Η χρονική στιγμή δεν θα μπορούσε να είναι καλύτερη για τα εγκαίνια της μεγάλης έκθεσης «The Beaten Path» με έργα του Μπομπ Ντίλαν, το Σάββατο, στη Halcyon Gallery στην ακριβή γειτονιά του Λονδίνου.
Το παγκόσμιο ενδιαφέρον για τον Αμερικανό βετεράνο τροβαδούρο έχει αυξηθεί σημαντικά μετά την απροσδόκητη επιλογή του φέτος για το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας.
Η έκθεση είναι μια από τις μεγαλύτερες που έχει διοργανωθεί ποτέ με σκίτσα του, ακουαρέλες, έργα με ακρυλικά, και άλλα αντικείμενα φτιαγμένα από σίδερο.
Ο 75χρονος τραγουδιστής δήλωσε ότι θα λάβει προσωπικά το βραβείο του στη Στοκχόλμη, αν μπορεί να το συνδυάσει με το απαιτητικό πρόγραμμα της περιοδείας του.
Η γκαλερί ελπίζει ότι ο Ντίλαν θα κάνει μια στάση στο Λονδίνο για να επισκεφθεί την έκθεση.
«Εννοείται πως θα έρθει όταν το αποφασίσει», δήλωσε ο πρόεδρος της γκαλερί Πολ Γκριν, ο οποίος ξέρει ότι θα είναι ανώφελο να πιέσει τον ιδιόρρυθμο Ντίλαν για κάποια συγκεκριμένη ημερομηνία.
«Δεν ξέρουμε εάν θα έρθει. Ελπίζουμε να έρθει. Η προσωπικότητά του είναι έντονα χαραγμένη σε κάθε πτυχή της έκθεσης».
Η μεγάλη έκθεση αντανακλά την αυξανόμενη εκτίμηση για την τέχνη του Ντίλαν, την οποία έχουν ήδη παρουσιάσει γκαλερί και μουσεία σε πολλές χώρες τα τελευταία χρόνια.
Τα έργα ζωγραφικής στη λονδρέζικη γκαλερί αντικατοπτρίζουν τα σχεδόν συνεχή ταξίδια του Ντίλαν σε όλες τις Ηνωμένες Πολιτείες, σε μια "ατελείωτη περιοδεία" όπου έχει περάσει τις δύο τελευταίες δεκαετίες της ζωής του.
Η επιλογή του θέματος καθρεφτίζει μια βαθιά σχέση με την αμερικανική ύπαιθρο, την αιώνια αγάπη για τα περίεργα αξιοθέατα που συναντά κανείς καθ΄οδόν και τον σεβασμό στη βιομηχανική της δύναμη.
Σιδηροδρομικές γραμμές, ουρανοξύστες και κρεμαστές γέφυρες ανταγωνίζονται με ερημικές πλευρές δρόμων και παρατημένα μοτέλ που προσέλκυσαν την προσοχή του καλλιτέχνη.
Αυτή είναι μια Αμερική με τα λούνα παρκ, τα τσίρκο, τα ξεχασμένα σταυροδρόμια και τα παραμελημένα αστικά τοπία.
Οι δρόμοι είναι γεμάτοι με τα ογκώδη τέρατα τα οποία στα τέλη της δεκαετίας του 1950 ήταν αυτοκίνητα --μεταξύ τους μια απεικόνιση της Ford Edsel, της αυτοκινητοβιομηχανίας που είχε παταγώδη αποτυχία.
Ο Ντίλαν γράφει στον πρόλογο ότι επέλεξε να αγνοήσει επιχειρηματική Αμερική: «Το κοινό θέμα αυτών των έργων έχει κάποια σχέση με το αμερικανικό τοπίο, πώς το βλέπεις καθώς διασχίζεις την χώρα και το βλέπεις γι αυτό που αξίζει. Μένοντας μακριά από το κυρίαρχο ρεύμα και ταξιδεύοντας στους παράδρομους, γεννημένος ελεύθερος».
Ο Ντίλαν ζωγραφίζει το αμερικανικό τοπίο, το Wigwam Motel στην Αριζόνα, το εργοστάσιο παγωτού στο Μπρούκλιν στο πόδι της γέφυρας του Μπρούκλιν στη Νέα Υόρκη. Είναι μια πανοραμική άποψη της Αμερικής, παρόμοια με αυτή που περιγράφει στο πολύχρωμο τραγούδι του 1975 "Tangled Up In Blue".
«Ο Ντίλαν γεννήθηκε στην μικρή πόλη Αμερική», δήλωσε ο Γκριν.
«Έχει κάνει εκατοντάδες συναυλίες επί πολλά πολλά χρόνια και συχνά παίζει στις μικρές πόλεις. Είναι η δική του ματιά της Αμερικής. Επανέρχεται στη δεκαετία του 1950 και του 1960 -- Τζακ Κέρουακ, "Ο Δρόμος" -- και πόσο σημαντικός είναι ο δρόμος για όλους τους Αμερικανούς.
Δείχνει πράγματι την αγάπη του Ντίλαν για την Αμερική και καθετί αμερικανικό».
(ΑΠΕ-ΜΠΕ)