Αντιμέτωπος με μια 'εκρηκτική' Κοινοβουλευτική Ομάδα θα βρεθεί ο πρωθυπουργός, άμα τη επιστροφή του από τις πασχαλινές του διακοπές στην Ύδρα. Μπορεί για λίγο οι βουλευτές να άφησαν την κριτική και να βρέθηκαν στις ιδιαίτερες πατρίδες τους -και εκλογικές τους περιφέρειες βεβαίως- οι περισσότεροι για το Πάσχα, οι αντιδράσεις τους όμως είναι παρούσες και το 'κλίμα' που θα συναντήσουν αυτές τις ημέρες από τον κόσμο δεν αποκλείεται να τις εντείνει το αμέσως επόμενο, δύσκολο για την κυβέρνηση, διάστημα.
Η πιο ηχηρή 'αντιπολίτευση' μέσα από την Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ προέρχεται από τους 'πρωτοκλασάτους' βουλευτές, πρώην υπουργούς που παραμένουν εκτός κυβερνητικού σχήματος. Ο λόγος για τη Βάσω Παπανδρέου και τον Γιώργο Φλωρίδη. Η πρώτη, έχει από καιρό σηκώσει 'μπαϊράκι', μενόμενη με κάθε ευκαιρία κατά του οικονομικού επιτελείου και τασσόμενη υπέρ της άμεσης αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους. Ο δεύτερος, συνεπικουρούμενος από τους 'συντρόφους' του Νάσο Αλευρά, Κώστα Καρτάλη κ.α., επιμένουν σε μία σκληρή εκσυγχρονιστική κριτική, δηλώνοντας 'παρών' και αναδεικνύοντας τις αδυναμίες της κυβέρνησης, χωρίς όμως να εκτιμάται ότι θα ξεπεράσουν τα εσκαμμένα, θέτοντας σε κίνδυνο την κυβερνητική πλειοψηφία. Το ίδιο ισχύει για τους λεγόμενους 'βενιζελικούς', που λειτουργούν πλέον ως συντεταγμένη ομάδα, με κοινές ερωτήσεις και καλά προετοιμασμένες παρεμβάσεις. Σε αυτή την ομάδα ανήκουν οι κ.κ.Τόνια Αντωνίου, Πάρις Κουκουλόπουλος, Νίκος Σαλαγιάννης, Λεωνίδας Γρηγοράκος, Έκτωρ Νασιώκας, Σούλα Μερεντίτη, Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος, Εύα Καϊλή, Δημήτρης Λιντζέρης κ.α.
Αυτοί που στην πραγματικότητα συνιστούν απειλή για το Μέγαρο Μαξίμου, είναι οι βουλευτές που αν και 'παπανδρεϊκοί', ξεσπούν συχνά πυκνά κατά της κυβερνητικής πολιτικής με απρόβλεπτες παρεμβάσεις και ανυπολόγιστες κάθε φορά σε έκταση συνέπειες. Μεταξύ αυτών, μπορεί κανείς να βρει τον Δημήτρη Κρεμαστινό, τον Γιάννη Χαραλαμπόπουλο, τη Σοφία Γιαννακά και τον Γιάννη Αμοιρίδη, των οποίων οι παρεμβάσεις πάντως παραμένουν προς το παρόν άκρως πολιτικές. Αντίθετα, εκρηκτικές και άκρως αντιπολιτευτικές είναι οι φιλολαϊκές αντιδράσεις του 'λαϊκού' ΠΑΣΟΚ, με συνηθέστερους εκφραστές τον Παναγιώτη Κουρουμπλή και τον Θόδωρο Παραστρατίδη, που μπορούν ανά πάσα στιγμή να φέρουν σε δύσκολη θέση την κυβέρνηση, θυμίζοντας την ιδεολογία του ΠΑΣΟΚ, που ουδέποτε αποκήρυξε, αλλά και εμφανώς αγνοεί. Αν προσθέσει κανείς σε αυτούς τους λεγόμενους 'αυτόνομους' Μίμη Ανδρουλάκη, Παντελή Οικονόμου, Γιάννη Δριβελέγκα, Γιάννη Βούρο κ.α., που συχνά αρκεί μία δήλωσή τους σε ραδιόφωνο ή ακόμα και εντός των κοινοβουλευτικών οργάνων για να τρίξει συθέμελα την 'καρέκλα' της κυβέρνησης, αντιλαμβάνεται εύκολα ότι το διάστημα 'εξειδίκευσης του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος και του σχεδίου αποκρατικοποιήσεων' μόνο ανέφελο δεν θα είναι στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ. Οι ομάδες άλλωστε δεν διαχωρίζονται πάντα από απροσπέλαστα στεγανά. Συχνά ενώνουν τις δυνάμεις τους, σε ετερόκλητες παρεμβάσεις που καθίστασται ακόμα δυσκολότερο να αντιμετωπιστούν.
Η κατάσταση δεν είναι άγνωστη στον Γιώργο Παπανδρέου και η δέσμευσή του για εξαντλητικό διάλογο στις συνεδριάσεις των ΚΤΕ του ΠΑΣΟΚ, ακόμα ακόμα και στις περιφερειακές, 'προσυνεδριακές' συζητήσεις στελεχών του ΠΑΣΟΚ στον δρόμο προς τη Συνδιάσκεψη του Σεπτέμβρη, σε συναντήσεις με τους κοινωνικούς φορείς, πιθανόν δε και στα πλαίσια του Εθνικού Συμβουλίου του κόμματος, καθόλου άσχετη. Στην πραγματικότητα όμως, το ισχυρό 'χαρτί' του πρωθυπουργού, είναι οι εκλογές. Ακόμα και αν το δίλημμα δεν τεθεί ψυχρά, ως «ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου ή εκλογές», υπάρχει και οι συνεργάτες του κ.Παπανδρέου, θα φροντίσουν το αμέσως επόμενο διάστημα να το καταστήσουν απολύτως σαφές. Σε μία περίοδο δε, που οι δημοσκοπήσεις δείχνουν το ΠΑΣΟΚ σε ελεύθερη πτώση, και το ενδεχόμενο ακυβερνησίας του τόπου για μεγάλο διάστημα, με προδιαγεγραμμένες συνέπειες στην Οικονομία, ίσως και στη βιωσιμότητα της χώρας, το δίλημμα παίρνει την μορφή απειλής και τέτοιου είδους απειλές πολύ σπάνια αψηφούνται...