Ενα έγκλημα ταράζει τους κύκλους της υψηλής κοινωνίας και μέσα σε 24 ώρες, ο αστυνόμος Στεφανίδης, θα πρέπει να το έχει αποκαλύψει.
Αυτός ο ντετέκτιβ, τύπου Μπέκα, χωρίς μουστάκι και με αγάπη στα αργεντίνικα τάνγο, είναι ο νέος ήρωας του συγγραφικού διδύμου των επιτυχιών, Θανάση Παπαθανασίου-Μιχάλη Ρέππα και τον βρίσκουμε στη σκηνή του θεάτρου ΗΒΗ.
«Το παιχνίδι του Δολοφόνου» είναι η πρώτη αστυνομική συγγραφική τους απόπειρα και όλα ξεκινούν «Σε μια βίλα στην Κηφισιά τον Απρίλιο του 1959» όπως σημειώνουν παρουσιάζοντας το έργο στο iefimerida.gr.
«Αργά τη νύχτα ο εφοπλιστής Παύλος Μαυρίδης βρίσκεται στο σαλόνι του πυροβολημένος στο κεφάλι. Από την άλλη μέρα ο αστυνόμος (Αλέξανδρος Αντωνόπουλος) αρχίζει να ερευνά την υπόθεση. Σε λιγότερες από εικοσιτέσσερις ώρες ο ένοχος θα έχει αποκαλυφτεί.
Εμείς παρακολουθούμε την πορεία του αστυνόμου μέχρι την τελική αποκάλυψη. Ο ένοχος είναι ένας από τους επτά ανθρώπους του στενού περίγυρου το δολοφονημένου εφοπλιστή.
Οι ύποπτοι είναι: η αδερφή του εφοπλιστή (Ελισάβετ Μουτάφη), η γυναίκα του (Ευαγγελία Συριοπούλου), ο γιος του (Δημήτρης Κυρατσούδης), ένα συγγενικό ζευγάρι (Σίλβια Δεληκούρα, Τόνυ Δημητρίου), ένας μυστήριος γείτονας (Μιχάλης Μαρίνος) και ο σοφέρ του (Μάνος Ιωάννου).
-Η πρώτη αστυνομική απόπειρά σας. Πως προέκυψε;
«Τυχαία. Ούτε ξέρουμε ακριβώς πως. Όταν είμαστε κουρασμένοι και δεν μπορούμε να δουλέψουμε σταματάμε το γράψιμο και αρχίζουμε να κάνουμε όνειρα για διάφορα έργα που θα θέλαμε να γράψουμε στο μέλλον. Ένα τέτοιο όνειρο ήταν και το να φτιάξουμε ένα καθαρόαιμο αστυνομικό έργο, στο ύφος την Άγκαθα Κρίστι. Η αν θέλετε ακόμα καλλίτερα, να παντρέψουμε σε ένα έργο τον τρόπο της Άγκαθα Κρίστι με το ύφος του Γιάννη Μαρή. Ελπίζουμε ότι κάτι καταφέραμε».
-Αν κρίνουμε και από τη ζήτηση που έχει τελευταία η αστυνομική λογοτεχνία, θα λέγατε ότι το κοινό αναζητά τις αστυνομικές ιστορίες; Σε θέατρο; κινηματογράφο;
«Παντού. Και στο βιβλίο. Σήμερα οι Έλληνες αναζητούν την απόλαυση των αστυνομικών ιστοριών παντού. Στο τομέα του βιβλίου τα αστυνομικά είναι στην κορυφή των πωλήσεων. Ακόμα και εκδοτικοί οίκοι που πριν δέκα χρόνια δεν θα καταδέχονταν να βάλουν στους καταλόγους τους αστυνομικά μυθιστορήματα, σήμερα εκδίδουν το ένα μετά το άλλο τα αστυνομικά.
Στο θέατρο, οι παραστάσεις κάθε σεζόν πληθαίνουν. Φυσικά στην πλειοψηφία των αθηναϊκών σκηνών ανεβαίνουν ξένα έργα μεταφρασμένα. Το καινούργιο ελληνικό έργο του είδους, είναι ακόμα σε έλλειψη. Στην τηλεόραση η μεγαλύτερη επιτυχία του φετινού χειμώνα είναι ένα αστυνομικό σήριαλ. Στο σινεμά το αστυνομικό κρατάει το σταθερό του μερίδιο στην αμερικάνικη παραγωγή με νέα σενάρια αλλά και πολυδιαφημισμένα ριμέικ όπως το “Οριάν Εξπρές”.
Μεγάλη άνθιση έχει το είδος και στην Ευρώπη και ειδικά στην Ισπανία. Με δυο λόγια τα είδη ακμάζουν και παρακμάζουν. Το αστυνομικό δείχνει να ζει μια καινούργια άνοιξη. Και παγκόσμια και εδώ στη χώρα μας».
«Μας αγχώνουν τα πάντα»
-Σας αγχώνει η πορεία των «δοκιμασμένων» παραστάσεών σας που παίζονται ξανά;
«Μας αγχώνουν τα πάντα. Μια θεατρική παράσταση είναι ένα εξαιρετικά ευαίσθητο “προϊόν” που εξαρτάται από πολλούς, πολλούς παράγοντες και πάνω απ' όλα, από το, αν και πόσο, την έχει ανάγκη το κοινό. Μια παράσταση δεν ξέρεις ποτέ, ούτε ΑΝ την έχει ανάγκη την συγκεκριμένη στιγμή το κοινό, ούτε ΓΙΑ ΠΟΣΟ ΚΑΙΡΟ θα την έχει ανάγκη».
-Πως διατηρείται τόσα χρόνια η συνεργασία σας; Ποιο το «μυστικό» αυτής της σχέσης;
«Μια συνταγή υπάρχει γι' αυτό. Να συνειδητοποιήσεις ότι ο άλλος δεν είναι ούτε συνέχεια σου, ούτε υποχείριο σου, ούτε σκιά σου. Είναι ένα άλλος άνθρωπος με άλλη προσωπικότητα, άλλα βιώματα, άλλους ρυθμούς και άλλα θέλω. Όσο πιο πολύ σέβεσαι τις διαφορές σας, τόσο το καλλίτερο για την σχέση. Εμείς προσπαθούμε (με πολλές αποτυχίες) να σεβαστούμε ο ένας τον άλλο και να αποδεχόμαστε και αυτά που ο καθένας βλέπει σαν προτερήματα του άλλου, αλλά και αυτά που βλέπει σαν ελαττώματα».
-Φαντάζομαι δεν συμφωνείτε σε όλα. Υπάρχουν τσακωμοί;
«Μεγάλοι τσακωμοί, αλλά όσο περνάνε τα χρόνια, γίνονται ευτυχώς μικρότεροι».
-Κρίνοντας από τη θέση του κοινού. Ποιο είναι το αγαπημένο σας, δικό σας, έργο;
«Από την μεριά μας, ως συγγραφέων, αγαπημένο παιδί είναι πάντα το τελευταίο. Το 'Παιχνίδι του Δολοφόνου'. Από την μεριά του κοινού τι να πούμε; Τα πιο εμπορικά υποθέτουμε. Αυτά τα έργα μας, που έκοψαν τα πιο πολλά εισιτήρια».
Υπάρχει ένα μόνιμο άγχος ότι δεν θα τα βγάλουμε πέρα
-Πόσο η κρίση έχει αλλάξει την καθημερινότητα σας; Δύο πετυχημένοι καλλιτέχνες, που συνεχίζετε ενεργά και βρίσκεστε εντός του χώρου. Κάνατε κάποια έκπτωση;
«Φυσικά. Δεν γίνεται να γράφουμε στο θέατρο έργα σαν το 'Ποια Ελένη', το 'Τσινετσιτά' και το 'Βίρα τις Άγκυρες'. Τα έργα μας πια πρέπει να έχουν το πολύ οκτώ πρόσωπα. Δεν γίνεται να κάνουμε καθόλου ταινίες και πέρα από τις αναγκαστικές αλλαγές στην καριέρα, υπάρχουν αλλαγές και στη ζωή. Υπάρχει ένα μόνιμο άγχος ότι δεν θα τα βγάλουμε πέρα. Εμείς που μέχρι πριν πέντε χρόνια, ούτε ξέραμε τι πάει να πει η λέξη χρωστάω, σήμερα χρωστάμε στην εφορία, στα ασφαλιστικά ταμεία, στην ΔΕΗ, παντού».
-Τηλεόραση παρακολουθείτε; θα βλέπατε τον εαυτό σας σε ρόλο κριτή, τη μόδα της εποχής;
«Όχι».
-Γυρίσματα για τηλεόραση ή πρόβες στο θέατρο;
«Τι προτιμάμε; Δεν είναι φανερό απ την πορεία μας; Έχουμε να κάνουμε σήριαλ 21 χρόνια. Αν το θέλαμε μέσα σε 21 χρόνια κάτι δεν θα κάναμε;».
-Σας έχουν προσεγγίσει από κάποιο κόμμα;
«Βεβαίως όχι. Να μας κάνουν τι;».
-Ως πολίτες ασχολείστε; Σας ερεθίζει η διαδικασία στην Κεντροαριστερά; θα ψηφίσετε;
«Όχι δεν θα ψηφίσουμε. Ωστόσο μας κεντρίζει το ενδιαφέρον ότι συμβαίνει σε κάθε πολιτικό χώρο. Και ειδικά σε χώρους που διαθέτουν ή που έχουν πιθανότητες να δημιουργήσουν κόμματα εξουσίας. Γιατί οι εξουσίες που επιλέγουν ,τόσο η συντηρητική, όσο και η λεγόμενη 'προοδευτική' παράταξη στην χώρα μας επηρεάζουν τις ζωές όλων μας. Και μάλιστα τις επηρεάζουν καταλυτικά».
-Έχετε απωθημένα; Μία συνεργασία, μία παράσταση στην Επίδαυρο;
«Δεν έχουμε κανένα απωθημένο. Δόξα τω θεώ, η ζωή και η τύχη μας τα έφεραν τόσο καλά. Πιο καλά απ' όσο θα ονειρευόμασταν όταν ξεκινούσαμε».
«Tο παιχνίδι του δολοφόνου» στο θέατρο ΗΒΗ
Στη σκηνή μία δολοφονία και εφτά πρόσωπα, του στενού περιβάλλοντος του θύματος. Εφτά ύποπτοι με σημαντικά κίνητρα, αλλά και ατράνταχτα άλλοθι.
Συγγραφή - Σκηνοθεσία: Θανάσης Παπαθανασίου και Μιχάλης Ρέππας
Παίζουν: Αλέξανδρος Αντωνόπουλος, Σύλβια Δελικούρα, Τόνυ Δημητρίου, Μάνος Ιωάννου, Δημήτρης Κυρατσούδης, Μιχάλης Μαρίνος, Ελισάβετ Μουτάφη, Ευαγγελία Συριοπούλου
ΩΡΕΣ ΚΑΙ ΜΕΡΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ
Τετάρτη: 19.00
Πέμπτη, Παρασκευή: 21.00
Σάββατο 18:00 (απογευματινή) & 21.00 (βραδινή)
Κυριακή: 19.00
Διάρκεια Παράστασης 120΄