Με ένα αιχμηρό άρθρο στην «Αυγή», ο Θανάσης Καρτερός ασκεί κριτική κατά του Αλέξη Τσίπρα για την αποπομπή του Νίκου Φίλη από την κυβέρνηση.
Προειδοποιεί δε στο άρθρο του - υπό τον τίτλο «ο Φίλης και οι Φιλικοί» - ότι ο αποπεμφθείς υπουργός έχει οπαδούς στο κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ οι οποίοι δεν θα μείνουν αδρανείς.
«Κι αν στηρίζουμε με χίλια τον Τσίπρα, αν καταλαβαίνουμε το ασήκωτο βάρος που σηκώνει, αν κατανοούμε τη δύσκολη θέση του μεταξύ πολλαπλών εκβιασμών, αυτό δεν σημαίνει κι ότι θα σωπάσουμε. Γιατί κι αυτός δικαιούται την κριτική μας» σημειώνει και προσθέτει δηκτικά: «Και στην υπόθεση αυτή, το λιγότερο που μπορείς να πεις είναι ότι δεν έπεισε τους σύγχρονους... Φιλικούς, που κρατούν αναμμένο το κεράκι της Αριστεράς...».
Ο Ιερώνυμος εκβίασε τον Τσίπρα ανοιχτά και δημόσια
Ο αρθρογράφος υποστηρίζει ανοικτά ότι ο Πρωθυπουργός υποχώρησε έναντι του Αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου και «θυσίασε» τον Ν. Φίλη. «Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας: Ο Ιερώνυμος εκβίασε τον Τσίπρα ανοιχτά και δημόσια: Την κεφαλή του Φίλη, γιατί αλλιώς θα έχετε πόλεμο με την Εκκλησία».
Σημειώνει ότι είναι μια απόφαση που «μπορεί κανείς να καταλάβει. Όχι να συμφωνήσει, να καταλάβει. Όπως μπορεί να καταλάβει και την αντίδραση Φίλη - ούτε τον διευκόλυνε, ούτε σώπασε».
Αναλυτικά το άρθρο Καρτερού στην «Αυγή»:
Πολύ συζητιέται τις μέρες αυτές η υπόθεση Φίλη. Η απόφαση, δηλαδή, του πρωθυπουργού, να αποπέμψει από την κυβέρνηση τον μέχρι πριν από λίγο υπουργό Παιδείας, μετά την πρωτοφανή στη βιαιότητα της επίθεσης του αρχιεπισκόπου εναντίον του. Μια επίθεση που και αήθης θα μπορούσε να χαρακτηριστεί, και προσβλητική, και σκοταδιστική. Και εκβιαστική, αφού είχε προφανή στόχο την έξωση του ανεπιθύμητου. Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας: Ο Ιερώνυμος εκβίασε τον Τσίπρα ανοιχτά και δημόσια: Την κεφαλή του Φίλη, γιατί αλλιώς θα έχετε πόλεμο με την Εκκλησία.
Το μόνο που δεν σηκώνει η δύσκολη αυτή ιστορία είναι εύκολες καταδίκες. Ο Τσίπρας, με ανοιχτά τα μέτωπα της διαπλοκής, του προσφυγικού, του χρέους, της αξιολόγησης, βρέθηκε μπροστά στην απειλή της σύγκρουσης με μια αναχρονιστική, μισαλλόδοξη, φανατική, αλλά με μεγάλη επιρροή, Ιεραρχία. Έτοιμη να κηρύξει τζιχάντ -την είχε κηρύξει ήδη στον Φίλη- στο σύνολο της κυβέρνησης. Να διχάσει μια κοινωνία κουρασμένη από τα Μνημόνια και τη λιτότητα, σε μια στιγμή που η χώρα χρειάζεται ομαλότητα και ηρεμία για να περάσει μέχρι το τέλος του χρόνου τον δύσκολο κάβο.
Κι αν στηρίζουμε με χίλια τον Τσίπρα, αυτό δεν σημαίνει κι ότι θα σωπάσουμε. Γιατί κι αυτός δικαιούται την κριτική μας.
Θυσίασε λοιπόν τον Φίλη, του οποίου το θετικό έργο αναγνώρισε την επομένη της θυσίας. Είναι μια απόφαση που μπορεί κανείς να καταλάβει. Όχι να συμφωνήσει, να καταλάβει. Όπως μπορεί να καταλάβει και την αντίδραση Φίλη - ούτε τον διευκόλυνε, ούτε σώπασε. Πικρά πράγματα, δηλαδή... Που γεννούν το πικρό ερώτημα, όχι στους ρεαλιστές του μεσαίου χώρου, στις σιωπηλές πλειοψηφίες και στις φλύαρες μειοψηφίες, αλλά σε όσους πιστεύουν ότι η πολιτική είναι και υπόθεση ψυχής. Και αναρωτιούνται -σ’ αυτό πολλοί αριστεροί ταυτίζονται με τους χριστιανούς- τι νόημα έχει να κερδίσεις τον κόσμο ολόκληρο αν χάσεις την ψυχή σου.
Δεν έπεισε τους σύγχρονους... Φιλικούς, που κρατούν αναμμένο το κεράκι της Αριστεράς...
Δυστυχώς, δεν υπάρχει «γραμμή» εδώ. Ο καθείς την απάντησή του. Κάτι από την ψυχούλα μας όμως αισθανθήκαμε να χάνουμε προχθές. Κι αν στηρίζουμε με χίλια τον Τσίπρα, αν καταλαβαίνουμε το ασήκωτο βάρος που σηκώνει, αν κατανοούμε τη δύσκολη θέση του μεταξύ πολλαπλών εκβιασμών, αυτό δεν σημαίνει κι ότι θα σωπάσουμε. Γιατί κι αυτός δικαιούται την κριτική μας. Και στην υπόθεση αυτή, το λιγότερο που μπορείς να πεις είναι ότι δεν έπεισε τους σύγχρονους... Φιλικούς, που κρατούν αναμμένο το κεράκι της Αριστεράς...