Λες και το όνομα τη διάλεξε: Η ηθοποιός Λένα Δροσάκη εκπέμπει κάτι σαν δροσερό αεράκι, σαν πρωινή πάχνη, σαν φωτεινή αχτίδα.
Κι ας μεγάλωσε με την ψευδαίσθηση ότι είναι αγόρι. Ισως γι΄αυτό έφυγε ένα βράδυ από την Πάτρα κι ήρθε στην Αθήνα να κυνηγήσει το όνειρό της. Ετσι κάνουν οι άντρες, θα σκεφτεί κανείς. Οχι. Ετσι κάνουν κάποιες γυναίκες...
«Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Πάτρα. Είχα τρία μεγαλύτερα αδέλφια, αγόρια. Ηταν πολύ δύσκολο να βρω τη θέση μου ανάμεσά τους. Αναρωτιόμουν τι είμαι. Τα παιδιά βρίσκουν τον εαυτό τους μέσα από τους γονείς και τα αδέλφια τους. Οπότε, όταν δεν υπάρχει άλλο ένα κορίτσι, μπερδεύεσαι. Κι εγώ για αρκετά χρόνια πίστευα ότι ήμουν αγόρι.
Υπάρχουν περίοδοι που μπορώ και είμαι άνετη. Τι εννοώ; Οτι μπορώ να φάω ένα πιάτο φαϊ έξω. Αλλες φορές όμως χρωστάω το ενοίκιό μου. Είναι μια έτσι, μια αλλιώς. Πρέπει να κάνεις λοιπόν μια καλή διαχείριση».