Για τους περισσότερους η ιστοριά ιστορία του Τιτανικού είναι ένα μακρινό γεγονός που συνέβη 100 χρόνια πριν και μια ταινία που σάρωσε τα Όσκαρ. Αυτό δεν ισχύει όμως για τους κατοίκους του Χάλιφαξ των ΗΠΑ που βίωσαν την τραγωδία του ιστορικού ναυαγίου από κοντά.
Είναι συγκεντρώθηκαν, εντοπίστηκαν και θάφτηκαν τα πτώματα των 1.500 επιβατών του μοιραίου πλοίου. Πλέον η μνήμη του ιστορικού ναυαγίου συντηρείται στο Ναυτικό Μουσείο της πόλης όπου ένα ολόκληρο τμήμα του είναι αφιερωμένο στον Τιτανικό.
Φορτωμένα με φέρετρα, πάγο, και υγρά ταρίχευσης τα «πλοία του θανάτου» βρήκαν 328 πτώματα, εκ των οποίων τα 119 θάφτηκαν στη θάλασσα. «Μέχρι εκεί που τελείωνε το μάτι σου στη θάλασσα μπορούσες να δεις πτώματα και μπάζα» ανέφεραν οι κάτοικοι της πόλης σε ημερολόγια.Σε όλη την πόλη, μπορεί ακόμα κανείς να επισκεφθεί τόπους που συνδέονται με την τραγωδία όπως το Μέιφλαουερ Κέρλινγκ, ένα παγοδρόμιο το οποίο λειτούργησε σαν αυτοσχέδιο νεκροτομείο. Ακόμη και στην ταφή η ταξικές διαφορές ήταν έντονες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ήταν ο Αμερικανός βιομήχανος Τζον Τζέικομπ, για τον οποίο είχαν ληφθεί ειδικά μέτρα σε σχέση με την υγιεινή κατά τη νεκροψία και τον τόπο ταφής.Τα εθέματα περιλαμβάνουν σωσίβια, μια ξαπλώστα ακόμα και κομμάτια ξύλο από τις πρώτες θέσεις του πλοίου. Παράλληλα στην έκθεση αντικατοπτρίζεται και ο έντονα ταξικός χαρακτήρας που είχε ο μικρόκοσμος του Τιτανικού ενώ καταρρίπτει τους μύθους που θέλουν να σώζονται τα γυναικόπαιδα. Φαίνεται πως το ποσοστό επιβίωσης για τους άνδρες της Α' θέσης ήταν πολύ μεγαλύτερο από αυτό των παιδιών της Γ' θέσης.