Μας συστήνει τη Τζαμάλα, το έθιμο της Τυρινής στα Γιάννενα όπου οι ντόπιοι ξορκίζουν το κακό και κάπως έτσι, ξεκινούν και ξεδιπλώνονται οι ιστορίες, στο νέο βιβλίο του Βαγγελη Σιαφάκα με τίτλο «Με μια χιλιάρα Καβασάκι».
Την μηχανή αυτή της είχε ο Μάνος, σπούδαζε αρχιτεκτονική στην Ιταλία, όμως το μόνο που τον ένοιαζε ήταν η μοτασικλέτα του. Μέχρι το τέλος.
Θέλει τέχνη το διήγημα.
Μέσα σε λίγες μόλις σελίδες ο Βαγγέλης Σιαφάκας, ξεκινά, συνθέτει την ιστορία και την ολοκληρώνει, όπως άλλοι θα έκαναν σε ολόκληρο βιβλίο. Οι ήρωές του γεννιούνται, ερωτεύονται, πεθαίνουν.
Στο σύνολο σμιλεύει δεκαοχτώ ιστορίες που ανασυνθέτουν μνήμες της Δικτατορίας και της Μεταπολίτευσης, μέσα από τα μάτια μιας παρέας εφήβων οι οποίοι μεγαλώνουν, ονειρεύονται, ερωτεύονται, ωριμάζουν βίαια και πολιτικοποιούνται εκείνα τα χρόνια.
Τα Γιάννενα προσφέρουν τον καμβά όπου υφαίνει τις ιστορίες του.
Ακολουθεί τους εφήβους στα σχολικά θρανία, στα χαμόσπιτα που γκρεμίζονται για να γίνουν πολυκατοικίες, στα σοκάκια και στα τσιπουράδικα, στα σινεμά και στα καφέ. Αναζητεί τα ίχνη μιας πόλης που αλλάζει δραματικά, σε μια εποχή που όλα ανασυντίθενται, με μίτο τον Δημήτρη Χατζή και τον Νίκο Χουλιαρά· και σε έναν παλιό καφενέ «συναντά» τον Σιούλα τον ταμπάκο, τη Μαργαρίτα Περδικάρη και τον Λούσια.
Ιστορίες πικρές, αστείες και βαθιά ερωτικές, μιας ανύποπτης γενιάς που κλήθηκε να πρωταγωνιστήσει σε κρίσιμες ιστορικές στιγμές, μας ταξιδεύουν στη Φλωρεντία του Μικελάντζελο και τη Μαδρίτη του Γκόγια, στα βήματα του Μπερλινγκουέρ και του Καρίγιο.
Εξώφυλλο: φωτογραφία του Γιώργου Δ. Γεραλέξη
Ο Βαγγέλης Σιαφάκας γεννήθηκε στα Γιάννενα το 1952 και έμαθε γράμματα στη Ζωσιμαία Σχολή.
Σπούδασε Αρχιτεκτονική στη Φλωρεντία, αλλά επέλεξε τη δημοσιογραφία.
Ξεκίνησε από την Αυγή, όπου θήτευσε κοντά στον Σοφιανό Χρυσοστομίδη. Διετέλεσε επί σειρά ετών διευθυντικό στέλεχος σε ραδιοφωνικούς σταθμούς (ΑΘΗΝΑ 9.84, FLASH 96.1) και τηλεοπτικά δίκτυα (MEGA, ANT1), για να επιστρέψει στην έντυπη δημοσιογραφία ως αρχισυντάκτης και μετέπειτα διευθυντής σύνταξης της Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας (1999-2011).
Υπήρξε τακτικός αρθρογράφος σε πολλές εφημερίδες και περιοδικά. Το 2013 ανέλαβε τα καθήκοντα του ειδικού συμβούλου στο ΑΠΕ.
Ήταν στέλεχος του «Ρήγα Φεραίου» από τα χρόνια της Δικτατορίας, και μέλος του Κεντρικού Συμβουλίου της οργάνωσης έως το 1977, όταν και εγκατέλειψε την ενεργό πολιτική δράση, όχι όμως και τις απόψεις του για την ανανεωτική ευρωπαϊκή Αριστερά.