Ο ηθοποιός πρέπει να δοκιμάζεται σε διαφορετικά συστήματα της υποκριτικής τέχνης, ακόμα κι αν υπάρχουν μεγάλες αποκλίσεις. Από όλα έχει να αντλήσει κανείς και όλα συμβάλλουν στη σφαιρικότητα της τέχνης του».

-Υπάρχει ρόλος που αγαπάτε και είναι αυτό που λέμε «πόθος ζωής»;

«Ναι. Σκανδιναβικοί ρόλοι οι περισσότεροι».

-Πως είναι η ζωή στο σπίτι για δύο καλλιτέχνες;

Ξεχωριστή. Μοιραζόμαστε πολύ τις σκέψεις μας και τις ανησυχίες μας πάνω σ’ αυτά που κάνουμε. Μοιραζόμαστε κείμενα, αλλά και πρόβες. Μας ενδιαφέρει και πιστεύει πολύ ο καθένας μας στην άποψη του άλλου. Η έννοια της «καθημερινότητας» δεν εμπίπτει. Υπάρχουν μεγάλες περίοδοι σκληρής και πολύωρης δουλειάς, με την αγωνία, αλλά και την ικανοποίηση των καρπών της δημιουργίας, καθώς και χρονικά μεσοδιαστήματα πρόσφορα για ταξίδια και απολαύσεις».

-Ποιο βιβλίο του Αλέξη Σταμάτη σας συγκινεί, σας αγγίζει περισσότερο;

«Το τελευταίο του, το «Μοτέλ Μορένα» που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Καστανιώτη αυτόν το μήνα. Είναι ένα πολύ ατμοσφαιρικό ανάγνωσμα που μέσα από την ιστορία ενός περιοδεύοντα θιάσου πραγματεύεται τη σύγκρουση της Τέχνης με το μυστήριο που τη γέννησε».

-Υπάρχει «γυναικεία αντιπαλότητα» στην οικογένεια; Να αισθάνεστε ότι σας κρίνει για έναν ρόλο η Μπέτυ Αρβανίτη;

«Υπάρχει γυναικεία φιλία και βαθιά εκτίμηση».

-Επόμενο επαγγελματικό βήμα;

«Μία ενδιαφέρουσα συνεργασία η οποία θα ανακοινωθεί σύντομα».

«Κριεζώτου 3»
3, 5, 10, 12, 17, 19, 26 Δεκεμβρίου 2017 & 2, 7, 9 Ιανουαρίου 2018

Μουσείο Μπενάκη Πινακοθήκη Γκίκα, Ώρα έναρξης: 20:30

ΣΚΗΝΟΘΕΤΙΚΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: Στρατής Πανούριος
ΕΝΔΥΜΑΤΟΛΟΓΙΚΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: Διονύσης Ξαξίρης
ΜΟΥΣΙΚΗ: Αλέξης Κωτσόπουλος
ΒΟΗΘΟΣ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ: Ζωή Κατσαμάνη

ΠΑΙΖΟΥΝ: Ανδρομάχη Δαυλού, Αλέξης Κωτσόπουλος, Φώτης Λαζάρου, Έλενα Μαρσίδου, Στρατής Πανούριος, Εύα Σιμάτου, Αμαλία Τσεκούρα

Το αντικείμενο του Μουσείου θα παρουσιάσει ο Κωνσταντίνος Παπαχρίστου, Επιμελητής της Πινακοθήκης Νίκου Χατζηκυριάκου - Γκίκα.