Πέρασε μια μέρα και δεν έχει δώσει κανένα σημείο ζωής.
Τον παίρνεις τηλέφωνο. Δεν το σηκώνει. Στέλνεις μήνυμα. Καμία απάντηση. Η μία μέρα γίνεται και δεύτερη και τρίτη. Το ίδιο βιολί. Σαν να έχει εξαφανιστεί από προσώπου γης (ξέρεις βέβαια ότι είναι μια χαρά και δεν έχει πάθει κάτι!). Συνεχίζεις τις προσπάθειες να τον βρεις, καμία ανταπόκριση.
Δεν είναι ότι απλά σε απορρίπτει. Σε κάνει να νιώθεις σαν να μην υπάρχεις. Και αναρωτιέσαι «Και τώρα τι έγινε;» «Εκανα ή είπα που τον πείραξε;», «Τι έχασα;» «Αυτό ήταν; Πάπαλα;».
Ολο αυτό το σκηνικό «εξαφάνισής του μια ωραία πρωία που όλα πίστευες ότι ήταν καλά μεταξύ σας» έχει το δικό του όρο: λέγεται ghosting. Η ξαφνική διακοπή της επικοινωνίας από την μία πλευρά χωρίς λόγο, εξήγηση και προειδοποίηση με εσένα να μην ξέρεις «από πού 'σου ρθε» είναι μάστιγα πια στις ανθρώπινες σχέσεις και πολύ πιθανόν έχεις ζήσεις κι εσύ κάτι τέτοιο. «Του τελείωσε», λοιπόν, αλλά δεν μπαίνει σε διαδικασία να σου εξηγήσει το παραμικρό. Απλά, χάνεται για να καταλάβεις ότι δεν θέλει άλλο.