Ενα συγκινητικό σημείωμα για την ισπανίδα πρώην υπουργό Αμυνας Κάρμεν Τσακόν, η οποία πέθανε σε ηλικία 46 ετών, έγραψε ο Ευάγγελος Βενιζέλος.
Ήθελα να γράψω δυο λόγια για την Κάρμε Τσακόν που πέθανε προχθές μόλις 46 ετών. Γοητευτική, δυναμική, πολλά υποσχόμενη στην Ισπανική και την Ευρωπαϊκή πολιτική ζωή, έφυγε χωρίς εμείς, οι μακρινοί της φίλοι, να έχουμε κάποια ένδειξη ότι αντιμετωπίζει σοβαρό πρόβλημα υγείας.
Θα αποφύγω τις δραματικές κοινοτοπίες, που είναι δυστυχώς αφόρητα αληθινές και περιγράφουν τα όρια και την αβεβαιότητα της ζωής μας. Συνυπήρξαμε με την Κάρμε ως υπουργοί άμυνας στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Βρεθήκαμε σε συναντήσεις των ευρωπαίων σοσιαλιστών. Θυμάμαι πάντα τον ενθουσιασμό της και την επιθυμία της να παρεμβαίνει στα γεγονότα. Έχω στο νου μου την εικόνα της ως οικοδέσποινας στην άτυπη σύνοδο των υπουργών άμυνας της ΕΕ στη Πάλμα της Μαγιόρκας, να της παρουσιάζει όπλα το τιμητικό άγημα, να την χαιρετά με το ξίφος του και να της δίνει αναφορά ο επικεφαλής αξιωματικός , λίγο πριν το επίσημο δείπνο. Παρακολουθώ στενά τις εξελίξεις στο Ισπανικό Σοσιαλιστικό Κόμμα καθώς τόσο η Κάρμε, όσο και πολλά αλλά κρίσιμα πρόσωπα, είναι γνωστοί και φίλοι από τις διαδικασίες της ΕΕ και του PES. Πάντα ρωτούσα για τη Κάρμε. Το μόνο που δεν περίμενα ήταν η είδηση του θανάτου της.
Το ερώτημα είναι δυστυχώς πάντα το ίδιο: Πώς συνδυάζεται η προσωπική ματαιότητα με την ιστορική αισιοδοξία, έστω στο μακρύ χρόνο.